fbpx

, Παρασκευή
14 Φεβρουαρίου 2025

search icon search icon

Βουλευτές μιλούν για τις ωραιότερες αναμνήσεις τους από γιορτές του Πάσχα

Να θυμηθούν την ατμόσφαιρα, τις συνήθειες, αλλά και τα συναισθήματα από τις εορταστικές ημέρες του Πάσχα όπως τις περνούσαν σε νεότερη ηλικία, ζήτησε η karfitsa από τρεις βουλευτές διαφόρων κομμάτων.

Του Γιώργου Νεοχωρίτη

Η φετινή εορταστική χροιά εν μέσω πανδημίας

Ο κ. Δημήτρης Βαρτζόπουλος Βουλευτής Β΄Θεσσαλονίκης της ΝΔ, ο κ. Γιάννης Αμανατίδης βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο κ. Απόστολος Πάννας βουλευτής Χαλκιδικής του ΚΙΝΑΛ, ταξίδεψαν χρόνια πίσω, ανάσυραν αναμνήσεις από το παρελθόν και τους τόπους όπου γιόρταζαν την Ανάσταση, ξαναέγιναν για λίγο παιδιά, για να «προσγειωθούν» στην σκληρή πραγματικότητα του φετινού Πάσχα εν μέσω πανδημίας, το δεύτερο που περνάμε ως χώρα με του περιορισμούς ενάντια στην εξάπλωση του ιού, ενεργούς. Μάλιστα, και οι τρεις πολιτικοί με αφορμή και την άσχημη ατμόσφαιρα που επικρατεί λόγω της υγειονομικής κρίσης επιχειρούν να στείλουν ο καθένας το δικό του μήνυμα.

Δημήτρης Βαρτζόπουλος: Εκκλησία με γνωστούς και φίλους, μαγειρίτσες τα μεσάνυκτα και τσίπουρα από νωρίς

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα στην ζωή μου μεγαλώνοντας στην Καβάλα, όπου διορίστηκε η καθηγήτρια μάνα μου, αργότερα στη Γερμανία χρόνια πολλά, μετά την επιστροφή στα πάτρια ζώντας μες την πόλη, η έννοια της γιορτής του Πάσχα ήταν εντελώς σχετική. Πέραν από τα θρησκευτικά, που ιδίως στο εξωτερικό σε δικές μας εκκλησίες και με δικούς μας παπάδες είχαν πράγματι μια ιδιαίτερη διάσταση, η γιορτή κατά βάση ήταν ένα τυπικό τραπέζι την Κυριακή και στα μετέπειτα χρόνια άντε και καμμιά εκδρομή. Έπρεπε, να έρθουν τα παιδιά και να αποφασίσουμε με την Φωφώ, να πάμε εκτός Κέντρου, για να ζήσω αυτό, που λέγεται, συνήθως και ορθώς, παραδοσιακό Πάσχα. Μέρες προετοιμασία, εκκλησία με γνωστούς και φίλους, μαγειρίτσες τα μεσάνυκτα και τσίπουρα από νωρίς κατά την τελετουργία του ψησίματος, που φυσικά στην περίπτωση μου γίνονταν πάντοτε από άλλους.

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, έτσι όπως εν τέλει εξελίχθηκαν τα πράγματα, κορονοιός εδώ, πανδημία εκεί, είμαι από τους τυχερούς. Δεν βλέπω, να έχω μεγάλες και δραματικές αλλαγές και εφέτος. Η Ανάσταση νωρίτερα, χωρίς βόλτες στα μαγαζιά, αλλά κατά τα άλλα, ζώντας πλέον στο χωριό μου, όλα θα είναι από λίγο ίσως, αλλά υποφερτά. Σε ευθεία αντίθεση βέβαια με την απόλυτη κλεισούρα πέρσι και σίγουρα καλύτερα από πολλούς, που θα στερηθούν το χωριό τους, την παρέα συγγενών και φίλων, την αίσθηση της ιδιαίτερης γιορτής.

Είναι ευκαιρία λοιπόν τώρα, να συνειδητοποιήσουμε, ότι οι διαφορές αυτές της γιορτής σε πολλούς ανθρώπους έχουν και μια άλλη αιτία. Τον τρόπο συνάντησης με την αρρώστια. Άλλοι αρρώστησαν, οι ίδιοι είτε η οικογένεια, άλλοι έχασαν στενούς συγγενείς και φίλους. Το βίωμα του φόβου του θανάτου, είτε η απώλεια καθ´ εαυτή, είναι μια μοναδική στην δραματικότητα της εμπειρία. Αυτή δίνει στο φετινό Πάσχα μια εντελώς διαφορετική χροιά. Την υπενθύμιση του πρόσκαιρου..

Γιάννης Αμανατίδης: Θυμάμαι με συγκίνηση στιγμές του Πάσχα γνωρίζοντας ότι είναι οι τελευταίες ημέρες της ζωής του πατέρα μου.

