, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Tam Cy Albert: Οι μισοί Γερμανοί είναι οργισμένοι και οι άλλοι λυπούνται τους Έλληνες

ταμ-σι-άλμπερτ-συνέντευξη
Συνέντευξη στη ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
«Οι Έλληνες πρέπει να φωνάξετε δυνατά να γίνετε πιο οργισμένοι», είναι το ηχηρό μήνυμα που στέλνει ο Γάλλος συγγραφέας Tam Cy Albert, ο οποίος συστήνεται στο ελληνικό κοινό μέσα από το επαναστατικό του έργο Wordwhore, αφιερωμένο στον άνθρωπο της πόλης που παλεύει σιωπηλά.
Σε συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο Tam Cy Albert  μιλάει για τους Έλληνες, τη δεινή οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι ξένοι για εμάς, λέγοντας χαρακτηριστικά πως στη Γερμανία επικρατούν δυο αντίθετες πλευρές: «Από τη μια είναι αυτοί που είναι τσαντισμένοι με τους Έλληνες και από την άλλη εκείνοι που απλώς λυπούνται για αυτό που συμβαίνει».
«Αν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα συνέβαινε στη Γαλλία οι άνθρωποι θα σκοτώνονταν στους δρόμους», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος…
Το περασμένο Σάββατο παρακολουθήσαμε το επαναστατικό σας έργο «Wordwhore». Βλέποντας τον πόνο και τη μοναξιά της Κορνήλιας, που δεν αντέχει τη ζωή στην πόλη που ζει, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιά πιστεύετε ότι είναι η επίδραση της πόλης στις ζωές μας…
 
Οι εμπειρίες μας μπορεί να διαφέρουν, γιατί όλοι ζούμε κάποιες μοναχικές στιγμές, η πόλη όμως αποτελεί το τέλειο παράδειγμα επειδή εκεί περιβάλλεσαι από πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι όσοι περισσότεροι άνθρωποι είναι τριγύρω σου τόσο πιο μόνος νοιώθεις και αυτό το συναίσθημα ήθελα να εξερευνήσω.
 
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε μεγαλουπόλεις όπως η Αθήνα…
 
Ναι και νομίζω ότι είναι ένα συναίσθημα οικουμενικό. Οι πόλεις μας βγάζουν το καλύτερο και το χειρότερο και νοιώθουμε εντονότερα την μοναξιά εξαιτίας της δομής των πόλεων. Νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα το έχουμε όλοι μέσα μας παρότι το εκφράζουμε με διαφορετικούς τρόπους και η Κορνήλια το εκφράζει με τον δικό της τρόπο.
 
Τι σας έκανε να διαλέξετε τον συγκεκριμένο τίτλο;
 
Η Κορνήλια είναι ένας περίεργος χαρακτήρας. Μας βομβαρδίζει με λέξεις που μας χτυπούν ασταμάτητα από παντού και είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που έχει, αλλά και ο καλύτερος τρόπος γενικά. Έχουμε και άλλους τρόπους επικοινωνίας αλλά αποφασίζει να κλείσει τον εαυτό της. Είναι ένας κλειστοφοβικός χαρακτήρας, οι λέξεις είναι το μόνο που της έχει μείνει και θέλει να ακουστεί. Θέλει να πει την ιστορία της ακόμη και αν οι άλλοι δεν θέλουν να την ακούσουν. Οπότε, από μια άποψη, οι λέξεις είναι το τελευταίο που θα την σώσει και τις χρησιμοποιεί και θα ήθελα να πω ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την παράσταση στα ελληνικά, γιατί ενώ ξέρω το έργο και δεν καταλάβαινα τη γλώσσα οι λέξεις παίρνουν ένα τόσο διαφορετικό νόημα. Και εγώ σοκαρίστηκα με τον τρόπο που βομβάρδιζε το ακροατήριο με λέξεις.
 
