, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Ζέτα Δούκα: «Θα ήθελα την τηλεόραση ως όχημα εκπαίδευσης»

Συνέντευξη στη Ραφαέλα Παπαγεωργίου

Η γνωστή και αγαπημένη ηθοποιός, Ζέτα Δούκα, που άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου στο χώρο του θεάτρου και παρότρυνε πολλούς ανθρώπους να αποκαλύψουν περιστατικά κακοποιήσεων και παρενοχλήσεων, μιλά για τη νέα σειρά παιδικών της βιβλίων, τις γυναικοκτονίες και για τα μελλοντικά της σχέδια.

Μπορεί οι περισσότεροι να τη γνωρίζουν ως μία καλλονή ηθοποιό, λόγω των μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών της, όμως η Ζέτα Δούκα είναι και ένα συγγραφικό ταλέντο, καθώς έχει ξεκινήσει τη δική της σειρά παιδικών βιβλίων, που απ’ ό,τι φαίνεται μιλά στις ψυχές των παιδιών, αλλά και των ενηλίκων. Με αφορμή την παρουσίαση των παιδικών της βιβλίων με τίτλο: «Η Έλλα και η Άλλυ», στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου – Κορδελιού, η Ζέτα Δούκα παραχώρησε τη δική της συνέντευξη. Η γνωστή ηθοποιός συγκίνησε μικρούς και μεγάλους περνώντας το μήνυμα για την αποδοχή της διαφορετικότητας και υπογραμμίζοντας την αξία της φιλίας στη σημερινή εποχή.  

Πώς προέκυψε η ιδέα για να συγγράψετε παιδικά βιβλία;

Από μικρή μου άρεσε να γράφω και από τότε, που θυμάμαι τον εαυτό μου, μπορούσα πιο εύκολα να εκφραστώ στο γραπτό απ’ ότι στον προφορικό λόγο. Έχοντας, επίσης, διαβάσει ως παιδί πολλά παιδικά βιβλία, αλλά και ως μητέρα πλέον της Θάλειας έχω διαβάσει πολλά παιδικά βιβλία, είτε ελληνικά, είτε ξένα, είτε μεταφρασμένα, διαπίστωσα ότι είναι ο πιο ευθύς τρόπος για να μεταδώσεις γνώση και νοήματα στα μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων και κυρίως των παιδιών. Τα θέματα, τα οποία προβάλλουν τα βιβλία, σχετίζονται με τη φιλία, το σεβασμό, την αλληλεγγύη, και τη διαφορετικότητα, και με απασχολούν πολύ τα τελευταία χρόνια και τους τελευταίους μήνες ακόμη περισσότερο. Βλέποντας ότι είναι θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε εκ βάθρων, αποφάσισα να γράψω αυτά τα βιβλία. Τα έγραψα κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, που ήμουν σε μία πολύ δημιουργική φάση. Βρήκα τότε χρόνο, έγραψα τα βιβλία, ήρθα σε επαφή με τον Εκδοτικό Οίκο και όλα στην ουσία είχαν δρομολογηθεί από πέρυσι τα Χριστούγεννα.

Η κόρη σας, η Θάλεια, παρουσιάζει κάποια κοινά στοιχεία με τις ηρωίδες των βιβλίων;

Ναι, έχει πολλά κοινά στοιχεία, όπως έχουν και όλα τα παιδιά. Δεν είναι εξωπραγματικές ηρωίδες, στις οποίες έχω βάλει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που συναντούμε σπάνια. Είναι καθημερινές ηρωίδες. Ειδικότερα, η Έλλα είναι ένα κοριτσάκι εσωστρεφές, που δεν έχει βρει τον εαυτό της και δεν πιστεύουν στις δυνατότητές της, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ντροπαλή και να μην μπορεί να εκδηλώσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις της. Από την άλλη, η Άλλυ είναι ένα κορίτσι, που συναντάμε όλο και περισσότερο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είναι ένα προσφυγόπουλο, ένα παιδί, το οποίο έχει έρθει σε μία ξένη χώρα για αυτό και προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της. Όμως, έχει πολλή αυτοπεποίθηση, είναι δυναμική και έξυπνη και με τη βοήθεια της φιλίας της Έλλας μπορεί να ξεδιπλώσει τα ταλέντα της. Τα κορίτσια αυτά είναι όπως όλα τα παιδιά, χρειάζονται αγάπη και υποστήριξη για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Στα βιβλία σας, όπως προείπατε, κάνετε λόγο για την αξία της φιλίας. Πόσο σημαντική θεωρείτε ότι είναι η φιλία στις μέρες μας και κατά πόσο μπορεί να θεραπεύσει κάποιες άσχημες καταστάσεις, που βιώνουμε;

