Η 27χρονη αθλήτρια του Τζούντο, μιλάει στην «Κ» για την μεγάλη επιτυχία της στο Παρίσι.

Το πρώτο μετάλλιο για την Ελλάδα στο Τζούντο, μετά από 25 χρόνια, κατέκτησε πρόσφατα η Δώρα Πασχαλίδου, στην κατηγορία -70 κιλά J1, στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού. Ωστόσο, το χάλκινο μετάλλιο της, δεν είναι η μόνη της επιτυχία στο άθλημα, αφού μετράει ακόμη ένα χρυσό και ένα χάλκινο στο Ευρωπαικό Πρωτάθλημα, ενώ έχει ψηφιστεί από τον ΠΣΑΤ ως η κορυφαία αθλήτρια με αναπηρία για το 2023.

Η τυφλή αθλήτρια μιλάει στην Καρφίτσα, τόσο για την επιτυχία της, όσο και για τους προσεχείς στόχους της.

Πως ήταν η εμπειρία των Παραολυμπιακών αγώνων;

Αισθάνομαι μεγάλη ευλογία που συμμετείχα στους συγκεκριμένους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι. Είναι μία χώρα με ιδανικές αθλητικές προδιαγραφές και το απέδειξε στην συγκεκριμένη διοργάνωση με όλους τους τρόπους.

«Ο αγώνας μας είναι να μετατρέπουμε καθημερινά σε φως το σκοτάδι»

Πήγες στο Παρίσι με στόχο ένα μετάλλιο. Και τα κατάφερες. Είναι μια επιβράβευση της δουλειάς σου αυτό το μετάλλιο; Νιώθεις δικαίωση;

Ναι, το θεωρώ δικαίωση, διότι στην πράξη ο πρωταθλητισμός είναι όλη η δουλειά που γίνεται όταν τα φώτα σβήνουν και μέχρι να ανοίξουν ξανά. Όλα τα ενδιάμεσα χρόνια ο αγώνας μας είναι να μετατρέπουμε καθημερινά σε φως το σκοτάδι. Και είναι πολύ, πιστέψτε με. Και τι εννοώ με αυτό! Δουλεύουμε σε συνθήκες δύσκολες, με πάρα πολλές βασικές ελλείψεις, ότι κάνουμε το κάνουμε μόνοι μας και η πολιτεία απουσιάζει. Προτιμά να μας τιμήσει όταν λάμπουν τα φώτα, που εμείς οι ίδιοι τα ανάβουμε, τιμώντας την πατρίδα μας με τον καλύτερο τρόπο.

Αυτό το μετάλλιο, το πρώτο μετάλλιο του τζούντο για την Ελλάδα μας είναι ιστορικό για πολλούς λόγους. Αρχικά παγιώνει και σφραγίζει την ιστορία ενός τεράστιου αθλητή, που μετά από 25 χρόνια ιστορίας στα παγκόσμια στρώματα και μετά από πολλές και μεγάλες επιτυχίες επέλεξε το δρόμο της προπονητικής, έχοντας ολική απώλεια όρασης, όπως και η αθλήτρια του! Και μιλάω φυσικά για τον δάσκαλο και προπονητή μου, Παπαχρήστο Θεόκλητο! Σκεφτείτε ότι πρέπει να με καθοδηγεί χρόνια τώρα έχοντας να συναγωνιστεί τους συναδέλφους προπονητές του των άλλων χωρών, οι οποίοι βλέπουν και είναι σε θέση να μελετούν ξανά και ξανά τα βίντεο αλλά και να αντιλαμβάνονται άμεσα τι γίνεται πάνω στα στρώματα την ώρα των αγώνων! Έπειτα πλαισιώνει τόσες ώρες προπονήσεων, κούρασης, χαράς, δακρύων, λείπεις, άγχους, αγωνίας κι άλλα πόσα συναισθήματα και καταστάσεις!

«Όταν πάτησα ξανά στα στρώματα για το χάλκινο, είπα, όλα ή τίποτα»

Ο χαμένος ημιτελικός σε οδήγησε στην μάχη για την τρίτη θέση την οποία και κατέκτησες με το επιβλητικό σκορ 10-0. Ο αποκλεισμός σου από τα δύο πρώτα μετάλλια ήταν κάτι που σε πείσμωσε;

