Ένα πάρτι γενεθλίων που δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο, με αποφάσεις, αποκαλύψεις και ανατροπές.

Μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις «Το παιχνίδι» που πραγματοποιήθηκε και «Τα 60 λεπτά», ο Άνθιμος Κατιρτζόγλου επιστρέφει για ακόμη μία φορά με την κωμωδία «Τα γενέθλια», με τις Φένια Σαλούκα, Αγγελική Καράνου, Ελένη Καϊση και Δημήτρη Δανάμπαση να συμπληρώνουν την ομάδα του έργου, θέτοντας τον πήχη πολύ ψηλά.

Ο κειμενογράφος, σκηνοθέτης αλλά και ηθοποιός μίλησε στην «Κ» για το έργο «Τα γενέθλια», το άγχος της πρεμιέρας αλλά και το κωμικό στοιχείο που συνοδεύεται με το δραματικό.

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Δούρβα

Η κωμωδία «Τα γενέθλια» κάνει την πρεμιέρα της στο Θέατρο Σοφούλη στις 22 Φεβρουαρίου. Ποια είναι τα συναισθήματα που επικρατούν πριν από κάθε πρεμιέρα;

Υπάρχει δημιουργικό άγχος σαφέστατα. Γενικότερα υπάρχει άγχος γιατί ας μην ξεχνάμε πως είμαι ουσιαστικά στην οργάνωση της παραγωγής, στην σκηνοθεσία, στο κείμενο. Όλα αυτά δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα, για το να μου αρέσει το έργο, για να έχουμε κόσμο και να είναι ικανοποιημένος, να αρέσει το κείμενο. Σίγουρα όλα αυτά δημιουργούν άγχος αλλά το ξεπερνάμε μέσα από αυτό.

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει το έργο σας;

Στο έργο ασχολούμαι πολύ με την κακοποίηση της Γυναίκας αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα όπου θέλω να περάσω μέσα από τους χαρακτήρες, όπως η κοινωνία στην οποία ζούμε, η βία που υπάρχει, η συμπεριφορά μιας οικογένειας, ενός ζευγαριού και στα παιδιά τους. Είναι από τα χαρακτηριστικά που μπορώ να τα δώσω -σε όσους γνωρίζουν τα έργα μου- με κωμικό και δραματικό τρόπο. Μπορεί ο κόσμος να γελάσει σε κάποια σημεία, όμως μέσα από αυτό περνάει κάποια μηνύματα.

Οπότε δεν είναι μόνο «γελάω για να περάσω καλά», αλλά και «γελάω όμως μέσα από αυτό περνάει κάτι ουσιαστικό».

Το ύφος της παράστασης είναι κωμικό καθόλη την διάρκεια της;

Είναι σουρεαλιστική κωμωδία, συνήθως τα έργα μου έχουν στοιχεία μαύρης, αλλά υπάρχουν και κάποιες ανατροπές στην υπόθεση τις οποίες τις υποδεχόμαστε με κάποιον κωμικό ή δραματικό τρόπο.

Ποιο είναι το σκεπτικό σας, πίσω από την ονομασία «Τα γενέθλια»;

Τα γενέθλια είναι μία από τις πιο σημαντικές στιγμές του ανθρώπου.

Ειδικά στις μικρές ηλικίες τα γενέθλια είναι κάτι πολύ όμορφο, χαρούμενο, βλέπουμε τους ανθρώπους να διασκεδάζουν, να περνάνε καλά με τους φίλους τους, τις παρέες τους. Όσο μεγαλώνει ένας άνθρωπος πέρα από την ομορφιά ότι «έχω γενέθλια», κρίνει και άλλα πράγματα. Είναι σημαδιακή ημερομηνία, αφού όσα περνάνε τα χρόνια γίνεται ένας απολογισμός «τι έχω κάνει, τι δεν έχω κάνει, τι θα μπορούσα να είχα κάνει, τι στόχους έχω από εδώ και πέρα» και «τι ονειρεύομαι».

Όσο μεγαλώνει ο αριθμός, ο απολογισμός γίνεται όλο και πιο σημαντικός στην ζωή κάποιου, όπως είναι και το χαρακτηριστικό που περνάει η κεντρική ηρωίδα, η οποία βλέπει την ζωή της από την σκοτεινή πλευρά και όχι από την φωτεινή.