Ξαφνιάστηκα ευχάριστα, διαβάζοντας την ερώτηση, καθώς αισθάνθηκα- προς στιγμήν-ως μαθητής, που γράφει έκθεση γυρνώντας από τις πασχαλινές  διακοπές και όπως γνωρίζετε πάντα το θέμα ήταν  το « Πώς πέρασα το Πάσχα». Αυτό που πάντα θυμάμαι είναι ότι με μεγάλη αδημονία  περίμενα την δωδεκάτη ώρα της Ανάστασης. Και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, η στιγμή  που πρωτακούγεται το Χριστός Ανέστη, είναι αυτή που με ευχαριστεί περισσότερο από όλα.
Το Πάσχα, αφού αυτό με ρωτάτε,  με την  μεγαλύτερη ευχαρίστηση, ήταν τότε που ήμασταν μαζί όλα τα μέλη της οικογένειάς , από τον γηραιότερο μέχρι τον νεώτερο και είχα έρθει από την πρώτη αποστολή στα Ιεροσόλυμα για  την τελετή αφής.   Αλλά εκείνο που θα θυμάμαι με συγκίνηση- είναι  οι στιγμές του Πάσχα με τον πατέρα μου ,την μητέρα μου, την γυναίκα μου και τον θείο της, γνωρίζοντας ότι αυτές είναι οι τελευταίες ημέρες της ζωής του πατέρα μου.
Το προηγούμενο Πάσχα του κορωνοϊού σημαδεύτηκε από έντονο αναστοχασμό και ανησυχία αλλά και θλίψη για τις ζωές που χάνονταν. Καμία διάθεση για τραγούδι.  Μόνοι,  με το Χριστός Ανέστη τηλεοπτικά. Τα παιδιά μακριά αλλά και ταυτόχρονα τόσο κοντά, έστω και με skype. Τα έθιμα τηρήθηκαν αλλά ιδιωτικά. Ήταν οι στιγμές  που συνειδητοποιήσαμε  πόσο  εύθραυστα είναι αυτά που παλιότερα θεωρούσαμε αυτονόητα. Πόσο  πολύτιμα για την ζωή μας  είναι η ανθρώπινη επαφή και η προστασία του κοινού μας σπιτιού, του πλανήτη μας.
Το φετινό Πάσχα είναι πιο δύσκολο από το περσινό. Οι επιπτώσεις της πανδημίας – υγειονομικές και οικονομικές είναι εντονότερες  και η αναγκαιότητα εφαρμογής πολιτικών   στήριξης της κοινωνίας  είναι  πιο επιτακτικές από ποτέ.  Θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό  και τις ευχαριστίες μου, σε όλους όσοι έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν την μάχη για την σωτηρία της ζωής, με πρωτεργάτες τους υγειονομικούς.
Ερωτήσεις  όπως «Είσαι καλά;», ή εκφράσεις όπως  «Γεια σου» ,ή «Να΄ σαι καλά» ανακτούν  την πραγματική τους έννοια  πλέον και δεν είναι τυπικές εκφράσεις χαιρετισμού.
Σας εύχομαι, λοιπόν, να είστε καλά.  Καλή Ανάσταση και Λαμπρή!

Απόστολος Πάνας: Κυριακές του Πάσχα, μαζί με την οικογένεια μου και γνωστά πρόσωπα να περνούν για ένα ποτήρι κρασί και για ευχές

Το Πάσχα για μένα είναι συνδεδεμένο με τον τόπο καταγωγής μου τη Χαλκιδική. Άλλωστε το Πάσχα όπως και τα Χριστούγεννα είναι γιορτές οικογενειακές, που ανταμώνει όλη η οικογένεια .

Όλες τις Κυριακές του Πάσχα, που μπορώ να θυμηθώ, τις έχω περάσει στην αυλή του σπιτιού μου στην Νέα Καλλικράτεια μαζί με την οικογένεια μου, ενώ φίλοι, γείτονες και γνωστά πρόσωπα περνούσαν για ένα ποτήρι κρασί και για ευχές.

Αυτό, που θα μου λείψει φέτος περισσότερο είναι το Πάσχα όπως το έχουμε συνηθίσει. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα της περιφοράς του Επιτάφιου, που περίτεχνα οι γυναίκες του χωριού έχουν στολίσει, το «Κύριε ελέησον» και οι ψαλμοί, που στις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας οι πιστοί ψιθυρίζουν, τα φιλιά κι οι αγκαλιές μετά το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου, τα βεγγαλικά, οι λαμπάδες, τα «πρόσεξε μην μου κάψεις το μαλλί» και άλλα τόσα, τα οποία χαρακτηρίζουν το ελληνικό Ορθόδοξο Πάσχα. Ουσιαστικά θα μου λείψει η ανθρώπινη επαφή όπως και οι άνθρωποι που αγαπάμε και δεν είναι κοντά μας.

Το Πάσχα για μένα είναι η λαμπρότερη και η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, διότι είναι η μοναδική γιορτή, που κλείνει μέσα της όλα τα συναισθήματα από τον πόνο και τη θλίψη των παθών και της σταύρωσης ως την ελπίδα και τη χαρά το βράδυ της Ανάστασης.

Το φετινό Πάσχα δυστυχώς δεν θα είναι όπως τα προηγούμενα, λόγω της κατάστασης που επικρατεί. Ελπίζω όμως να είναι το τελευταίο κι ας σκεφτούμε ότι το πιο σημαντικό είναι να είμαστε όλοι μαζί του χρόνου, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί!

Καλό Πάσχα και καλή δύναμη σε όλους!

 

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.