Έχοντας διαγράψει μια πλούσια ιστορία η οποία πλησιάζει την εκατονταετία, με τις διακρίσεις και το πλήθος αποφοίτων που ξεχώρισαν σε πανελλαδικό αλλά και διεθνές επίπεδο και την ακτινοβολία του εκπαιδευτικού του προσωπικού, το 5ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης αποτελεί ένα κόσμημα της πόλης, ένα «ορμητήριο» απ’ όπου επιστήμονες, πολιτικοί και καλλιτέχνες έκαναν τα πρώτα τους βήματα για να φτάσουν και να κατακτήσουν την κορυφή.
Διαβάζοντας κανείς για την ιστορία του σχολείου των αρίστων, δεν θα μπορούσε να πιστέψει τη σημερινή, «προσωρινή» κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Για περισσότερο από μια δεκαετία οι μαθητές του θρυλικού 5ου ΓΕΛ κάνουν μαθήματα σε προκάτ αίθουσες χωρίς κλιματισμό, ενώ στις αρχές του προηγούμενου μήνα αλγεινή εντύπωση προκάλεσαν οι εικόνες με γονείς να αναγκάζονται να φέρουν στο σχολείο ανεμιστήρες, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες σε ανθρώπινες συνθήκες.
«Είναι μια ντροπή. Πρέπει οπωσδήποτε η πολιτεία να φροντίσει το σχολείο», αναφέρει στην Karfitsa o μηχανολόγος – μηχανικός και πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων του 5ου Γυμνασίου – Λυκείου Θεσσαλονίκης, Γιάννης Χατζόπουλος, κληθείς να σχολιάσει τη σημερινή κατάσταση του 5ου ΓΕΛ. Ο ίδιος θυμάται με ζωηρά χρώματα τις εποχές της δόξας του σχολείου, τονίζοντας πως οι μαθητές οι οποίοι αποφοιτούν τα τελευταία χρόνια είναι αδικημένοι, έχοντας ζήσει την κατάσταση των kibo.
Τα χρυσά χρόνια
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή του σχολείου υπογραμμίζει: «Το 5ο Γυμνάσιο Αρρένων ιδρύθηκε το 1936 με μια πράξη διαχωρισμού του 1ου Γυμνασίου Αρρένων. Ο διαχωρισμός αυτός δήλωνε ότι το 1ο χωρίζεται στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων και στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων. Για ένα χρόνο συστεγάστηκαν τα δύο σχολεία στην ιστορική έδρα του 1ου Γυμνασίου Αρρένων στη Βασ. Γεωργίου. Μετά μεταφέρθηκε στο διατηρητέο κτίριο του ΜΙΕΤ, στη Βίλα Καπαντζή. Εκεί στεγαζόταν μέχρι το 1962 όπου μεταφέρθηκε στην έδρα της Κριεζώτου».
Μιλώντας για τους παράγοντες που οδήγησαν στην επιτυχημένη πορεία του σχολείου, στέκεται στη μεταπολεμική περίοδο αναφέροντας τη Συνοικία των Εξοχών και τη θέληση των οικογενειών της να προσφέρουν τις βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον στα παιδιά τους. «Εκείνη η γειτονιά είχε οικογένειες με προτεραιότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ήταν μεσοαστικές οικογένειες, εν δυνάμει αστικές γιατί η κοινωνία της Θεσσαλονίκης εξελισσόταν ραγδαία. Αυτές οι οικογένειες είχαν στόχο να διακριθούν τα παιδιά τους, αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα να τα στείλουν σε ιδιωτικά σχολεία. Ήθελαν να τα στείλουν σε ένα σχολείο που είχε προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις ξεκίνησαν με τους πολύ καλούς διευθυντές που είχε το 5ο ΓΕΛ. Η αρχή έγινε με τον Στέφανο Κότσιρα, ο οποίος ήταν μια μορφή που θεμελίωσε τη φήμη και το όνομα του σχολείου. Ήταν στο 5ο από το 1946 μέχρι το 1957. Το μεράκι και η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σχολή, γιατί το 5ο δεν το έλεγε σχολείο, το έλεγε σχολή. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ καλές οργανωτικές δυνατότητες. Λόγω των διασυνδέσεών του με το υπουργείο μπορούσε να φέρει στο 5ο καλούς καθηγητές, οι οποίοι διακρίθηκαν στη δουλειά που έκαναν με τα παιδιά», εξηγεί.