Η φιλία είναι από τις σημαντικότερες αξίες και ο άνθρωπος, που δεν έχει φίλους, δεν έχει μάθει κάτι για τον εαυτό του προκειμένου να ενωθεί με έναν άλλο άνθρωπο σε μία ουσιαστική σχέση βοήθειας και αγάπης. Η φιλία, που έχει υμνηθεί από όλους τους φιλοσόφους και μελετητές της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι ουσιαστική και σημαντική σε όλες τις εποχές, όχι μόνο στις δύσκολες. Θεωρώ ότι ο πραγματικός φίλος χαίρεται περισσότερο στη χαρά, παρά στη λύπη, γιατί στις στιγμές αδυναμίας ο άλλος είναι πιο εύκολο να σε βοηθήσει, γιατί μπαίνει αμέσως στη θέση του δυνατού, ενώ στη φάση της επιτυχίας, ο άλλος για να χαρεί μαζί μας πρέπει να είναι γενναιόδωρος, απελευθερωμένος και καθόλου ανασφαλής.

Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα παιδικό βιβλίο;

Είναι πολύ δύσκολο, γιατί τα παιδικά βιβλία έχουν συμπυκνωμένη γνώση. Αυτά στα οποία αναφέρονται πρέπει να ειπωθούν μ’ έναν απλό, συνοπτικό και συμπυκνωμένο τρόπο, που σημαίνει ότι πρέπει να επιλεγούν πολύ προσεκτικά οι σωστές λέξεις για να μπορέσουν να περιγράψουν αυτό που θες σε ελάχιστες γραμμές, κάτι που στα βιβλία ενηλίκων μπορεί να αναλύεται σε ολόκληρα κεφάλαια. Επιπλέον, πρέπει να τραβάνε το μάτι του αναγνώστη, να έχουν μία πολύ καλή εικονογράφηση. Οι εικόνες είναι ζωγραφισμένες στο χέρι, υπέροχα από το Θάνο Καρανίκα, έναν 19χρονο φοιτητή της Αρχιτεκτονικής, παιδί θαύμα των εικαστικών τεχνών. Θέλουμε να φαίνονται οι μολυβιές, να μην υπάρχει η τέλεια γραμμή και εικόνα. Οι ηρωίδες είναι με τέτοιο τρόπο ζωγραφισμένες και αποτυπωμένες στο χαρτί, ώστε να αισθανθεί το παιδί ότι θα μπορούσε να τις έχει ζωγραφίσει και το ίδιο. Θέλαμε να δώσουμε αυτή την ειλικρίνεια του καλλιτέχνη για να επιχειρήσει το παιδί να τα ζωγραφίσει και το ίδιο.

Μπορεί ένα παιδικό βιβλίο να μιλήσει και στους ενήλικους, στους μεγαλύτερους;

Σαφέστατα, τα παιδικά βιβλία περνάνε από τα χέρια των γονέων, των εκπαιδευτικών, και των μεγάλων ανθρώπων, που τα δωρίζουν σε κάποια παιδιά. Πιστεύω ότι 9 στους 10 τα διαβάζουν σε κάποιο παιδί, αφού τα διαβάσουν και οι ίδιοι. Άρα, μπορεί να είναι ο ενδιάμεσος κρίκος, αλλά είναι ένας πολύ σπουδαίος κρίκος, που πιθανότατα να πρέπει να ξαναθυμηθεί ή να μάθει όλα αυτά για τα οποία μιλάει ένα παιδικό βιβλίο.

Στην παρουσίαση των βιβλίων σας τονίζετε την αξία της διαφορετικότητας και ότι η κοινωνία μας πρέπει να είναι ίση. Σήμερα, όμως, πληθαίνουν όλο και περισσότερο τα περιστατικά γυναικοκτονιών.  Πού αποδίδετε τα βαθύτερα αίτια αυτών των νοσηρών φαινομένων;

Κατ’ αρχάς  πρέπει να πω ότι οι περισσότεροι πιστεύουμε πως τα περιστατικά βίας έχουν αυξηθεί ραγδαίως με την πανδημία. Όμως, οι γυναικείες διοργανώσεις όπως και αυτές που προστατεύουν τα δικαιώματα του παιδιού και των ζώων αναφέρουν παρόμοια στατιστικά πολλά χρόνια τώρα . Απλώς τώρα, είτε γίνονται γνωστά λόγω μεγαλύτερης διασποράς των ειδήσεων  είτε γιατί -ευτυχώς- η κοινωνία πλέον δεν ανέχεται τη βία και μιλάει πιο ανοιχτά γι αυτή,  προσπαθώντας να την αναχαιτίσει. Βεβαίως τα θέματα της βίας και κατάχρησης εξουσίας απαιτούν πολλή συζήτηση και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής στην ανάλυσή τους. Δεν μπορούμε όλοι να εκφέρουμε γνώμη ως ειδήμονες  στα πλαίσια μιας ερώτησης συνέντευξης , χωρίς να γνωρίζουμε εις βάθος το θέμα.