Ο αγώνας μου με την Βραζιλιάνα, ο οποίος έκρινε και τον αποκλεισμό μου από τον τελικό, ήταν ένας πολύ δύσκολος και πολύ δυνατός αγώνας! Για μεγάλο χρονικό διάστημα του αγώνα είχα προηγηθεί και η αλήθεια είναι πως είχαμε φτάσει μια ανάσα από τον τελικό! Μετά τη λήξη του αγώνα, αισθάνθηκα όλη την απογοήτευση, την πικρία και την στεναχώρια μέσα μου να με κατακλύζει! Και τα αισθάνθηκα όλα αυτά γιατί ακριβώς είχαμε φτάσει τόσο κοντά και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη δικαίωση αυτός ο τελικός! Ξέρετε τι σημαίνει να διεκδικούμε μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς έχοντας πολύ πιο λίγα εφόδια σε σχέση με τις αντιπάλους μας; Αναφέρομαι φυσικά στα όσα απολαμβάνουν οι συναθλητές μου στο εξωτερικό, τα οποία εμείς δεν είχαμε και πιθανόν δεν θα έχουμε ποτέ! Επομένως Η προσπάθεια μας ήταν δεκαπλάσια και από συζητήσεις που μοιραζόμαστε με συναθλητές του εξωτερικού, οι προπονήσεις μας πολύ πιο δύσκολες και περισσότερες! Όταν πάτησα ξανά στα στρώματα για το χάλκινο, είπα, όλα ή τίποτα! Ναι, δεν ήξερα τι θα γίνει, αλλά μπήκαμε για να κερδίσουμε!

Αφιερώνεις κάπου το μετάλλιο;

Το αφιερώνω πρώτα στον δάσκαλο μου, τον οποίο ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την δύναμη, γιατί αυτό το μετάλλιο είναι και των δυο μας! Μαζί το προσπαθήσαμε και μαζί το Κατακτήσαμε. Και πίστεψέ με πως όταν γράφεις ιστορία μόνος σου είναι καλά, όταν την γράφεις όμως μαζί με τον άνθρωπο που προσπάθησε για σένα και το θέλει όσο κι εσύ, τότε είναι απίθανα όμορφα διότι η ιστορία μοιράζεται και η δύναμη της πολλαπλασιάζεται!

Το αφιερώνω επίσης στην πατρίδα μου, την Ελλάδα μου που θα αγαπώ βαθιά όσο χτυπάει η καρδιά μου! Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους στάθηκαν κοντά μας και μας στήριξαν για να φτάσουμε μέχρι εδώ! Ευχαριστώ θερμά, από καρδιάς την Ελληνική Παραολυμπιακή επιτροπή και τον πρόεδρο Γιώργο Καπελάκη, που από την αρχή πίστεψε σε εμάς και μας στηρίζει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συγκίνηση του μετά τη νίκη μας! Ευχαριστώ την προπονήτρια Μαρία Νικολαΐδου, του αθλητικού συλλόγου Ωρίων στην Θεσσαλονίκη. Ευχαριστώ τα γυμναστήρια Elixir και Gym Challenge για την παροχή των πολυτελών τους χώρων αλλά και εξοπλισμών, καθώς και για την προθυμία του προσωπικού, των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί! Ευχαριστώ πολύ τον φυσικοθεραπευτή μου, Ζώη Χαρίση και την ομάδα του, τον διατροφολόγο μου Ηλία Μποτσιφάρα και τον γιατρό μου Ιωάννη Ράλλη για την πολύτιμη βοήθεια τους! Ευχαριστώ τον σύλλογο μου, ΑΣΤ Ήφαιστο για την στήριξη του σε ό,τι χρειάστηκα αλλά και για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν πάντοτε οι άνθρωποι που τον αποτελούν!

Τέλος, ευχαριστώ με όλη μου την δύναμη την οικογένεια μου που έτρεχε σε όλα και για όλα ανά πάσα στιγμή για να πάνε τα πράγματα όπως πρέπει! Ιδιαίτερα την μητέρα μου αλλά και τον μεγάλο μου αδερφό που πολλές φορές θυσίασαν κομμάτια της ζωής τους για τον στόχο μου! Ευχαριστώ όλους όσους πίστεψαν αλλά κι εκείνους που δεν πίστεψαν σε εμάς, ευχαριστώ την Ελλάδα μου τους Έλληνες, τους ανθρώπους που αισθάνθηκαν κάποια συγκίνηση ή ακόμα και υπερηφάνεια όπως μου λένε βλέποντας μας!

«Η αίσθηση του να κρατάς στα χέρια σου την Ελλάδα, με όλη την ιστορία της είναι πάρα πολύ συγκινητική και μοναδική»

Πέραν της σπουδαίας αυτής διάκρισης, μας έκανες περήφανους και για έναν ακόμη λόγο σε αυτή την Παραολυμπιάδα. Ήσουν η σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής κατά την τελετή έναρξης, η πρώτη ουσιαστικά που μπήκε στο στάδιο. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;

Η εμπειρία αυτή είναι ειλικρινά μοναδική και σίγουρα αξέχαστη! Μπορώ με βεβαιότητα να σας πω πως ήταν μία από τις πιο όμορφες και σημαντικές στιγμές της αθλητικής μου πορείας, αλλά και της ζωής μου γενικότερα. Η αίσθηση του να κρατάς στα χέρια σου την Ελλάδα, με όλη την ιστορία της, με όλους τους ανθρώπους της, με όλα τα επιτεύγματα της, με τους Αγίους και τους ήρωες της, είναι πάρα πολύ συγκινητική και μοναδική! Μπαίνοντας λοιπόν στο στάδιο, δεν θα ξεχάσω ποτέ τον κόσμο της Γαλλίας που ήταν εκεί, που χειροκροτούσε για μας, που ήταν γεμάτος ενθουσιασμό για την Ελλάδα και που μόλις τους χαιρετούσα οι φωνές και τα χειροκροτήματα ανέβαιναν τόσο πολύ!

