Ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια για τους κατοίκους του δήμου αλλά και των γύρω περιοχών της Θεσσαλονίκης είναι ο κεντρικός πεζόδρομος της Καλαμαριάς.
Ρεπορτάζ: Ελίνα Τουκουσμπαλίδου
Με έντονη επιχειρηματική ζωή, πλήθος καταστημάτων εστίασης για φαγητό και καφέ, αλλά και λιανεμπορίου, ο πεζόδρομος της Καλαμαριάς είναι από τα σημεία όπου η κίνηση ξεκινά από νωρίς το πρωί και συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ. Άτομα όλων των ηλικιών περιδιαβαίνουν τον πεζόδρομο κάνοντας βόλτα, πηγαίνοντας προς το δημαρχείο ή προς τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Μεταμορφώσεως. Οι επαγγελματίες της περιοχής αναφέρουν πως όσον αφορά την κίνηση έτσι ήταν πάντα. Ένα αγαπημένο σημείο συνάντησης μικρών και μεγάλων, το οποίο προσελκύει Θεσσαλονικείς και από τις γύρω περιοχές.
Μάλιστα η ομορφιά του πεζόδρομου και η επιχειρηματική ζωή του «κλέβουν» την κίνηση από το παραθαλάσσιο μέτωπο. Ο κεντρικός πεζόδρομος πρόσφατα μετονομάστηκε από πεζόδρομος Κομνηνών σε πεζόδρομο Θρασυβούλου Λαζαρίδη. Μάλιστα τοποθετήθηκε στην αρχή του πεζόδρομου στήλη μνήμης με στοιχεία από τη ζωή του Θρασυβούλου Λαζαρίδη, του μακροβιότερου δημάρχου Καλαμαριάς, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 2012 σε ηλικία 66 ετών.
Η μετονομασία του πεζόδρομου έγινε με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής, με τον νυν δήμαρχο, κ. Γιάννη Δαρδαμανέλη να αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η μετονομασία του πεζόδρομου Κομνηνών σε Θρασύβουλου Λαζαρίδη, ήταν η τελευταία επιθυμία που είχε ο ίδιος. Όλοι γνωρίζουν ότι χάρη στον αείμνηστο δήμαρχο Καλαμαριάς, ο κεντρικότερος δρόμος της πόλης μας, έγινε πεζόδρομος, φέρνοντας την ανάπτυξη όχι μόνο στον εμπορικό κόσμο, αλλά σ’ ολόκληρη της περιοχή. Δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του αείμνηστου Θρασύβουλου Λαζαρίδη θεώρησα υποχρέωσή μου να του αποδοθεί αυτή η τιμή. Πραγματοποιήσαμε την τελευταία επιθυμία του μακροβιότερου δημάρχου της Καλαμαριάς, αναγνωρίζοντας το έργο που επιτέλεσε επί 16 συναπτά έτη. Ξεπληρώσαμε ένα χρέος απέναντι σε έναν άνθρωπο, οραματιστή, που άλλαξε την πόλη με τα έργα που πραγματοποίησε. Δώδεκα χρόνια μετά τιμούμε ένα σπουδαίο δήμαρχο, κάτι που δυστυχώς δεν έκαναν όλοι αυτοί που επωφελήθηκαν, αλλά πολύ γρήγορα ξέχασαν».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
