Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

«Γροθιά στο στομάχι» χαρακτήρισε το έργο «Γράµµα σ’ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» η Ζέτα Δούκα σε συνέντευξη της στην Karfitsa. Η ηθοποιός ερμηνεύει επί σκηνής έναν μονόλογο βασισμένο στο bestseller της Οριάνα Φαλάτσι, στο οποίο τίθεται το ερώτημα «Αν το μωρό που κυοφορεί μια γυναίκα καταλάβαινε όσα συμβαίνουν στη ζωή, άραγε θα επέλεγε να γεννηθεί;».
 
Γιατί είπατε «ναι» σε αυτή την παράσταση;

Το έργο, στην θεατρική διασκευή του, όπως και το ίδιο το βιβλίο της Φαλάτσι, «Γράµµα σ’ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» στο οποίο βασίζεται, είναι καταπληκτικό! Είναι αληθινό, ακραίο, γροθιά στο στοµάχι του κατεστηµένου της κοινωνίας, της θρησκείας, της παιδείας της οικογένειας… Είναι αληθινό διαµάντι και χαίροµαι πολύ που το επαναλαµβάνω γιατί έχω βρει κι εγώ η ίδια πολλά διαφορετικά σηµεία από το προηγούµενο ανέβασµα του, που µου κίνησαν το καλλιτεχνικό και ανθρώπινο ενδιαφέρον!

Ακόµα και στην εποχή µας µονογονεϊκές οικογένειες κρίνονται από οπισθοδροµικές αντιλήψεις. Τι νιώθετε ενώ καλείστε να ενσαρκώσετε έναν τέτοιο ρόλο και να απευθυνθείτε σε ένα σύγχρονο κοινό; 

Δεν είναι µόνο η οπισθοδροµική αντίληψη των µονογονεϊκών οικογενειών που έχει πρόβληµα στην σύγχρονη κοινωνία ( αν και ως λαός θεωρώ ότι είµαστε περισσότερο υποκριτές παρά αληθινά συντηρητικοί!) αλλά το σύνολο των δοµών της. Πλέον , παρατηρείται πλήρης κατάργηση οποιασδήποτε αξίας και ήθους, πλήρης κατάργηση κάθε στοιχειώδους ανθρώπινου δικαιώµατος. Βασιλεύει η βλακεία και το χρήµα και όλα αυτά, µε τις ευλογίες και την ανοχή όλων µας! Το έργο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ αφού µιλάει στα ίσα για την υποκρισία και την µην εφαρµογή οποιασδήποτε µορφής δικαιοσύνης. Είµαι πολύ χαρούµενη που χρησιµοποιώ τα λόγια της ηρωίδας για να εκφράσω και την δική µου, προσωπική αγανάκτηση απέναντι στον κόσµο…

-Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στο ρόλο και τις σας βοήθησε για τον προσεγγίσετε; 

Καταρχάς, πρόκειται για έναν µονόλογο. Ο µονόλογος έχει δυσκολίες που προκύπτουν από την ίδια της ιδιαιτερότητα αυτού του θεατρικού είδους. Κινδυνεύει να γίνει βαρετός γιατί δεν υπάρχει κυριολεκτικός διάλογος / απεύθυνση επί σκηνής, εφόσον υπάρχει µόνο ένας ηθοποιός. Αυτό, αν θέλετε, ήταν  και το µεγαλύτερο µέληµα µας, του σκηνοθέτη και δικό µου, να µην αισθανθεί το κοινό ότι το έργο δεν το αφορά εφόσον δεν του απευθύνεται και άρα να τον κάνει να βαρεθεί. Δουλέψαµε πολύ τεχνικά πάνω σε αυτό και το αποτέλεσµα πιστεύω ότι µας δικαίωσε! Όσον αφορά στον ίδιο τον ρόλο, επειδή συµφωνώ σε αρκετά σηµεία µε την ηρωίδα, η απόδοση των νοηµάτων, µου ήταν πιο εύκολη απ´ ότι σε άλλα έργα εκτός από το θέµα της µητρότητας, στο οποία βρίσκω την ηρωίδα να υποκρίνεται για το αν ήθελε πραγµατικά το παιδί που τελικά δεν γεννήθηκε γιατί δεν µπόρεσε να ξεπεράσει τον προσωπικό εγωισµό και τις ανασφάλειες της! Σε σχέση µε το προηγούµενο ανέβασµα του έργου, την βρίσκω περισσότερο θύτη πάρα θύµα…

Ποιο είναι το feedback που έχετε λάβει έως τώρα από το κοινό;

Το συγκλονιστικό µε αυτή την παράσταση είναι ότι αφορά εξίσου τους άντρες και τις γυναίκες, όλων των ηλικιών. Το κοινό έρχεται να µου μιλήσει στο τέλος και οι αντιδράσεις και τα συναισθήµατά τους πραγµατικά μου προκαλούν συγκίνηση. Είναι ο κυριότερος λόγος που ξανανεβάζω αυτή την παράσταση: το αντίκτυπο που έχει στον κόσµο!

Ποια είναι η εμπειρία σας µε το κοινό της Θεσσαλονίκης;

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που πρωτοανέβηκε το έργο πριν από εφτά σχεδόν χρόνια και µάλιστα στο ίδιο θέατρο , στο θέατρο Αυλαία! Έχω πολύ µεγάλη χαρά που ξανάρχοµαι εκεί. Τρέφω  πολύ µεγάλη εκτίµηση για το κοινό της Θεσσαλονίκης που ουσιαστικά µε γνώρισε και µε αγάπησε όπως το γνώρισα και το αγάπησα κι εγώ µέσα από αυτή την παράσταση.

INFO
«Γράμμα σε ένα παιδί», στο θέατρο Αυλαία.