 
Πως βρήκατε την σκηνοθετική δουλειά στο έργο σας και την ηθοποιό;
 
Θεωρώ ότι η ηθοποιός ήταν καταπληκτική. Είναι τόσο νέα και τόσο συναισθηματική. Όσον αφορά εμένα μπορεί να ξέρω το κείμενο, αλλά επειδή είναι στα ελληνικά χάνομαι στις λέξεις. Δεν καταλαβαίνω  σε ποιο σημείο βρίσκεται η ηθοποιός οπότε πρέπει να συγκεντρωθώ στο πρόσωπό της, τον τόνο της φωνής της και κατάφερε να με αγγίξει, να με μαγέψει και νομίζω ότι είναι άψογη. Είναι μια τέλεια Κορνήλια γιατί καταφέρνει να συνδυάζει το ευάλωτο και το εύθραυστο με την δύναμη και την οργή. Εντυπωσιάστηκα από αυτήν και από την δουλειά του Ηλία Παναγιωτακόπουλου γιατί ως σκηνοθέτης, όπως το λέει και η λέξη, σκηνοθετεί (καθοδηγεί). Έκανε πολύ καλή δουλειά.
 
Είναι το πρώτο σας έργο με το οποίο εξοικειώνεστε με το ελληνικό ακροατήριο.  Πείτε μας λίγα λόγια για τις άλλες δουλειές σας…
 
Σχετικά με το Wordwhore έχω να πω ότι όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στη Σκανδιναβία πριν τέσσερα χρόνια η παράσταση ήταν μια πολύ μικρότερη εκδοχή αυτού που είδατε στην Ελλάδα. Απλά ο σκηνοθέτης μου ζήτησε να το επεκτείνω και τώρα είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος. Τα άλλα έργα που έχω γράψει είναι πιο συμβατικά. Εδώ είναι ένας μονόλογος, ενώ στα άλλα έχεις την εναλλαγή με διάφορους ηθοποιούς. Τα τελευταία τρία χρόνια δουλεύω επάνω σε μια νουβέλα και ζούσα λίγο αποκλεισμένα. Ήταν ένα χρονοβόρο σχέδιο και τελείωσα πριν λίγους μήνες.
 
Έχετε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “The Home Straight”.Στο οποίο κάποιος επηρεάζεται από το αστικό περιβάλλον. Κατά πόσον έχετε επηρεαστεί εσείς από το αστικό περιβάλλον σας;
 
Δύσκολη ερώτηση.  Κατάγομαι από μια μικρή κωμόπολη, όχι πολύ μικρή αλλά μετακόμισα στο Λονδίνο που είναι μια μεγαλούπολη και όσο εύκολο είναι να χαθείς άλλο τόσο εύκολο είναι να χάσεις τον εαυτό σου. Νομίζω ότι σε κάθε πόλη ο καθένας μας φτιάχνει την δική του πόλη μέσα στην πόλη, γιατί η πόλη δεν σου ανήκει ποτέ ολοκληρωτικά, μόνο ένα κομμάτι της γίνεται δικό σου. Πάντα με ενδιέφερε η αντίθεση ανάμεσα στις πόλεις και τις κωμοπόλεις γιατί στην Νορβηγία ζούσα σε μια κωμόπολη έξι χιλιάδων κατοίκων και είναι τελείως διαφορετικά. Ξέρεις τους πάντες και που ζουν. Ενώ λόγω του μεγέθους της πόλης έχεις όλων των λογιών ανθρώπους που παίρνουν την πόλη για δεδομένο
και δεν κοιτάζουν ενώ υπάρχουν τόσα για να δουν.
 
Κοιτάζουν αλλά δεν καταλαβαίνουν;
 
Είναι σαν την Αθήνα, παρότι δεν την ξέρω καλά, όπου συνυπάρχουν όλοι αυτοί οι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων που ζουν στον ίδιο χώρο χωρίς να γνωρίζονται και χωρίς να επικοινωνούν μεταξύ τους. Είναι απλά ομάδες ανθρώπων και πάντα με ενδιέφεραν.
 
Πώς κρίνετε το γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι επιλέγουν να ζουν σε πόλεις; Βλέπουμε αυτό το φαινόμενο στην Ελλάδα,  αν  και τον τελευταίο καιρό συμβαίνει το αντίθετο.
 
