Τραπέζια τοποθετημένα έξω ακόμα και το χειμώνα, καθίσματα που βρίσκονταν σε απόσταση μεταξύ τους, κόσμος στα πάρκα, τις πλατείες και την ύπαιθρο, ολιγομελείς παρέες στα σπίτια. Αυτές ήταν οι εικόνες διασκέδασης του κόσμου κατά τη διάρκεια που βρισκόμασταν σε καραντίνα, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Τι έχει απομείνει και τι έχουν υιοθετήσει ως συνήθεια οι πελάτες δύο χρόνια μετά;
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΑΤΣΟΥ
«Υπάρχουν πελάτες κάθε ηλικίας που όταν ο καιρός το επιτρέπει και μέχρι πρόσφατα που ήταν καλές οι καιρικές συνθήκες επέλεγαν να καθίσουν έξω. Ήταν κάτι που είχαν ξεκινήσει αναγκαστικά στον καιρό της καραντίνας και το συνέχισαν ακόμα κι όταν μέτρα σταμάτησαν», αναφέρει στην εφημερίδα Karfitsa, ο Στέφανος Βάσιου, ιδιοκτήτης καταστήματος εστίασης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. «Οι εξωτερικοί χώροι που είχαμε διαμορφώσει από τότε με τα υαλοπετάσματα, τα μανιτάρια και τα υπόλοιπα θερμαντικά σώματα παρέμειναν, οπότε αρκετοί από τους πελάτες μας συνεχίζουν να κάθονται έξω χειμώνα και καλοκαίρι, όχι γιατί φοβούνται να μπουν στο μαγαζί, αλλά γιατί έτσι έμαθαν τα τελευταία χρόνια και τους αρέσει πλέον περισσότερο, έχουν πιο άμεση επαφή με τους περαστικούς, με την κίνηση, βλέπουν γνωστούς και όλα αυτά είναι πράγματα που διαπίστωσαν τον καιρό της καραντίνας», συνεχίζει ο κ. Βάσιου.
Αν κάποιοι βίωσαν πιο έντονα όλο εκείνο το διάστημα και ιδίως τους περιορισμούς στη διασκέδαση, αυτοί ήταν οι νέοι. Ήταν αυτοί που αισθάνθηκαν περισσότερο από όλους μας περιορισμένοι, καθώς για αρκετούς μήνες δεν μπορούσαν να βγουν να διασκεδάσουν, να δουν τους φίλους και τις παρέες τους. Μοναδικός χώρος διασκέδασης για τους νέους ήταν τα σπίτια, που μπορούσαν να μαζευτούν ελάχιστα άτομα- όπως προέβλεπαν τα μέτρα προστασίας- και να διασκεδάσουν.
«Είναι κάτι που το έχουμε κρατήσει, όχι στον βαθμό όπως κατά τη διάρκεια της καραντίνας, αλλά συχνά, μία με δύο φορές την εβδομάδα, μαζευόμαστε στο σπίτι κάποιου φίλου και διασκεδάζουμε», λέει στην «Κ», ο 28χρονος, Αντώνης Θεοδώρου και προσθέτει ότι, «είναι ένας τρόπος στο περιορισμένο χώρο ενός σαλονιού να έρθεις πιο κοντά με τους φίλους σου. Ακούς και προσέχεις καλύτερα τους φίλους σου, είσαι πιο χαλαρός και άνετος».
Άραγε ποιος δεν θυμάται τα πάρκα, την παραλία της Θεσσαλονίκης, το Σέιχ Σου κι άλλες περιοχές της πόλης να γεμίζουν από κόσμο ακόμα και τις μέρες της καραντίνας, όπου επικρατούσε κρύο και χαμηλές θερμοκρασίες. Δύο χρόνια μετά και μέχρι πρόσφατα που οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν στα πάρκα και τη παραλία, αλλά και σε άλλα εξωτερικά σημεία της Θεσσαλονίκης, έβλεπες παρέες νέων με ένα καφέ ή ποτό στο χέρι να κάθονται σε ένα παγκάκι και να συζητούν, όπως στη διάρκεια των περιορισμών λόγω του κορωνοϊού.
«Είτε βγούμε δύο άτομα, είτε και δέκα, αρκετές φορές επιλέγουμε να μην πάμε σε κάποιο καφέ, αλλά να βρεθούμε στη παραλία ή στο πάρκο της γειτονιάς», τονίζει ο 25χρονος Γιάννης Δημητρίου και συμπληρώνει ότι, «είναι κάτι που κάναμε από πριν την καραντίνα, ωστόσο εκείνο τον καιρό μας έγινε συνήθεια και συνεχίζουμε να το κάνουμε, πέρα από το ωραίο περιβάλλον της φύσης ή της παραλίας προσφέρει πιο άμεση επικοινωνία από ότι βρίσκεσαι σε ένα μπαρ, ενώ συχνά οι λόγοι είναι και οικονομικοί, καθώς δεν χρειάζεται να ξοδέψεις πολλά χρήματα για να διασκεδάσεις με τη παρέα σου. Δεν είναι θέμα φόβου όπως τότε να μη κολλήσουμε, αλλά είναι θέμα επιλογής». Η καραντίνα έδειξε στους Έλληνες κάτι που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι αρκετά διαδεδομένο, ότι μπορείς να περάσεις εξίσου καλά στο σπίτι και σε εξωτερικούς χώρους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