Γενικότερα, πάντως η κοινωνία μας έχει δομηθεί σε στερεότυπα και πατριαρχικές αντιλήψεις  που εξυπηρετούν στόχους  κέρδους κι εξουσίας, οι οποίοι απέχουν μακράν ακόμη κι από τις βασικές ανθρώπινες αξίες και βεβαίως την ισότητα και την αξιοκρατία,  τοποθετώντας το πρότυπο του λευκού ετεροφυλόφιλου άνδρα σε πλεονεκτική θέση , κάτι που κάνει ακόμη και τον ίδιο να ασφυκτιά πλέον. Ευτυχώς τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν πλέον, με αργά αλλά σταθερά βήματα. Η αλλαγή του ποινικού κώδικα όσον αφορά στα αδικήματα βιασμού και η εισαγωγή της αναγκαιότητας της συμπεριληπτικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία από το νήπιο, είναι μια καλή αρχή.  Είναι πιστεύω τα πρώτα βήματα μιας μαραθώνιας διαδρομής.

Θεωρείτε ότι η κοινωνία μας θα καταφέρει να γίνει πραγματικά ίση;

Όπως σας είπα και προηγουμένως, πιστεύω ότι έχουν γίνει μόνο τα πρώτα βήματα μιας μαραθώνιας διαδρομής. Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά ότι θα Καταφέρουμε να έχουμε κάποια στιγμή μία κοινωνία απόλυτης ισότητας και αξιοκρατίας αλλά αδιαμφισβήτητα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας. Οι έχοντες και κατέχοντες χρειάζονται να πιεστούν πολύ προκειμένου να… ξεβολευτούν και να αποφασίσουν υπέρ μιας κοινωνίας αξιών. Θέλει αδιάκοπο και επίπονο αγώνα! Χρειάζεται διαρκής ενημέρωση ώστε να αφυπνιστεί η κοινωνία και να πιέσει προς τη σωστή κατεύθυνση αλλαγών. Δεν ξέρω βεβαίως αν θα προλάβουμε ως ανθρώπινο είδος να επιτύχουμε αυτή την αλλαγή και λόγω έλλειψης χρόνου, αφού μέχρι τότε μπορεί να έχουμε αφανιστεί εξαιτίας της κλιματικής κρίσης, που θα είναι από εδώ κι έπειτα όλο και περισσότερο ορατή και απειλητική ακόμη και για την επιβίωσή μας στον πλανήτη. 

Τέλος, για να ελαφρύνω και το κλίμα της συζήτησης, θα ήθελα να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο του θεάτρου αλλά και σε τηλεοπτικό επίπεδο.

Στο θέατρο είμαι στην «Κύρια Επιθεώρηση» στο Θέατρο Βέμπο, στην Αθήνα. Είναι μία παράσταση φαντασμαγορική, που φέρνει το στοιχείο της Επιθεώρησης στο σήμερα χρησιμοποιώντας τα τραγούδια και τις καταστάσεις, που ζήσαμε τον τελευταίο Αιώνα, από το 1916 μέχρι και τη Μεταπολίτευση. Υπάρχουν αναφορές στο σήμερα, μέσα από κωμικές καταστάσεις, που μας διδάσκουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και μαθαίνοντας την μπορείς να καταλάβεις καλύτερα αυτό που ζούμε τώρα. Έχει σκηνοθετηθεί από το Μάκη Δελαπόρτα και Στέλιο Παπαδόπουλο και είναι ένας οκταμελής θίασος με εξαιρετικούς συναδέλφους. Είναι ένα υπερθέαμα με ένα εξαμελές μπαλέτο και μία εξαμελή ορχήστρα, και είναι από τα θέατρα, που πηγαίνουν πολύ καλά, γιατί τα θέατρα γενικά δεν πηγαίνουν καλά, λόγω κυρίως του φόβου των ανθρώπων, κάτι το οποίο δεν πρέπει να υπάρχει.

Αναφορικά με την τηλεόραση, δεν με ενδιαφέρει να είμαι σε κάποια τηλεοπτική σειρά. Στις προτάσεις, που μου έγιναν, δεν μπόρεσα να φανταστώ τον εαυτό μου, και έτσι, δεν επέλεξα να είμαι εκεί. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την τηλεόραση ως ένα όχημα εκπαίδευσης. Με ενδιαφέρουν οι εκπομπές περιβάλλοντος, τα talk shows, που η θεματολογία τους αφορά την κοινωνία. Υπάρχουν κάποιες προτάσεις και σχέδια και ελπίζω να προχωρήσει κάποιο από αυτά.

Άρα, να περιμένουμε να σας δούμε σε ρόλο παρουσιάστριας;

Θα επέλεγα το ρόλο της παρουσίασης σε μία εκπομπή, όπως το “Thrive”, γιατί θέλω να υπάρχει κάτι ουσιαστικό για να πω, να συζητήσω και να μάθω και εγώ η ίδια.

Από την έντυπη εφημερίδα Karfitsa

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.