Ένα έργο που καθήλωσε το κοινό της Αθήνας έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος για «Το Ατσάλι», της Rona Munro σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου.

Το έργο πραγματεύεται την ιστορία της Φέη, μιας ισοβίτισσας μητέρας, που δολοφόνησε τον άνδρα της. Ύστερα από δεκαπέντε χρόνια στη φυλακή, έρχεται να την επισκεφθεί για πρώτη φορά η κόρη της Τζόσυ, η οποία ήταν μόλις δέκα χρόνων όταν η μητέρα της σκότωσε τον πατέρα της. Τότε αρχίζει να ξετυλίγεται η ιστορία.

«’’Το Ατσάλι’’ ανέβηκε τον περασμένο Μάιο, στο Μεταξουργείο και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζουμε για δεύτερο χρόνο τις παραστάσεις και στο πλαίσιο αυτό θα επισκεφθούμε και την Θεσσαλονίκη», αναφέρει στην Karfitsa η ηθοποιός, η οποία ενσαρκώνει την Φέη, Γιασεμί Κηλαηδόνη.

«Διάβασα το έργο τον Φεβρουάριο του 2021, όταν διανύαμε το δεύτερο lockdown. To έργο διαδραματίζεται μέσα στις φυλακές και το πρώτο πράγμα που με συγκίνησε σε αυτό και το βρήκα ενδιαφέρον ήταν η συνθήκη του εγκλεισμού. Και οι τέσσερις ρόλοι ζουν σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, αυτό της φυλακής», περιγράφει η ίδια.

Η κα Καλαηδόνη τονίζει ότι το έργο ταυτίστηκε με την επικαιρότητα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία τα τελευταία χρόνια συγκλονίζεται από συνεχόμενες γυναικοκτονίες.

«Ένας από τους πιο δυνατούς ρόλους»

«Για εμένα αυτός ο ρόλος είναι από τους πιο διαφέροντες που έχω ενσαρκώσει», σημειώνει. Υποδυόμενη το συγκεκριμένο ρόλο η κα Καλαηδόνη κατεβαίνοντας από την σκηνή δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί άμεσα. «Δεν είναι πολύ εύκολο να φύγεις αμέσως από το κλίμα και να απεκδυθείς γρήγορα από έναν τέτοιο ρόλο, ειδικά αν αγαπάς την δουλειά σου και δίνεσαι σε αυτήν, και εγώ είμαι μια από αυτές. Βέβαια αυτό είναι και η πρόκληση της δουλειάς μας. Δανείζουμε το σώμα μας για να μπει και να κατοικήσει στις ψυχές μας μια άλλη προσωπικότητα», επισημαίνει.

Μια από τις πιο έντονες σκηνές του έργου, για την πρωταγωνίστρια, είναι η στιγμή που η ισοβίτισσα δίψα για λίγες στιγμές ελευθερίας. «Είναι μια σκηνή που η Φέη μιλάει για αυτονόητα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι αλλά εκείνη επειδή είναι έγκλειστη δεν μπορεί να τα κάνει και δεν θα μπορεί καθόλου για το υπόλοιπο της ζωής της. Για παράδειγμα να βγει να πιει ένα ποτό, να κάνει μια βόλτα. Σε κάποια στιγμή η Φέη λέει χαρακτηριστικά ‘’θέλω για μια φορά να κοιτάξω από το παράθυρο και να δω μια θέα που δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου’’. Η φράση αυτή με ανατριχιάζει», υπογραμμίζει η ηθοποιός.

«Ουσιαστική βλέπουμε την κόρη της Φέη να πηγαίνει στην ίδια ζητώντας να μάθει την αλήθεια. Από την πλευρά της η Φέη θέλει να την αποκαλύψει για να δει αν μπορεί να την συγχωρήσει, να την καταλάβει, η κόρη της. Για 15 χρόνια αυτές οι γυναίκες δεν είχαν καμία επαφή. Ξαφνικά την επισκέπτεται στη φυλακή λοιπόν η κόρη της και παρακολουθούμε τις συναντήσεις τους. Πιάνουν το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει και προσπαθούν να δουν αν μπορούν να συνδεθούν ξανά», τονίζει η κα Καλαηδόνη.

Οι σκοτεινές πλευρές

Ωστόσο στο έργο η Φέη δεν είναι η μόνη που έχει σκοτεινές πλευρές. «Και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές έχουν τις δικές τους. Οι ήρωες καλούνται να τις δουν και να αντιληφθούν αν μπορούν να τις ελέγξουν. Όσο περνάει το έργο αποκαλύπτεται σιγά σιγά ο λόγος που έχει προβε η Φέη στην δολοφονία του άνδρα της. Ωστόσο και οι υπόλοιποι ήρωες έχουν τις δικές τους σκοτεινές πλευρές και ως θεατές βλέπουμε αν μπορούμε να τους συγχωρέσουμε», αναφέρει η ηθοποιός.

Οι σκέψεις και το θέατρο

Για την Γιασεμί Καλαηδόνη σκοπός είναι το κοινό φεύγοντας από την παράσταση να μπορέσει να σκεφτεί ποια είναι η θέση και η συμπεριφορά του καθένα απέναντι στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία. Άλλωστε όπως τονίζει «το θέατρο προβληματίζει και είναι ένα σημαντικό εργαλείο για να σκεφτεί κανείς με τον εαυτό του».

Info: «Το Ατσάλι» στο Θέατρο Αμαλία από την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου έως και την Κυριακή 2 Οκτωβρίου

(φωτογραφίες: Κέλλυ Φώσκολου)