Ποιο στοιχείο θεωρείτε πως είναι το πιο δυνατό από την παράσταση που μπορεί να επηρεάσει το κοινό;

Είναι πολλά τα οποία μπορεί να επηρεάσουν το κοινό. Πέρα από την κωμικότητα του, η συμπεριφορά μας και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό μέσα από έναν αριθμό (τα 30 που κλείνουμε, τα 40, 50). Πάνω από αυτήν την ηλικία και τον τίτλο «Τα γενέθλια» περιστρέφονται όλοι οι ρόλοι.

Από τα θεατρικά έργα που έχετε δημιουργήσει, έχετε κάποιο αγαπημένο για συγκεκριμένους λόγους. Και εάν ναι γιατί;

Όλα τα έργα είναι αγαπημένα μου γιατί ένα έργο για να το ανεβάσω σημαίνει ότι το πιστεύω και το αγαπάω. Υπάρχουν και κάποια έργα που ξεκίνησα να τα γράφω και τα σταμάτησα, έμειναν στην μέση με το σκεπτικό ότι αυτό το χρονικό διάστημα δεν θα ήθελα να το ανεβάσω, οπότε οτιδήποτε ανεβαίνει και έχει την υπογραφή μου το θεωρώ πάρα πολύ καλό. Από εκεί και πέρα εμπορικά, αυτό που τράβηξε πάρα πολύ και άκουσα πολλά θετικά σχόλια από τον κόσμο ήταν «Το παιχνίδι» που έκανα πρόπερσι, ήταν «Τα 60 λεπτά» το οποίο κέρδισε το δεύτερο βραβείο κοινού Θεσσαλονίκης το 2017.

Εκτός όμως από αυτά παίζουν και άλλα πράγματα ρόλο για να τα θυμάσαι ως ανάμνηση όπως οι συνεργασίες με τους ηθοποιούς, τους συντελεστές και το κλίμα που υπάρχει σε μια ομάδα, διότι μπορεί ένα έργο να τραβήξει του κόσμου, να τους αρέσει πάρα πολύ αλλά να υπάρχουν πολλά εμπόδια για να δημιουργηθεί και να ανέβει.

Και άλλες φορές να είναι τόσο ωραίο το κλίμα, να περνάμε τόσο ωραία, να έχουμε μια φοβερή ομάδα να μην περάσει στον κόσμο για τον Α,Β λόγο και να είναι εισπρακτική επιτυχία. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, θεωρώ πάντως ότι τα “60 λεπτά” και το “Το παιχνίδι” πήγανε καλά γενικότερα.

Το θέατρο στην Θεσσαλονίκη έχει ριζώσει στη καθημερινότητα των πολιτών. Θεωρείτε πως υπάρχει αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;

Νομίζω ότι υπάρχει μια αύξηση, τουλάχιστον για τους ηθοποιούς θιάσους. Ο κόσμος αρχίζει να τους εμπιστεύεται περισσότερο τους τοπικούς διότι δημιουργούνται πολύ καλές παραστάσεις και είναι αντάξιες των Αθηνών. Δεν θέλω να μπω στην σκέψη του κορονοϊού διότι ο κόσμος δεν πατούσε στα θέατρα, πράγμα που είναι φυσιολογικό. Γενικότερα όμως, ο κόσμος αγαπάει και στρέφεται περισσότερο στους τοπικούς θιάσους και γενικότερα στο Θέατρο και αυτό είναι πολύ καλό.

Τι ήταν αυτό που θα λέγατε σε έναν θεατή προκειμένου να έρθει να παρακολουθήσει την κωμωδία σας;

Είναι μια πολύ ωραία κωμωδία και το κωμικό στοιχείο είναι υποκειμενικό διότι το δράμα είναι Δράμα και το περνάς πιο εύκολα στον κόσμο από ότι την κωμωδία, για αυτό λένε ότι είναι δύσκολη. Η κωμωδία έχει πολλούς διαφορετικούς δρόμους, δηλαδή σε ένα έργο εσύ μπορεί να γελάσεις πολύ και εγώ καθόλου γιατί έχουμε διαφορετικό χιούμορ, ενώ στο δράμα εάν θέλω να σε συγκινήσω πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Σκοπός βέβαια δεν αυτός να το κάνεις επιτηδευμένα αλλά να το κάνεις από μέσα σου, μέσα από τα κείμενα, τους χαρακτήρες.

Θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος θα γελάσει, υπάρχουν μηνύματα τα οποία περνάμε μέσα από το έργο, υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά και τα συναισθήματα τα οποία παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο.

Αυτά νομίζω είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων τα οποία θέλουμε και εμείς να περάσει καλά ο κόσμος.