, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Εύα Κοτανίδη: «Το ελληνικό κοινό αγαπάει το θέατρο και το αποδεικνύει περίτρανα με την παρουσία του στις αίθουσες»

«Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» (“En chantant jusqu’ au bout”): Μία μουσικοθεατρική παράσταση για τη ζωή και τα τραγούδια της Dalida, μιας εμβληματικής γυναίκας που έγραψε ιστορία στη γαλλική αλλά και την παγκόσμια μουσική σκηνή, θα ανέβει στο Θέατρο Αμαλία, την Τετάρτη 11 και την Πέμπτη 12 Μαΐου.

Με τον τίτλο της παράστασης «δανεισμένο» από το τραγούδι «Να πεθάνω επί σκηνής» (“Mourir sur scène”), 35 χρόνια μετά το θάνατό της Dalida, η παράσταση που θα ανεβάσει η ελληνογαλλίδα Εύα Κοτανίδη βασισμένη σε κείμενα δικά της και σε σκηνοθεσία της Νεκταρίας Γιαννουδάκη, επιχειρεί να συστήσει ξανά στο ελληνικό κοινό αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και αντιφατική προσωπικότητα, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της.

Στην παράσταση, η Yolanda Christina Gigliotti, η κατά κόσμο Dalida συνδιαλέγεται με το κοινό μέσα από τα τραγούδια της, κάνοντας εξομολογήσεις, τον απολογισμό της ζωής και της καριέρας της, για να αποκαταστήσει αλήθειες, να ξανασυστηθεί, ξεδιπλώνοντας τη διττή της φύση που την ταλαιπώρησε, την απογείωσε καλλιτεχνικά αλλά και την εξουθένωσε.

Ακολουθεί η συνέντευξη της Εύας Κοτανίδη:

1) Πότε νιώσατε για πρώτη φορά να σας ελκύει η τέχνη και σε ποια ηλικία ξεκινήσατε την καλλιτεχνική σας πορεία;
Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός γύρω στα 15. Ήταν κάπως προφανές, από μικρό παιδί μέσα σε ένα θέατρο ήμουν, ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί του στις πρόβες… Στο σχολείο συμμετείχα σε όλες τις σχολικές παραστάσεις και, όταν πια τελείωσα το λύκειο, έδωσα εξετάσεις για τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από τη στιγμή που έμαθα ότι μπήκα ξεκίνησε με ενθουσιασμό το καλλιτεχνικό μου ταξίδι.

2) Υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω σας, άνθρωποι που να σας δίνουν ιδέες και να στηρίζουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες σας;
Ο πιο σημαντικός υποστηρικτής και συζητητής γύρω από τις καλλιτεχνικές μου ιδέες και ανησυχίες ήταν ο πατέρας μου. Ακόμα συζητάω μαζί του, με έναν τρόπο… Έχω όμως και πολύ καλούς φίλους, καλλιτέχνες και όχι μόνο, που με στηρίζουν και με τους οποίους συζητώ τα καλλιτεχνικά μου σχέδια, τις ιδέες μου, τα όνειρα μου. Η γνώμη τους είναι πολύτιμη και πάντα με βοηθούν να πάρω αποφάσεις ή να ξεπεράσω εμπόδια (που ίσως κάποιες φορές βάζω και η ίδια στον εαυτό μου).