Το 5ο ΓΕΛ τότε είχε αποκτήσει τη φήμη του καλού σχολείου για τις θετικές επιστήμες, τα λεγόμενα πρακτικά τμήματα, δηλαδή τις φυσικομαθηματικές, τις πολυτεχνικές και τις ιατρικές σχολές. «Η αρχή έγινε μεταπολεμικά, από το 1946 και μετά. Εκεί τέθηκαν οι βάσεις. Οι εποχές του 1950, 1960, 1970 ήταν οι εποχές των πολύ μεγάλων διευθυντών. Ήταν οι διευθυντές που είχαν το πρότυπο του Κότσιρα και ακολούθησαν μια τέτοια πορεία. Έχοντας δημιουργηθεί το όνομα του ιστορικού σχολείου, η παράδοση λειτουργεί θετικά στους μαθητές. Έχουν στο μυαλό τους πως στα έδρανα που κάθονται αυτοί διακρίθηκαν και πέρασαν πολύ άξια στελέχη της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης αλλά και παγκόσμια. Η παράδοση λειτουργεί θετικά και στους καθηγητές που πέρασαν από το 5ο», επισημαίνει.
Μερικοί από τους μαθητές του 5ου ΓΕΛ ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, η Εύη Σιαμαντά και ο Μανώλης Φάμελλος από τον καλλιτεχνικό τομέα, ενώ από τον αθλητικό χώρο ξεχωρίζουν ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Κώστας Μπουγατσιώτης. Αναφορικά με τον πολιτικό στίβο είναι χαρακτηριστικό πως η Βουλή που σχηματίστηκε στις εκλογές του 2015 είχε επτά βουλευτές οι οποίοι υπήρξαν μαθητές του 5ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης. Μαζί με το Κολλέγιο Αθηνών ήταν τότε τα δύο σχολεία με τους περισσότερους βουλευτές.
Ο κ. Χατζόπουλος στέκεται όμως σε δύο μαθητές του σχολείου, οι οποίοι διακρίθηκαν στο εξωτερικό. «Ο πρώτος είναι ο Δημοσθένης Καζάνας, απόφοιτος του 1968. Θεωρείται ο πατέρας της ιστορίας του πληθωριστικού σύμπαντος. Είναι μια από τις 10 θεωρίες που εξηγούν τη δημιουργία του σύμπαντος. Μια από τις 10 για παράδειγμα είναι και η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Η σπουδαιότητα αυτής της ανακάλυψης από τον Δημοσθένη Καζάνα θεωρείται τόσο σημαντική. Ήταν αστροφυσικός στη NASA για πολλά χρόνια. Τη θεωρία αυτή την ανέπτυξε στα πρώτα χρόνια της εργασίας του στη NASA. Ο δεύτερος συμμαθητής μας ήταν ο Στέλιος Παπαδόπουλος. Η επιχείρησή του Biogen στην Αμερική ήταν υπεύθυνη για το φάρμακο της καταπολέμησης του Αλτσχάιμερ. Είναι ένα φάρμακο το οποίο σταματάει ουσιαστικά την εξέλιξη της νόσου. Η εταιρεία αυτή που είναι δημιούργημα του Στέλιου Παπαδόπουλου ήταν υπεύθυνη για διάφορα άλλα φάρμακα. Θεωρείται ο πατέρας της παγκόσμιας βιοτεχνολογίας».
Από τα λαμπρά επιτεύγματα στην απαξίωση
Έχασε μετά από τόσα χρόνια το σχολείο την αίγλη του; Σύμφωνα με τον κ. Χατζόπουλο όχι. Όπως εξηγεί στην Karfitsa: «Την αίγλη του δεν μπορεί να τη χάσει ένα σχολείο. Οι συγκυρίες το έφεραν σε αυτή την πολύ λυπηρή συνθήκη ώστε να είναι 11 χρόνια σε προσφυγική κατάσταση. Έγινε ο διαγωνισμός μελέτης και κατασκευής και βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση το Λύκειο, με τα παιδιά να περιμένουν να αποκατασταθεί το διατηρητέο της Κριεζώτου».
