To viral σύνθημα «Γουστάρεις; Μπουτάρης!» -Οι ατάκες, τα έργα και η παρακαταθήκη που άφησε πίσω
«Σιγά μην είσαι εσύ Δήμαρχος. Δήμαρχος με σκουλαρίκι;»… Λίγους μήνες αφότου ανέλαβε τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης ο Γιάννης Μπουτάρης το άκουσε και αυτό από έναν έγχρωμο, πλανόδιο μικροπωλητή, στον οποίο αποκάλυψε την ταυτότητά του, ζητώντας να μαζέψει γρήγορα την αραδιασμένη πραμάτεια από το παραλιακό μέτωπο.
Της Αναστασίας Καρυπίδου
Κι, όμως, ήταν δήμαρχος. Που δεν είχε μόνο σκουλαρίκι, αλλά κι αμέτρητα τατουάζ, με πιο χαρακτηριστική τη σαύρα στο χέρι. Φορούσε τις τιράντες που τόσο αγαπούσε και τις πολύχρωμες κάλτσες που έκλεβαν την παράσταση και συχνά – πυκνά γίνονταν είδηση. Μέχρι και τα γυαλιά οράσεως, με το χρυσό σκελετό, είχαν το δικό του ανατρεπτικό στυλ.
Πίσω από αυτή τη διαφορετικότητα, κρύβονταν ένας παθιασμένος με το ρόλο του δημάρχου. Ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν Ανατρεπτικός, Ασυμβίβαστος, Ακομπλεξάριστος, Αγύριστο Κεφάλι. Δεν μάλωνε μόνο με πλανόδιους, αλλά και με καταστηματάρχες. Στην τσέπη κουβαλούσε τα γνωστά αυτοκόλλητα με το σύνθημα «Είμαι Γάιδαρος και παρκάρω όπου γουστάρω» γιατί πάντα υπήρχε ένας …γάιδαρος που στάθμευε παράνομα κι ένα μικρό σουγιαδάκι με το οποίο ξεκολλούσε τσίχλες μουρμουρίζοντας: «Πόσο βρωμιάρηδες είμαστε»…
Προτού καταλήξει στην καρέκλα του δημάρχου, τον ξέραμε ως τολμηρό επιχειρηματία, ερωτευμένο με τα αμπέλια και τις γυναίκες. Που έζησε με πάθος και πλήρωσε τα λάθη του, κάποιες φορές ιδιαίτερα ακριβά. Αιμοδότη της χρυσής ομάδας του ‘Αρη, τότε που όλη η Ελλάδα τραγουδούσε «Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη…» αυτός έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Δεν έκρυψε τίποτα κάτω από το χαλί. Παραδέχτηκε τον αλκοολισμό, τα δύσκολα βράδια που η αγαπημένη του Αθηνά τον μάζευε από τα μπαρ και γιόρταζε σαν δεύτερα γενέθλια την ημέρα που είπε «στοπ» στο οινόπνευμα. Κι ας μην τον πίστευε ο κόσμος. Αυτός ήταν καθαρός και το ήξερε η ψυχούλα του. Τα υπόλοιπα τα άκουγε σαν κουτσομπολιά, για τα οποία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε.
«Αν θέλεις να μάθεις αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, πέρνα μέσα»…
Έξω από το γραφείο του στο δημαρχείο υπήρχε μια φράση που «σόκαρε» όσους την πρωτοαντίκριζαν: «Αν θέλεις να μάθεις αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, πέρνα μέσα»… Και μετά, το κιτς. Από τον Σπάιντερμαν μέχρι το μαύρο κοράκι, αντικείμενα τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ταιριαστά μεταξύ τους.
Εκεί, έπαιρνε όλες τις αποφάσεις. Η πρώτη θητεία σημαδεύτηκε από τα απόνερα της υπεξαίρεσης και της προσπάθειας να μπει τάξη στις οικονομικές υποχρεώσεις. Στα εννέα χρόνια της διαδρομής (2010 – 2019), εν τάχει, ολοκληρώθηκε η Β’ φάση ανάπλασης της Νέας Παραλίας, πεζοδρομήθηκε η Αγίας Σοφίας, αναπλάστηκαν πλατεία Χρηματιστηρίου, η περιοχή των 12 Αποστόλων, Ικτίνου, Ζεύξιδος, Δεσπεραί, η οδός Επταπυργίου, Απ.Παύλου, Αγ.Μηνά, Βασ.Ηρακλείου, Αρχ. Μουσείου, πλατεία Καραμανλή κ.α. Αποκαταστάθηκε το L’ Abattoir και η Βίλλα Πετρίδη, δημιουργήθηκε ο αστικός αμπελώνας.
