H «καρδιά» της Φωτεινής Βελεσιώτου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη
Η Φωτεινή Βελεσιώτου, μια από τις πιο χαρακτηριστικές και σημαντικές φωνές της ελληνικής μουσικής, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Στην πόλη όπου ξεκίνησε το 1983 να τραγουδάει, επίσημα.
Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού
Με αφορμή το live της στο Block 33 στις 16 Απριλίου, η Φ. Βελεσιώτου μίλησε στην Karfitsa, για το ξεκίνημα της στη Θεσσαλονίκη, τα χρόνια που εργαζόταν ως δασκάλα και περιγράφει πως ήταν οι μουσικές σκηνές πριν από αρκετές δεκαετίες και πως έχουν αλλάξει σήμερα.
Στις αρχές του 1980, όταν η Φ. Βελεσιώτου ήταν δασκάλα, σε ένα σχολείο στην Χρυσαυγή του Λαγκαδά, μαζί με φίλους και γνωστούς συγκεντρώνονταν σε σπίτια και διασκέδαζαν. Γνωρίζοντας καμιά δεκαριά ρεμπέτικα τραγούδια στην κιθάρα της συνήθιζε να τα παίζει και να τραγουδάει με κοινό τότε την παρέα της. Κάποια στιγμή ένας γνωστός της της είπε ότι ένα σχήμα ψάχνει για τραγουδίστρια και την ρώτησε αν την ενδιέφερε να πάει για δοκιμαστικό. Η Φ. Βελεσιώτου είπε «ναι», πήγε, πέρασε το δοκιμαστικό και άρχισε να τραγουδάει ένα βράδυ του 1983 και για κάθε Σαββατοκύριακο σε ένα υπόγειο μαγαζί, που ήταν κάτω από το τουρκικό προξενείο. «Εκεί γινόταν ένας χαμός. Εργαζόμενοι, φοιτητές, όλοι ερχόντουσαν, γλεντούσαν, γινόμασταν μια παρέα, τραγουδούσαμε μαζί και περνάγαμε όλοι καλά. Ήταν μια όαση για αρκετό κόσμο τότε να μπορεί να πιει φθηνό χύμα κρασί, να φάει και να ακούσει μουσική», τονίζει. Εκεί παρέμεινε για τρία χρόνια και η πορεία της στον χώρο του τραγουδιού είχε ήδη αρχίσει να γράφεται.
Παράλληλα, ήταν δασκάλα σε σχολείο. Μια δουλειά που δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να την παρατήσει για να αφοσιωθεί στο τραγούδι. «Ήθελα να τιμήσω αυτό το οποίο είχα αποφασίσει να ασχοληθώ και γιατί αγαπώ τα παιδιά», μας λέει. Η ενασχόληση της με την μουσική μάλιστα την βοήθησε αρκετά ως δασκάλα. Εκείνα τα χρόνια επειδή δεν υπήρχαν μουσικοί στα σχολεία, το μάθημα της μουσικής το δίδασκαν οι δάσκαλοι. «Τις γνώσεις που είχα προσπάθησα να τις μεταλαμπαδεύσω σε όλους μου τους μαθητές. Θυμάμαι τους μαθητές μου να ανυπομονούν για το μάθημα της μουσικής. Τραγουδούσαμε από ρεμπέτικα και παραδοσιακά μέχρι Ξαρχάκο και Θεοδωράκη. Τόσο πολύ τους άρεσε», περιγράφει. Τώρα οι μαθητές της έχουν μεγαλώσει και έχουν γίνει ακόλουθοι της. Πηγαίνουν στα live της και βλέπουν την δασκάλα τους σε άλλο ρόλο, εκείνον της τραγουδίστριας.
Το ρεμπέτικο δεν θα σβήσει ποτέ
Η κα Βελεσιώτου θυμάται ότι πριν από δεκαετίες η Θεσσαλονίκη έσφυζε από κουτούκια και μουσικές σκηνές, όμως πλέον δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα. Την ρωτήσαμε που πιστεύει ότι οφείλεται η συρρίκνωση αυτών των μαγαζιών και εκείνη απάντησε πως «γιατί η Θεσσαλονίκη ‘’έφαγε’’ δυο φορές την κρίση. Πρώτα όταν έκλεισαν οι βιοτεχνίες, που τροφοδοτούσαν όλη την Ελλάδα, για να μεταφερθούν σε χώρες του εξωτερικού. Τότε αρκετός κόσμος έχασε την δουλειά του, αυξήθηκε η ανεργία και σταμάτησαν να βγαίνουν. Μετά ήρθε και η γενικευμένη οικονομική κρίση στη χώρα και αποτελείωσε ό,τι είχε μείνει. Η Θεσσαλονίκη ρημάχθηκε, αν και εξακολουθεί να είναι παραγωγική στο μουσικό χώρο».
Παρ’ όλα αυτά τονίζει ότι το ρεμπέτικο δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να σβήσει. «Το βλέπω παντού. Το ρεμπέτικο δυο άτομα μόνα τους να είναι μπορούν να παίξουν. Υπάρχουν ακόμη μαγαζιά που παίζουν αμιγώς ρεμπέτικα, πιο πολλά στην Αθήνα, όμως υπάρχουν κάποια και στη Θεσσαλονίκη», τονίζει και προσθέτει «χαίρομαι που βλέπω νέα ταλαντούχα παιδιά να ασχολούνται με το ρεμπέτικο, να παίζουν με τόση επιμέλεια μπουζούκι».
Η «καρδιά» της στη Θεσσαλονίκη
Για εκείνην η Θεσσαλονίκη δεν είναι απλά ένα μέρος που έζησε, εργάστηκε και ξεκίνησε την μεγάλη της πορεία στη μουσική. Στην πόλη αυτή βρίσκεται η «καρδιά» της, καθώς είναι η πόλη που ζουν τα παιδιά της. «Χαίρομαι κάθε φορά που έρχομαι στη Θεσσαλονίκη γιατί βλέπω τα παιδιά μου και αγαπημένους φίλους», λέει. «Η πόλη αυτή είναι πανέμορφη. Η παραλία, το ηλιοβασίλεμα της. Το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις φτάσω είναι να βγω σε ένα ταβερνάκι να φάω καλό φαγητό», αναφέρει χαμογελώντας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA