, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Άρης Σερβετάλης: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ηθοποιό είναι ο εαυτός του

«Στη διαδικασία της υποκριτικής νομίζω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ηθοποιό είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Με ποιον τρόπο θα διαχειριστεί τον ναρκισσισμό, την εγωπάθεια και την ματαιοδοξία, γιατί η βιτρίνα είναι ο ίδιος. Αυτό που κατασκευάζει και κατασκευάζεται είναι το σώμα, ο λόγος και η παρουσία του σε ένα έργο. Η παγίδα λοιπόν είναι να μπεις στην διαδικασία να πεις ότι κάνεις κάτι τρομερό, δηλαδή της ματαιότητας τα καμώματα». Ο Άρης Σερβετάλης με αυτά τα λόγια περιέγραψε το μεγαλύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με τον ίδιο, που βρίσκει στον δρόμο του ένας ηθοποιός.

Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

Για τον Άρη Σερβετάλη ο καθένας διαμορφώνεται με κάποια χαρακτηριστικά και δυνατότητες που αν τα καλλιεργήσει μπορούν να γίνουν ικανότητες και εν συνεχεία ανάλογα με αυτά πορεύεται στην επαγγελματική ζωή. «Στην υποκριτική χρειάζονται όμως και κάποιες ευαισθησίες, αλλά υπάρχει και μεγάλος κίνδυνος», λέει μιλώντας στην Karfitsa. «Ο ηθοποιός πρέπει να είναι ο αγωγός που θα μεταφέρει μέσα από τα λόγια όλη την πορεία ενός έργου» εξηγεί και τονίζει ότι αυτό είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. «Από την άλλη υπάρχουν όμως και παγίδες, καθώς μια ιστορία λες, δεν λες κάτι παραπάνω. Δεν υπάρχει και πολύ μεγάλη διαφορά από έναν παππού που λέει μια ιστορία από το παρελθόν σε ένα καφενείο, ιδίως όταν την λέει βιωματικά. Γιατί όποιος λέει μια ιστορία που την έχει βιώσει εκεί κρύβεται και μια αλήθεια, επομένως αποκτά ένα ενδιαφέρον».

Οι οικείοι προβληματισμοί

Ο ηθοποιός αυτό το καλοκαίρι περιοδεύει ανά την Ελλάδα με την παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου»,  του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία της Έφης Μπίρμπα. «Είναι ένα μεγαλειώδες κείμενο. Με την Έφη το είχαμε ξεχωρίσει και το σκεφτόμασταν εδώ και δυο χρόνια», περιγράφει και σημειώνει ότι «μετά τον ‘’Ρικόνερο’’ και όλα αυτά που έγιναν αισθάνθηκα διαβάζοντας το ξανά ότι το περιεχόμενο του και οι προβληματισμοί του είναι οικείοι με τους δικούς μου στην δεδομένη στιγμή».

«Ο ήρωας είναι ένας χαρακτήρας που βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο. Είναι ένας μηδενιστής που δεν βρίσκει νόημα σε τίποτα. Λίγο πριν αυτοκτονήσει αποκοιμιέται στην πολυθρόνα του και τότε του αποκαλύπτεται μια αλήθεια. Μετά από εκείνη την στιγμή μεταστρέφονται όλα, σαν κάποιος να του ψιθύρισε στο αυτί την πραγματικότητα και νοηματοδοτήθηκε όλη του η ζωή. Το πιο όμορφο είναι ότι βιώνει μια αλήθεια μέσα σε ένα όνειρο», αναφέρει ο ηθοποιός για το θέμα του έργου. «Δημιουργείται ο προβληματισμός για το αν ‘’υπάρχει αλήθεια μέσα σε ένα όνειρο; τι είναι όνειρο, τι ζωή και τι πραγματικότητα;’’, ‘’πραγματικότητα είναι μόνο αυτή που βλέπουμε ή μπορεί να είναι και κάτι που αισθανόμαστε;’’, καθώς μέσα από το όνειρο του πηγαίνει σε έναν τόπο, στην ‘’άλλη γη’’, όπου υπάρχουν άνθρωποι πριν την πτώση, με αποτέλεσμα να βλέπει πως είναι η κοινωνία, στην πιο ουσιαστική και πραγματική της μορφή. Με αυτόν τον τρόπο βλέπει ότι ο ίδιος έχει αποπροσανατολιστεί από όλο αυτό και επανατοποθετείται και έρχεται αντιμέτωπος με τις ευθύνες του. Η ζωή του αποκτά νόημα και θέλει να ζήσει αυτό που του αποκαλύφθηκε».

Η τριβή του με το συγκεκριμένο έργο, όπως επισημαίνει, τον επηρέασε. «Ο Ντοστογιέφσκι είναι μεγάλος ψυχαναλυτής της ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα κείμενα αγγίζουν υπαρξιακά ζητήματα, για το πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και για το πώς μπορείς να νοηματοδοτήσεις τη ζωή. Δεν γίνεται να μην επηρεαστείς. Να μην βυθιστείς μέσα στα έργα κατά την διάρκεια των προβών. Προσωπικά μπαίνω σε μια διαδικασία να καταλάβω και να απορροφήσω, ανάλογα με τα δεδομένα του κάθε έργου, οτιδήποτε μπορώ να αντλήσω».

Η πιο συχνή ερώτηση

Διαβάζοντας και ακούγοντας τις συνεντεύξεις που δίνει τα τελευταία χρόνια ο Άρης Σερβετάλης παρατηρεί κανείς ότι μια ερώτηση που του θέτουν οι περισσότεροι συνομιλητές του αφορούν την πίστη του στον Θεό. «Για κάποιον λόγο προκαλεί εντύπωση. Όταν με ρωτάει κάποιος κάτι απαντώ, δεν θεωρώ ότι λογοδοτώ σε κάποιον, απλά ομολογώ αυτό που πιστεύω», εξηγεί και συμπληρώνει ότι του φαίνεται περίεργο που τον ρωτούν συχνά για το συγκεκριμένο θέμα γιατί όπως λέει «είμαστε στην Ελλάδα, όχι σε κάποια άλλη χώρα που η ορθοδοξία είναι μια μειονότητα. Δεν καταλαβαίνω γιατί προκαλεί τόση εντύπωση».

* «Το όνειρο ενός γελοίου», στο θέατρο Κήπου, στη Θεσσαλονίκη, 8 και 9 Ιουλίου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.