Στέφανος Κορκολής στην Karfitsa: Στην αρρώστια μου η μουσική ήταν το αποκούμπι μου
Τα 35 χρόνια διαδρομής του στον χώρο της μουσικής θα γιορτάσει με μια συναυλία ο Στέφανος Κορκολής, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 17 Μαΐου.
Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας συνθέτης και πιανίστας περιπλανήθηκε στον λαβύρινθο της μουσικής αφήνοντας το δικό του στίγμα. «Η μουσική η ίδια είναι ένας λαβύρινθος. Αν και είναι μόλις δώδεκα νότες μπορούν να κάνουν άπειρες διακλαδώσεις. Πάντα υπάρχει διέξοδος από αυτόν τον λαβύρινθο, χωρίς να χρειαστεί ο «μίτος της Αριάδνης». Μπορείς να πας κατευθείαν να βρεις το διέξοδο σου με μοναδικό ‘’όπλο’’ την γνώση σου στη μουσική και την σχέση σου που έχεις μαζί της, η οποία πρέπει να είναι ειλικρινής. Να μην προσπαθείς να κατασκευάσεις πράγματα και να αφήνεις αδέσμευτη την έμπνευση σου για να βρεις την έξοδο», περιγράφει σε συνέντευξη του στην Karfitsa.
Ανατρέχοντας σε κομβικά σημεία της πορείας του ο Στ. Κορκολής θεωρεί ότι, αρχικά, έπαιξε σημαντικό ρόλο πως οι δυο σπουδαίες πιανίστριες, η Μαρίκα Παπαϊωάννου και η Μαρία Χαιρογιώργου, είχαν συμβουλέψει τους γονείς του να μην τον βάλουν στο Ωδείο, γιατί «ήθελαν να αποφύγουν τα στεγανά και την αυστηρότητα του κάθε Ωδείου.
Εγώ το πιάνο το είχα εκλάβει ως παιχνίδι για αυτό δεν ήθελαν να μου στερήσουν την χαρά να παίζω πιάνο, βάζοντας με σε ένα στενό ακαδημαϊκό περιβάλλον από την αρχή».
Παράλληλα, σημειώνει ότι ως παιδί δεν έζησε σε μια «γυάλα», για να μην τραυματίσει τα χέρια του. «Είχα μια φυσιολογική ζωή σαν παιδί. Αυτό ήταν ουσιαστικό για την πορεία μου», τονίζει. Ένα ακόμη σημείο που ξεχωρίζει είναι οι δάσκαλοι που βρήκε στον δρόμο του, τόσο από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκε με το πιάνο, όσο και μετ’ έπειτα στις σπουδές του στο Παρίσι. Κορωνίδα, ωστόσο, για εκείνον είναι η γνωριμία του και η καθημερινή επαφή που ανέπτυξε με τον Μίκη Θεοδωράκη. «Αυτή η γνωριμία μου δεν αφορά μόνο την μουσική, αλλά την ίδια μου τη ζωή. Μαζί του έμαθα ξανά μουσική, αλλά έμαθα και ζωή», υπογραμμίζει.

Ο μύθος της επιτυχίας
O Στέφανος Κορκολής έχει γράψει την δική του επιτυχημένη πορεία στη μουσική. Τον ρωτήσαμε, λοιπόν, αν η επιτυχία ενός ανθρώπου στον χώρο των τεχνών, που φέρει αναγνωρισιμότητα, συνδυάζετε με την ευτυχία.
«Αυτό είναι ένας μύθος», απαντάει. «Αρχικά, υπάρχουν μεγάλες διαφορές αν είναι κάποιος τραγουδιστής, στιχουργός, συνθέτης, ποιητής. Η κλίμακα είναι εντελώς διαφορετική. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει στα μάτια του κόσμου να είναι όλα ίδια. Για παράδειγμα, όταν είχαμε προβλήματα με τις εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων ο κόσμος αναρωτιόταν γιατί παραπονιόμαστε αφού δουλεύαμε σε νυχτερινά κέντρα. Αυτή η άποψη ήταν λάθος, διότι ένας συνθέτης δεν υποχρεούται και σε πολλές περιπτώσεις να μην μπορεί να κάνει εμφανίσεις. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα δεν έχουν ένα άνετο οικονομικό περιβάλλον. Τι να πούμε για τους στιχουργούς, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν μπορούν να κάνουν κάτι πέρα από το να γράφουν και να δίνουν την ψυχή τους σε μια κόλλα χαρτί; Ακόμη και πολλοί σπουδαίοι στιχουργοί που ήταν και ποιητές – δεν θα αναφερθώ ονομαστικά – πέθαναν χωρίς να έχουν ένα πιάτο φαγητό.
Το star system προσπαθεί να προβάλει ότι όλοι έχουν λυμένα τα οικονομικά τους προβλήματα και ζουν στην χλιδή, ωστόσο δεν ισχύει. Υπάρχουν μεν κάποιοι επαγγελματίες που κατάφεραν να το κάνουν, αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι που δεν έχουν φανταχτερή ζωή», εξηγεί.

Για τον ίδιο είναι σημαντικό ο κόσμος να γνωρίζει ότι «υπάρχει αρκετός κόπος για να γίνει ένα τραγούδι. Δεν είναι κατανοητός ο κόπος ενός ανθρώπου της τέχνης, γιατί είναι ‘’αέρας’’. Δεν είναι κάτι χειροπιαστό», αναφέρει. Τονίζει ότι στα σχολεία θα έπρεπε να διδάσκονται οι τέχνες, όπως είναι όλα τα άλλα μαθήματα. «Πού είναι η τέχνη στα σχολεία; Διδάσκεται μουσική και καλλιτεχνικά και μόνο μάθημα δεν γίνεται, αλλά ‘’χαβαλές’’. Τα παιδιά για να σέβονται την τέχνη θα πρέπει να την μάθουν με έναν σωστό τρόπο από το σχολείο. Η τέχνη πέρα από το ότι κάνει καλό στις ψυχές των νέων ανθρώπων, κάνει καλό και στο μυαλό».
Η μουσική ως βάλσαμο
Αυτά τα 35 χρόνια η μουσική υπήρξε «σωσίβια λέμβος» για τον συνθέτη. «Προσωπικά μόνο η μουσική με έχει σώσει, σε πολλές περιπτώσεις. Ειδικά στην αρρώστια μου ήταν το αποκούμπι μου. Εκεί έβγαλα όλο τον φόβο μου, την πίκρα μου, την απόγνωση και άντλησα το θάρρος μου».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA