«Προφυλακίστηκε 23χρονος για εκβίαση και ασέλγεια σε 16χρονη». Πειραιάς, Ιανουάριος 2019. «Συνελήφθη 19χρονος για ασέλγεια σε 16χρονη». Ηράκλειο, Δεκέμβριος 2020. «Αναμορφωτικά μέτρα σε επτά ανήλικους που ασέλγησαν σε 14χρονη». Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2020. Είναι τίτλοι δημοσιευμάτων για υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων κοριτσιών με κατηγορούμενους νεαρούς, ορισμένες φορές και ανήλικους.

Υποθέσεις που παρουσιάζουν αύξηση, ή ιστορίες που ήταν χαμένες στον φόβο και κρυμμένες στο σκοτάδι της μόνιμης κοινωνικής καχυποψίας; Είτε το πρώτο, είτε το άλλο, ένα είναι βέβαιο: ανήλικα θύματα βρίσκουν πλέον τη δύναμη και καταφέρνουν να υψώσουν φωνή αποκαλύπτοντας στις αρχές το δράμα που ζουν.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΤΟΥΡΗΣ 

Η υπόθεση του 24χρονου που συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα ύστερα από καταγγελία 16χρονης στην Καλαμαριά, και κατηγορείται ότι ασέλγησε σε βάρος της και μάλιστα όταν εκείνη ήταν μεθυσμένη, έφερε ξανά στην επιφάνεια τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από νεαρούς, που βρίσκονται σε κοντινή ηλικία, ορισμένες φορές και από ανήλικους. Η κοπέλα βρήκε τη δύναμη να εκμυστηρευτεί τα όσα πέρασε στη μητέρα της και αμέσως μετά μετέβησαν μαζί στο αστυνομικό τμήμα, όπου κατέθεσε παρουσία ψυχολόγου.

«Σε τέτοιου είδους εγκλήματα είναι γνωστό ότι έχουμε τον λεγόμενο σκοτεινό αριθμό, τις πράξεις που δεν καταγγέλλονται, γι’ αυτό είναι επισφαλές να δώσουμε αυθαίρετα νούμερα αύξησης ή μείωσης», παρατήρησε μιλώντας στην Karfitsa η εγκληματολόγος Μαρία Αλβανού. «Πιστεύω ότι πάντα συνέβαιναν τέτοια περιστατικά απλώς τώρα καταγγέλλονται περισσότερο», συμπληρώνει από την πλευρά της η κοινωνική λειτουργός, επικεφαλής στο «Σπίτι της Άρσις», του ξενώνα που φιλοξενεί  κακοποιημένα παιδιά Μαριάννα Κολοβού. Οι αιτίες που τέτοιες υποθέσεις έμεναν κρυφές στους φιλικούς κύκλους των κοριτσιών και αποτυπώνονταν ως τραυματικές εμπειρίες χωρίς ποτέ να βρουν τους ενόχους, είναι πολλές. «Για τα παιδιά, ειδικά στην εφηβεία είναι πάρα πολύ δύσκολο να νιώσουν ότι μπορούν να το κάνουν, να καταγγείλουν επειδή θεωρούν ότι δεν μπορούν να το αποδείξουν. Φοβούνται την έκθεση, την επανάληψη που τους οδηγεί μία δικαστική διαδικασία, τον χλευασμό. Δυστυχώς ζούμε σε κοινωνίες που λένε ακόμη «τί φορούσε» και «μήπως προκάλεσε», ακόμη έτσι είμαστε», σημείωσε η κυρία Κολοβού στην Karfitsa.

Το #MeToo και το διαδίκτυο 

Ο κύκλος των καταγγελιών που ξεκίνησαν με την παγκόσμια πρωταθλήτρια Σοφία Μπεκατώρου, όπως όμως και η ανάπτυξη τέτοιων συζητήσεων στο διαδίκτυο και η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης θυμάτων από το ίδιο το περιβάλλον τους, έχει οδηγήσει στην αύξηση της αποκάλυψης τέτοιων υποθέσεων. «Είναι σαφές ότι στην καταγραφή των φερόμενων περιστατικών έχει μεγάλο ρόλο η αύξηση της επικοινωνίας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου μπορούν και βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταγγελίες», σημείωσε η εγκληματολόγος Μαρία Αλβανού.

Ειδικοί λένε πως ειδικά στις μικρές ηλικίες όσο το διαδίκτυο μπορούσε να γίνει αιτία έκθεσης των παιδιών – θυμάτων, συμβάλλει όμως στην αποκάλυψη υποθέσεων. Η Μαριάννα Κολοβού θυμάται ότι σε πολλές περιπτώσεις επισκέψεων σε σχολικές τάξεις πολλές είναι οι μαθήτριες που ρωτούν λεπτομέρειες, περιγράφοντας περιστατικά που όμως πάντα μεταφέρουν ότι αφορά «μία φίλη τους», γεγονός που δείχνει ότιο τέτοιες καταστάσεις εξακολουθούν και συμβαίνουν όμως πάλι δεν καταγγέλλονται.

Η διάσταση που πήραν οι υποθέσεις του #MeToo μετά τις αποκαλύψεις Μπεκατώρου, σε διάφορους χώρους, έδωσαν δύναμη ακόμη και σε παιδιά – θύματα να ανοίξουν το στόμα τους και να καταγγείλλουν. «Το διαδίκτυο βοηθάει στην καταγγελία, να βρεις στοιχεία, για τέτοιους είδους υποθέσεις που δεν σχετίζονται με την οικογένεια», τόνισε η κυρία Αλβανού και επισήμανε ότι ειδικά με το #MeToo έχει σημασία ότι είναι στραμμένο το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε τέτοιες υποθέσεις και ότι τα φώτα πέφτουν πάνω και σε τέτοιους είδους πράξεις.

Πάντως η αποκάλυψη έστω και αργά τέτοιων υποθέσεων που ξεφεύγουν από τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και θύματα ανήλικα που πάντα απασχολούσαν, εκτιμάται ότι αποτελεί θετικό σημείο. Είναι στοιχείο που ενισχύθηκε από τους θεσμούς και την ίδια την κοινωνία. Όμως το παρελθόν εξακολουθεί να σκιάζει. «Μιλάμε για μία χώρα στην οποία δεν έχουμε data, επειδή δεν καταγγέλλεται τίποτε. Και αυτά που καταγγέλλονται τί τύχη έχουν; Πώς αντιμετωπίζονται από τη δικαιοσύνη; Όταν έχεις βιαστεί δεν είναι η πρώτη σου σκέψη να κρατήσεις αποδεικτικά υλικά. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που απογοήτευσαν τα θύματα», κατέληξε η κυρία Κολοβού.