Η πόλη έλκει ανθρώπους για διαφορετικούς λόγους. Δουλειές, διασκέδαση, πολιτισμό. Για παράδειγμα εάν είχα επιλογή θα διάλεγα να ζήσω στη μέση του πουθενά μόνος μου, αλλά φυσικά νοιώθεις την ανάγκη της επαφής με τους ανθρώπους και τον πολιτισμό και σε ένα μικρό χωριό δεν τα βρίσκεις οπότε να η έλξη της πόλης. Αλλά η πόλη είναι σκληρή και κουραστική, σου απορροφά την ενέργεια. Αν είσαι τυχερός σου δίνει ενέργεια, αλλά κάποιες φορές δεν είναι εμφανές. Ταυτόχρονα είναι λυπηρό που οι άνθρωποι φεύγουν από τα χωριά τους και αποκόβονται από τις ρίζες τους. Τελευταία παρατηρούμε το αντίθετο φαινόμενο, δηλαδή την μετανάστευση προς τα χωριά. Οι περισσότεροι που επιστρέφουν έχουν απογοητευτεί από τις πόλεις.
 
Νομίζετε ότι θα ήταν καλύτερο να εγκαταλείψουμε τις μεγαλουπόλεις και να ψάξουμε εναλλακτικές μορφές κοινωνιών;
 
Θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν δυνατόν. Θα σήμαινε πολλή δουλειά αλλά θα ήταν υπέροχο.
 
Ποιές νομίζετε ότι είναι οι διαφορές και οι ομοιότητες ανάμεσα στην ελληνική, την αγγλική και τη γερμανική κοινωνία, μιας και έχετε ζήσει στις δυο τελευταίες;
 
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους να πω ότι αν αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα συνέβαινε στη Γαλλία, για παράδειγμα, οι άνθρωποι θα σκοτώνονταν στους δρόμους ενώ εδώ παρά τις δυσκολίες και τις φασαρίες, παρά τους ακραίους που έχετε, ταυτόχρονα ο κόσμος εδώ με έχει εντυπωσιάσει με το πως τα φέρνουν βόλτα με αλληλεγγύη. Φαίνεται ότι βοηθά το ότι είχατε έντονη την αίσθηση της οικογένειας και στέκεστε αλληλέγγυοι. Μπορεί αυτό το φαινόμενο να το δεις στην Ιταλία αλλά όχι στην Γαλλία ή την Γερμανία όπου η έννοια της οικογένειας είναι πολύ μικρότερη. Έχεις τους γονείς, τα παιδιά και… αυτό είναι. Αλλά αν σκεφτείς αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι καταστροφή, είναι σκληρό. Χωρίς δουλειές και ελπίδα και παρ’ όλα αυτά βρίσκω τον λαό πολύ δυνατό, ακόμα. Στην Γαλλία είναι διαφορετικά, γιατί οι Γάλλοι γεννιούνται πεσιμιστές έτσι κι αλλιώς. Δεν ξέρω εάν είναι ο ήλιος και η θάλασσα που έχετε, αλλά το βρίσκω εντυπωσιακό.
 
Παρ’ όλα  αυτά και στην Ελλάδα ο κόσμος αυτοκτονεί…
 
Ναι, είναι φρικτό. Είναι τρομερό όταν χάνεις τελείως την ελπίδα και το τελευταίο πράγμα που μπορείς να σκεφτείς είναι να αυτοκτονήσεις. Είναι τρομερό και φυσικά η άποψή μου είναι αυτή ενός ξένου προς την ελληνική κοινωνία μιας και δεν είμαι εδώ πολύ καιρό. Νομίζω επίσης ότι για τους άλλους Ευρωπαίους, τους Γάλλους, τους Γερμανούς η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ αφηρημένη. Ο μέσος πολίτης στην Γαλλία ή την Γερμανία βλέπει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον μιας κρίσης, τους δίνουμε λεφτά και οι Έλληνες εξακολουθούν να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν. Δεν έχουν ιδέα τι ζητιέται από τους Έλληνες, ότι για παράδειγμα το να κόβεις τη σύνταξη του ηλικιωμένου που δεν μπορεί να δουλέψει, που δεν έχει ένα μισθό ή άλλους πόρους, δεν το βλέπουν αυτό παρά βλέπουν ένα πολύ γενικό και αφηρημένο πράγμα.
 
