Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

Ο Θάνος Σταυρίδης, ένας από τους πιο αναγνωρισμένους μουσικούς στο χώρο του ακορντεόν, επανέρχεται με την καινούρια του δισκογραφική δημιουργία «Spicy Margarita». Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2020 στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες και την επόμενη βδομάδα κυκλοφορεί και σε φυσική μορφή από την Αrtway – Technotropon. Αποτελείται από 12 ορχηστρικές συνθέσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν κυρίως στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Σε συνέντευξη του στην Karfitsa αναφέρει ότι στο album «συμμετέχουν παίζοντας 28 εξαιρετικοί μουσικοί και φίλοι από την Ελλάδα αλλά και τα Βαλκάνια. Ο δίσκος ήδη έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές και διακρίσεις τόσο στο εξωτερικό έχοντας ήδη airplay σε ραδιόφωνα σε Γαλλία, Τσεχία, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Μεξικό, Βραζιλία, αλλά και στη χώρα μας».

Ο γνωστός Θεσσαλονικιός ακορντεονίστας, απαντάει σε ερωτήσεις που έχουν αρχή μέση και τέλος την πόλη του.

Σε ποια περιοχή – γειτονιά της Θεσσαλονίκης μεγαλώσατε;

Μεγάλωσα στο Ηράκλειο Λαγκαδά. Λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά τη Θεσσαλονίκη πηγαίνοντας προς Καβάλα.

Παιδική ανάμνηση;

Τα Αναστενάρια. Ένα έθιμο που με σημάδεψε βαθιά. Ο αρχέγονος ήχος της θρακιώτικης λύρας, της γκάιντας και του νταουλιού θα έλεγα πως βρίσκονται πια μέσα στο μουσικό μου DNA.

Ποιο σημείο της Θεσσαλονίκης σας ηρεμεί και σας εμπνέει;

Η παραλία. Σε όλο της το μήκος. Η θέα της θάλασσας με τον Λευκό Πύργο στο βάθος και την Άνω Πόλη πίσω είναι μια εικόνα που πάντα αναπολώ, όπου κι αν βρίσκομαι, και πάντα με το που επιστρέφω στην πόλη πάω να δω.

Ο ήχος που σας θυμίζει Θεσσαλονίκη;

Το μουσικό σήμα του 95,8.

Η Θεσσαλονίκη μέσα από πέντε λέξεις;

Παραλία, Ρωμαϊκή Αγορά, πολυχρωμία, Νόστος, χαλαρά.

Που παίξατε ακορντεόν για πρώτη φορά;

Επαγγελματικά ένας απ’ τους πρώτους χώρους που έπαιξα ήταν η «Μακεδονική Ταβέρνα».

Τι λείπει από την πόλη;

Τώρα πια; Μουσικές σκηνές. Πρόλαβα την πόλη μας στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μετά όπου η μουσική ζωή της έσφυζε. Συνεχώς άκουγες νέα πράγματα. Τώρα δυστυχώς ακόμη και αν υπάρχει μουσική δημιουργία, που υπάρχει, δεν έχουμε χώρους για να μπορέσει ν’ ακουστεί.

Τι θα αλλάζατε στη Θεσσαλονίκη;

Αν μπορούσα θα έκανα το σύνολο του κόσμου της λιγότερο συντηρητικό.

Τι μουσικό είδος θα είχε ένα soundtrack για την πόλη;

Θα ήταν πολυσυλλεκτικό. Η πόλη μας πάντα ήταν λόγω της θέσης της ένα αμάλγαμα λαών, πολιτισμών και κουλτούρων. Οπότε και ένα soundtrack της πόλης θα περιείχε αντίστοιχα μουσικές παραδοσιακές όλων των εθνοτήτων που την έζησαν, αλλά και ρεμπέτικα, jazz, κλασική μουσική αλλά και Χατζιδάκι, Κουγιουμτζή, Καζαντζίδη, Σαββόπουλο αλλά και Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά. Και φυσικά blues, balkan και Παπάζογλου.

Οι Θεσσαλονικείς αγαπούν το ακορντεόν;

Νομίζω πως ναι. Όπου και να έχω παίξει ακούν με ενθουσιασμό. Ίσως γιατί θυμίζει κάτι απ’ την παλιά αίγλη της πόλης… και φυσικά πολλοί απ’ τους πιό ενεργούς ακορντεονίστες της χώρας αυτή τη στιγμή μένουν εδώ. Και εδώ θα ήθελα να αναφέρω επίσης και για το φεστιβάλ ακορντεόν που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη, το reedblocks. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, δεν βρίσκετε;

Τι μάθατε για τη Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια της καραντίνας;

Είναι πολύ σημαντικό το ότι ανέκαθεν η πόλη μας είχε πιo ανθρώπινους ρυθμούς από άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Αυτό θα έλεγα πως συνετέλεσε στο να αντιμετωπιστεί η όλη κρίση με ψυχραιμία και αλληλεγγύη. Δε λέω πως ήταν εύκολα, και φυσικά όταν μας απαγορεύτηκε η πρόσβαση στην παραλία κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας ήταν σαν να μας κόπηκε η ανάσα, μιας και η παραλία είναι η ανάσα της πόλης. Αλλά οι άνθρωποι της, στα δύσκολα στήριξαν ο ένας τον άλλο. Και μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε.

Από την έντυπη Karfitsa