‘Εγιναν παιδικές χαρές, νηπιαγωγεία και η μελέτη για τον ποδηλατόδρομο Κουντουριώτου – Αναγεννήσεως. Ξεκίνησε το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, ολοκληρώθηκε ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την πλατεία Ελευθερίας και πήρε «μπρος» η μεγάλη ιδέα για δημιουργία Μουσείου Ολοκαυτώματος. Η Θεσσαλονίκη μπήκε στο Δίκτυο 100 Ανθεκτικών Πόλεων και συζητούσε για κατασκευή αποτεφρωτηρίου. Δημιουργήθηκε το «Βελτιώνω την Πόλη μου» για να καταγράφονται τα παράπονα των πολιτών και άλλες μικρότερες παρεμβάσεις.
Στους δύο τομείς, όμως, που πάτησε «κορυφή» ήταν ο τουρισμός και η κοινωνική πολιτική. Ο Γιάννης Μπουτάρης βγήκε μπροστά και μίλησε για την πολυπολιτισμικότητα της Θεσσαλονίκης, πολέμησε τη λήθη του Ολοκαυτώματος, προσέλκυσε επισκέπτες από την Τουρκία, το Ισραήλ και τα Βαλκάνια. Βαλίτσες άρχισαν να σέρνονται στη Θεσσαλονίκη, ήρθαν φθηνές αεροπορικές πτήσεις, τα ξενοδοχεία γέμισαν και η αγορά ζεστάθηκε οικονομικά.
Παράλληλα, δημιούργησε δομές για την προστασία των ευάλωτων που έως τότε ήταν ανύπαρκτες. Κοινωνικό Παντοπωλείο και Φαρμακείο, Υπνωτήριο και Ανοιχτό Κέντρο Ημέρας Αστέγων, Ξενώνας Κακοποιημένων Γυναικών, Δημοτικά Πολυϊατρεία.
Ο ατακαδόρος Κυρ Γιάννης
Οι μισοί τον αγαπούσαν, έπιναν νερό στο όνομα του. Οι υπόλοιποι αγαπούσαν να τον …μισούν! Το σίγουρο είναι πως η πλειοψηφία ήθελε να φωτογραφηθεί μαζί του. ‘Ηταν σταρ και το ήξερε. «Είμαι και σταρ και εργάτης δήμαρχος» έλεγε συχνά.
Τρόλαρε πως θα είναι «δήμαρχος μέχρι 100 ετών», τόνιζε πως «δεν θα πεθάνει εύκολα γιατί έχει καλά γονίδια» λέγοντας πως η μαμά και η θεία του είχαν φτάσει τον αιώνα. Δέχτηκε άπειρες προτάσεις να μεταπηδήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή ή την Ευρωβουλή και πάντα απαντούσε αρνητικά.
Μίλησε για τη σεξουαλική διαφορετικότητα, φωτογραφήθηκε γυμνός, ήταν αρνητικός στις μαθητικές παρελάσεις. Δεν διάβαζε ποτέ από χαρτί αυτά που επί ώρες του έγραφαν οι συνεργάτες του. Λειτουργούσε χωρίς άγχος στα ραντεβού, περπατούσε με τα χέρια πιασμένα πίσω και όταν τον καλούσε το …τσιγάρο, τα εγκατέλειπε όλα για μια τζούρα.
Η προσωπικότητά και η φήμη του είχαν ξεπεράσει τα μήκη και τα πλάτη της χώρας μας και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν οι συνάδελφοι που δέχονταν αιτήματα για συνεντεύξεις από όλο τον κόσμο. Αναδείχθηκε δήμαρχος του μήνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Βραβεύσεις και διακρίσεις αμέτρητες. Μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Γιατί αυτός ήταν ο Κυρ Γιάννης. Την κάθε στιγμή την έζησε μέχρι το μεδούλι, την χόρτασε και τώρα μας είπε …Αντίο!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