Τι νομίζετε για την οικονομική κατάσταση που επηρέασε κάθε πλευρά της ελληνικής κοινωνίας;
 
 
Από όσα γνωρίζω για την κατάσταση στην Ελλάδα βλέπω ότι είναι πολύπλοκη. Πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μέλος της. Δεν θα σας βοηθήσει η φυγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρω ότι η κατάσταση με τους φόρους και τα παρόμοια είναι μπερδεμένη και ξαφνικά οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες λένε: «Δεν είναι σωστό έτσι,  πρέπει να το κάνετε διαφορετικά», αλλά θέλει χρόνια για να διορθώσετε όλα τα κακώς κείμενα και δεν έχετε χρόνο αλλά τι μπορείτε να κάνετε; Δεν μπορείς από μια μέρα στην άλλη να αλλάξεις όλο το σύστημα, δεν είναι δυνατόν. Ταυτόχρονα, σας τελείωνε ο χρόνος. Οπότε, ποια είναι η εναλλακτική λύση; Εγώ, τουλάχιστον δεν ξέρω ποια θα μπορούσα να είναι η εναλλακτική λύση.
 
Τι ακούτε για τους Έλληνες στην Αγγλία και τη Γερμανία, όπου και έχετε ζήσει τα τελευταία χρόνια;
 
Όχι τόσο στην Αγγλία, αλλά το σοκαριστικό είναι στην Γερμανία. Ο τρόπος που παρουσιάζουν την κατάσταση είναι ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Αυτό και μόνο. Είναι τεμπέληδες και είναι σε αυτήν την κατάσταση και τώρα τους πληρώνουμε και από πάνω. Αυτό είναι τελείως λάθος. Πρώτα απ’ όλα, δεν ξέρω καμία χώρα που να έχει μόνο τεμπέληδες. Τεμπέληδες υπάρχουν παντού αλλά ένα έθνος δεν μπορεί να είναι τεμπέλικο. Ταυτόχρονα, υπάρχουν δύο γνώμες. Αυτοί που είναι τσαντισμένοι με τους Έλληνες, όπως οι πλούσιοι Γερμανοί που νομίζουν ότι πληρώνουν για τους Έλληνες, και οι άλλοι που απλώς λυπούνται για αυτό που συμβαίνει. Στην Αγγλία, είναι διαφορετικά, γιατί έχουν πολλούς Έλληνες στο Λονδίνο και δεν νοιώθουν καμία οργή απέναντι τους.
 
Τα διεθνή ΜΜΕ αναφέρονται συνέχεια στην Ελλάδα λέγοντας ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες και ότι η χώρα μας θα χρεοκοπήσει. Εσείς τι νομίζετε;
 
Η χρεοκοπία θα είναι τρομερή αν συμβεί. Διαφθορά, ναι ίσως υπάρχει πολλή στην Ελλάδα.
 
Αυτό είπε και ο Γιώργος Παπανδρέου, εν ολίγοις συμφωνείτε με την άποψή του…
 
Ναι. Έχετε πρόβλημα με την διαφθορά αλλά, για παράδειγμα, οι Ιταλοί που έχουν μεγάλα προβλήματα διαφθοράς δεν λένε τίποτα. Άρα δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα.
 
Τι σημαίνει για σας η Ελλάδα;
 
Για μένα είναι οι άνθρωποι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Θέλω να πω ότι όσο όμορφη και να είναι η Ελλάδα, με τα νησιά και τον ήλιο της, όσο εντυπωσιακά και να είναι, για μένα έχει να κάνει με τους ανθρώπους που είναι όλο ζωντάνια και αυτοπεποίθηση. Αυτή είναι και η διαφορά με τη Γερμανία
για παράδειγμα. Ενώ η Αθήνα δεν είναι πολύ όμορφη πόλη, όσο και να έχει όμορφα μέρη, παρ’ όλα αυτά έχει ζωή. Βγαίνεις στους δρόμους και είναι γεμάτοι ζωή αντίθετα από τη Γερμανία ή ακόμη και την Αγγλία. Εδώ οι δρόμοι είναι γεμάτοι χρώμα και ζωή και για αυτό μου αρέσει η Ελλάδα, γιατί πάνω απ’ όλα μου αρέσουν οι άνθρωποι.
 