Οι Γάλλοι έδωσαν ένα πολύ δυνατό μήνυμα ισότητας των αθλητών των ολυμπιακών και των Παραολυμπιακών αγώνων! Ίδιος κόσμος στην τελετή έναρξης, γεμάτα τα στάδια, οι αντιδράσεις ίδιες! Έτσι ακριβώς όπως πρέπει! Ευχαριστώ πολύ την Ελληνική Παραολυμπιακή επιτροπή που μου εμπιστεύτηκε την σημαία και που μου έκανε την ύψιστη τιμή να την κρατώ!

Η Παραολυμπιάδα κλείνει με πρόσημο θετικό. Οι αγώνες σου όμως δεν σταματούν εδώ. Ποιοι είναι οι επόμενοι σου στόχοι;

Από εδώ και πέρα, οι στόχοι αυξάνονται και μεγαλώνουν! Επιδιώκουμε λοιπόν, το ασημένιο και πάνω για τους Παραολυμπιακούς αγώνες το 2028 στο Los Angeles, όπου και αποτελεί τον μεγάλο μας στόχο! Για να φτάσουμε όμως ως εκεί, έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας, ξεκινώντας με τον πρώτο στόχο ο οποίος είναι τον Νοέμβρη, όποτε διεξάγονται οι αγώνες στο Καζακστάν! Από εκεί και πέρα ο ένας αγώνας θα διαδέχεται τον άλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στοχεύουμε στην συνεχή βελτίωση και δουλέψαμε και θα δουλέψουμε γι’ αυτό.

«Η αναπηρία είναι η τροποποίηση ορισμένων πραγμάτων ώστε να ανταπεξέλθουμε στην ζωή με τον καλύτερο τρόπο»

Τέλος, ποιο μήνυμα θα ήθελες να απευθύνεις σε αυτούς που σε διαβάζουν;

Κλείνοντας, θα ήθελα να καταρρίψω έναν ισχυρισμό. Ακούω να λένε γύρω μου, για την δύναμη ψυχής που έχουμε! Είμαι απόλυτη σε αυτό! Οι αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων, είναι εκεί για να επιδείξουν αθλητικές δεξιότητες, ταλέντο, προσπάθεια και ότι ακριβώς επιδεικνύουν οι αθλητές των ολυμπιακών αγώνων! Η δύναμη ψυχής είναι ένα άλλο κομμάτι, την οποία διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι και σίγουρα δεν αφορά αυτό το τεράστιο αθλητικό γεγονός!

Επιπλέον θα ήθελα να πω και να ακουστώ παντού, πως οι άνθρωποι με κάποια Αναπηρία θα πρέπει να γίνουμε ένα με τους αρτιμελής, μία κοινωνία, μια γροθιά και μαζί όλοι να διεκδικούμε το καλύτερο! Είναι αστείο που στην εποχή μας ακόμα οι άνθρωποι με αναπηρίες διεκδικούν ισότητα, ενώ θα έπρεπε να είναι δεδομένη! Θέλω να πω με αυτό πως όταν κάποιος έχει μία αναπηρία δεν σημαίνει πως είναι κάτι το διαφορετικό, η ότι είναι ανίκανος, η ότι χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης. Η αναπηρία είναι ουσιαστικά η τροποποίηση ορισμένων πραγμάτων ώστε να ανταπεξέλθουμε στην ζωή με τον καλύτερο τρόπο! Όλοι έχουμε τον αγώνα μας. Και εγώ έχω για παράδειγμα πρόβλημα όρασης και ένας συνάνθρωπός μου έχει κατάθλιψη. Ο καθένας μας περνάει και σηκώνει το δικό του σταυρό! Το θέμα είναι να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βοηθάμε όπου μπορούμε και να προχωράμε ενωμένοι μαζί!

Στα νέα παιδιά τώρα, θέλω να πω πως είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι βρίσκονται στα χρόνια που μπορούν να διεκπεραιώνουν όλα τους τα όνειρα και που επιβάλλεται να κάνουν πράγματα! Να μορφώνονται, οπωσδήποτε να γυμνάζονται, να δουλεύουν, να ονειρεύονται, να έχουν στόχους και να τους διεκδικούν! Να τους πετυχαίνουν! Να είναι προσηλωμένη στη ζωή και να την κυνηγούν και όχι ξαπλωμένοι σε ένα καναπέ και μπροστά από έναν υπολογιστή αφήνοντας όλα αυτά τα υπέροχα να φεύγουν!