Θέση για το εμβληματικό κτίριο του Κυβερνείου στην Καλαμαριά, το οποίο έχει αφεθεί έρμαιο του χρόνου και της εγκατάλειψης, πήρε ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς, ο οποίος ζητά να αξιοποιηθεί και να αναδειχθεί όπως αξίζει στην ιστορία του.
Ρεπορτάζ: Ελίνα Τουκουσμπαλίδου
Μιλώντας στην Karfitsa ο ηθοποιός επεσήμανε πως άποψή του είναι ότι η ομορφιά αυτού του τόπου θα πρέπει να προστατεύεται και όχι να απαξιώνεται. «Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο να υπάρχει ένα κτίσμα το οποίο έχει και αισθητική και ιστορία και να παραμένει αναξιοποίητο σε μια πόλη που είναι πραγματικά υπέροχη, που έχει μοναδικά οικοδομήματα και πολιτιστικά στοιχεία. Από τις εκκλησίες, τα αρχαία, τα ντεκό και bauhaus οικοδομήματα και το Παλατάκι να μένει σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Πιατάς.
Και συμπληρώνει: «Ως καλλιτέχνης που διεκδικώ την ομορφιά θέλω να πιστεύω ότι όταν η ομορφιά υπάρχει, είναι αδιανόητο να μη φωτίζεται και να μη πριμοδοτείται, αξιοποιώντας τη με πολλαπλές παρουσίες. Πρώτον τη διασώζεις, δεν την αφήνεις έρμαιο του χρόνου και δεύτερον προσπαθείς να τη ζωντανέψεις. Ένας χώρος που φέρει αυτού του είδους την ιστορία, θα μπορούσε να είναι ένας χώρος πολιτισμού και εκδηλώσεων, επισκέψιμος στον οποιονδήποτε πολίτη της Θεσσαλονίκης ή τουρίστα».
Αναφορικά με την προσπάθεια του συλλόγου που έχει δημιουργηθεί με όνομα «Σώστε το Παλατάκι – Φίλοι του Κυβερνείου», ο κ. Πιατάς τόνισε τα εξής: «Αυτή η προσπάθεια που ξεκινάει και είναι κίνηση πολιτών, δεν θα μπορούσε εμένα προσωπικά που αγαπώ την πόλη, όχι ως Θεσσαλονικεύς, αλλά ως πολίτης αυτής της χώρας, να με αφήνει αδιάφορο».
Ο Δημήτρης Πιατάς θυμάται το κτίριο στις εποχές της λάμψης του, δηλώνοντας στην Karfitsa ότι όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Παλατάκι είχε εντυπωσιαστεί.
Είπε συγκεκριμένα: «Πρόθεση του κάθε ανθρώπου πρέπει να είναι να διεκδικεί και να προβάλλει την υπάρχουσα ομορφιά. Να δημιουργεί επίσης καινούριες ομορφιές. Εδώ δεν μιλάμε για τη δημιουργία μιας καινούριας ομορφιάς και ενός νέου πολιτιστικού στίγματος, γιατί αυτό υφίσταται και έχει μια ιστορία με πολιτικό φόντο. Έχω πραγματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Επισκέφτηκα τον χώρο όταν ήταν ακόμη χρηστικός σε μια εκδήλωση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Η δεξίωση και η γιορτή που έγινε μετά το Φεστιβάλ έγινε σε αυτό το χώρο και με είχε εντυπωσιάσει η ύπαρξη ενός κοσμήματος που είναι τόσο κοντά στην πόλη, αλλά παράλληλα της “κλείνει το μάτι” γιατί είναι εκτός του ιστορικού κέντρου».