3) Ποια οράματα, αισθήσεις ή συναισθήματα θέλετε να προκαλέσετε στον θεατή μέσα από την παράσταση “Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος”;
Χαρά, ψυχαγωγία, συγκίνηση, προβληματισμό… Ότι συνήθως προκαλεί το θέατρο στον θεατή του…
Το κοινό γοητεύεται από τις αληθινές ιστορίες. Ειδικά από τις ιστορίες ανθρώπων που έχει αγαπήσει. Η Νταλιντά έχει αγαπηθεί πολύ και στην Ελλάδα γιατί έχει τραγουδήσει και Χατζιδάκι και Θοδωράκη, έχει τραγουδήσει το Ζορμπά… Το ελληνικό κοινό την ξέρει και την αγαπάει κι είμαι σίγουρη ότι θα γοητευτεί ακούγοντας τα τραγούδια της (τα οποία είναι και υπερτιτλισμένα στα ελληνικά) και μαθαίνοντας πράγματα για τη ζωή της που δεν ήξερε. Όμως πέρα από την αληθινή ιστορία πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και ο τρόπος που επιλέγεις να την εξιστορήσεις, δηλαδή η παράσταση. Ελπίζω να γοητεύσει και να αγγίξει και η ίδια η παράσταση το κοινό της. Η σκηνοθεσία της Νεκταρίας Γιαννουδάκη είναι εξαιρετική, οι μελωδίες του Παντελή Μπενετάτου που με συνοδεύει στο πιάνο υπέροχες… δουλέψαμε όλοι με πολλή αφοσίωση και πολύ αγάπη και σεβασμό για τη Νταλιντά. Ελπίζουμε λοιπόν να σας «ταξιδέψουμε» στον κόσμο της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!
Επίσης, υπάρχει κι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα που θέλουμε να περάσει μέσα από την παράσταση κι αυτό είναι ότι: ακόμα και η μεγαλύτερη λάμψη περιλαμβάνει σκοτάδι κι ακόμα κι αν αυτό το σκοτάδι μετατρέπεται σε μια από τις ομορφότερες μορφές τέχνης, είναι εκεί, ελλοχεύει, καταστρέφει και μπορεί να οδηγήσει σε ένα τραγικό φινάλε.

Η Νταλιντά έζησε όλη της τη ζωή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Πάλεψε πολύ να κρατήσει ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δυο και τελικά δεν τα κατάφερε. Αντίθετα λοιπόν με από αυτό που πιστεύει ο κόσμος, η επιτυχία δεν είναι συνυφασμένη με την ευτυχία, αντιθέτως μπορεί κάποιες φορές να απέχουν πολύ αυτά τα δυο μεταξύ τους. Κι ότι για να είσαι ευτυχής χρειάζεται να γνωρίσεις τον εαυτό σου και είσαι συνεπής σε αυτόν, να είσαι κοντά του, να τον ακούς, να τον προσέχεις. Να μάθεις να τον αγαπάς.

4) Από πού αντλείται έμπνευση για το κάθε σας έργο;
Συνήθως από τη φάση ζωής την οποία διανύω, θεματικές που με προβληματίζουν ή διαπιστώνω ότι προβληματίζουν σε κοινωνικό πλαίσιο, πράγματα που ερευνώ ή επικρατούν στις συζητήσεις, καλλιτεχνικές μου ανάγκες, έργα τα οποία διαβάζω και νιώθω ότι πρέπει να ανέβουν επί σκηνής, να τα δει ο κόσμος. Είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων!

5) Πως πιστεύετε ότι αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία την τέχνη; Έχουμε σαν λαός καλλιτεχνικό υπόβαθρο;
Φυσικά και έχει καλλιτεχνικό υπόβαθρο η ελληνική κοινωνία! Αλίμονο! Σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε το θέατρο. Το ελληνικό κοινό αγαπάει το θέατρο και το αποδεικνύει περίτρανα με την παρουσία του στις αίθουσες τόσα χρόνια. Από κει και πέρα είναι δική μας ευθύνη να βελτιώνουμε τα θεάματα, να προκαλούμε-προσκαλούμε το θεατή σε περισσότερες και καλύτερες θεματικά και ποιοτικά θεατρικές παραστάσεις. Είμαι αντίθετη με αυτό που ακούγεται συχνά, ότι το κοινό θέλει «εύκολα» θεάματα. Εμείς οφείλουμε να «εκπαιδεύουμε» το θεατρικό κοινό και να του δίνουμε τόσο δυνατές παραστάσεις που να θέλει να βλέπει θέατρο όλο και πιο συχνά και να το επιλέγει όχι μόνο για να ψυχαγωγηθεί αλλά για να μάθει, να προβληματιστεί, να αισθανθεί, να σκεφτεί, να συνειδητοποιήσει, να νιώσει ανάταση. Αυτή είναι η ουσία και αυτός ο στόχος του θεάτρου.

6) Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Το απόλυτα άμεσο σχέδιο μου είναι να ξεκουραστώ και να κάνω ένα ταξίδι. Από κει και πέρα, η Dalida μας θα συνεχίσει τη «διαδρομή» της και εντός αλλά και εκτός Ελλάδος και, φυσικά, υπάρχουν και τηλεοπτικά σχέδια σε συζητήσεις όμως δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα!

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.