ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ EUROKINISSI

Πώς είναι να φεύγεις από μια δουλειά μετά από 17 χρόνια; Τα έργα του μετρό Θεσσαλονίκης βρίσκονται στην τελική ευθεία και το έργο παραδίδεται στους Θεσσαλονικείς στις 30 Νοεμβρίου. Οι εργαζόμενοι των εργοταξίων του μετρό νιώθουν συγκίνηση και περηφάνια για την ολοκλήρωση του έργου, συνάμα όμως και ανησυχία για την επόμενη ημέρα, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών ετοιμάζονται να αφήσουν τη δουλειά τους και να αναζητήσουν μια νέα, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν.

«Είναι σαν να αφήνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Ήμασταν καθημερινά εδώ, κάποιες μέρες μέχρι και 19 ώρες όταν χρειαζόταν. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μας. Ήρθαμε εδώ νέα παιδιά και τώρα βρισκόμαστε στη μέση ηλικία. Όταν ξεκινήσαμε, ξέραμε ότι το 2011 θα είχε παραδοθεί το έργο και ότι θα ψάχναμε για δουλειά. Συζητούσαμε τότε ποιες ήταν οι εναλλακτικές μας. Όταν ήρθα εδώ, τα παιδιά μου ήταν στο δημοτικό και σήμερα τελειώνουν τις σχολές τους. Έχουμε ριζώσει», αναφέρει στην Karfitsa ο πρόεδρος των εργαζομένων του μετρό Θεσσαλονίκης, Θωμάς Μιχαλόπουλος, ο οποίος εργάζεται στο έργο από το 2007.

Καθημερινά οι εργαζόμενοι του μετρό συζητούν για την επαγγελματική τους επαύριο. Κάποιοι σταθμίζουν τις επιλογές τους στη Θεσσαλονίκη, λίγοι σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό, ενώ μερικοί θα συνεχίσουν να εργάζονται στην Καλαμαριά. «Υπάρχει ανησυχία γιατί στη δουλειά μας είχαμε μια σιγουριά. Ήμασταν πολλά χρόνια εδώ. Συνάδελφοι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα δυσκολευτούν πολύ στην αγορά εργασίας. Καθημερινά το συζητάμε. Οι προβληματισμοί είναι μεγάλοι. Κάποιοι εργαζόμενοι με καταγωγή εκτός Θεσσαλονίκης, σκέφτονται να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Έχουμε κόσμο από Άρτα και Πελοπόννησο», επισημαίνει ο κ. Μιχαλόπουλος.

«Το μετρό είναι ο δικός μας κόπος»

Αναφερθείς επίσης στο έργο με το πέρασμα των χρόνων, τονίζει ότι οι εργαζόμενοι έδωσαν την ψυχή τους για την ολοκλήρωσή του. Ειδικότερα: «Σε αυτό το έργο ζήσαμε τα πάντα. Ζήσαμε τις καλές εποχές και ζήσαμε τις κακές εποχές όπου ήμασταν για μήνες απλήρωτοι. Υπήρχε αβεβαιότητα για το αν θα συνεχιστεί το έργο, απολύσεις. Γι’ αυτό είμαστε τόσο δεμένοι ως εργαζόμενοι. Ερχόμαστε στη δουλειά και ξέρουμε ότι είναι το δεύτερο σπίτι μας. Έχουμε θρηνήσει συναδέλφους. Το μετρό είναι οι εργαζόμενοι, είναι ο δικός μας κόπος. Δώσαμε την ψυχή μας, βάλαμε “πλάτη” απλήρωτοι, σε δύσκολες συνθήκες, ξέραμε ότι αυτό που κάναμε ήταν επικίνδυνο και καταφέραμε να κάνουμε κάτι καλό. Αυτό που θα παραδώσουμε είναι κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Είναι το πιο σύγχρονο μετρό στην Ευρώπη. Το αφιερώνουμε στα παιδιά που χάσαμε και σε αυτούς που είχαν εργατικά ατυχήματα».

Flyover μετά από το μετρό Θεσσαλονίκης

Την αναζήτηση δουλειάς στα έργα του Flyover σκέφτονται πολλοί από τους εργαζόμενους του μετρό για το μέλλον. Εργαζόμενος επί 12 χρόνια στο μετρό Θεσσαλονίκης αναφέρει στην Karfitsa ότι η εποχή για τον κλάδο είναι καλή.

Όπως εξηγεί συγκεκριμένα: «Επειδή υπάρχει το Flyover, πολλοί έχουν στο μυαλό τους ότι μόλις φύγουν, θα πάνε να δουλέψουν εκεί. Το Flyover χρειάζεται πολλούς εργαζόμενους. Θα ανοίξουν κι άλλα τεχνικά έργα. Αυτά απαλύνουν λίγο την ανησυχία της απόλυσης. Στον κλάδο υπάρχει απορρόφηση αυτό το διάστημα. Είναι πρόβλημα η ηλικία ωστόσο. Υπάρχει ανησυχία. Για μένα η οικοδομή είναι απαγορευτική. Είμαι 57 χρόνων. Όταν ήρθα εδώ, είχα έρθει για ενάμιση χρόνο και εν τέλει πέρασαν 12 χρόνια. Αυτό άλλαξε τα συνταξιοδοτικά πλάνα μου. Θα βγω στη σύνταξη στα 60. Έχω τρία ακόμη χρόνια εργασίας σε οποιονδήποτε κλάδο. Είμαι στη δύση της καριέρας μου, όμως οι υποχρεώσεις δεν σε αφήνουν να καθίσεις».