Νομίζετε ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό;
 
Δεν είμαι σίγουρος. Ίσως θα έπρεπε να καλέσετε μερικούς Γερμανούς πολιτικούς και πολίτες για να δουν τη πραγματικότητα.
 
Οι Γερμανοί κάποτε είπαν ότι στην Ελλάδα γεννήθηκε ο πολιτισμός αλλά τον μοιράσαμε παντού και δεν κρατήσαμε καθόλου για εμάς. Τι νομίζετε για αυτή τη θεωρία;
 
Αναρωτιέμαι πως μπορούν να το λένε. Εγώ δεν το πιστεύω.
 
Είσαστε στην Ελλάδα δύο μέρες νομίζω; Τι σας έκανε καλή και τι κακή εντύπωση κατά τη διάρκεια της διαμονής σας;
 
Τρεις μέρες. Η επαφή με τον κόσμο μου έκανε καλή εντύπωση θα έλεγα γιατί βρίσκω τους Έλληνες ευπροσήγορους. Είναι εύκολο να τους πλησιάσεις και να τους πιάσεις κουβέντα. Η επαφή μαζί τους είναι πολύ εύκολη υπόθεση. Δεν είναι διστακτικοί, δεν προσπαθούν να χτίσουν ένα τείχος μπροστά από το συνομιλητή τους. Είναι πολύ ανοιχτοί να μιλήσουν για τα πάντα, ακόμα και για την σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα χωρίς να ντρέπονται. Για μένα αυτό είναι υπέροχο. Όσον αφορά τα αρνητικά, δεν θα τα έλεγα αρνητικά, απλά νοιώθεις λύπη όταν βλέπεις ανθρώπους να κοιμούνται στον δρόμο και νέα παιδιά να ζητιανεύουν. Δεν το κατακρίνω, απλώς λυπάμαι.
 
Θα αποφασίζατε ποτέ να ζήσετε μόνιμα στην Αθήνα;
 
Το σκέφτηκα και δεν θα με πείραζε καθόλου. Όπως έχω ξαναπεί την πρώτη φορά που ήρθα στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Αλλά όσο έρχομαι στην Αθήνα τόσο καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτή η πόλη και τόσο μου αρέσει, όσο άσχημη και να είναι η κατάσταση. Σε περιόδους κρίσης όταν όλα γύρω σου καταρρέουν δεν είναι και η καλύτερη των περιστάσεων, αλλά ταυτόχρονα σε κάνει δημιουργικό, σε κάνει να βρίσκεις άλλους τρόπους για να κάνεις πράγματα, όπως στο θέατρο για παράδειγμα. Όταν όλοι οι θεσμοί καταρρέουν γύρω σου και δεν έχεις λεφτά πια, τότε πρέπει  να γίνεις δημιουργικός και να βρεις άλλους τρόπους να εκφραστείς. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, οπότε γιατί να μην σκεφτώ να ζήσω στην Αθήνα μελλοντικά;
 
Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση  επηρέασε ανθρώπινες αξίες και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα;
 
Ναι, δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτά πάνε μαζί. Ίσως οι άνθρωποι είναι λίγο πιο προστατευτικοί για τα υπάρχοντά τους και είναι τρομαγμένοι, φοβούνται. Έχουν φόβους όσον αφορά το μέλλον, το άγνωστο- μερικές φορές τους ξένους, τους ‘άλλους’, τους διαφορετικούς. Όλα αυτά εμφανίζονται σε  εποχές κρίσεων. Και βέβαια επηρεάζουν τον κοινωνικό περίγυρο.
 
Αφού η οικονομική κρίση είναι ένα παγκόσμιο πλέον φαινόμενο, εσάς προσωπικά σας έχει επηρεάσει;
 
Όχι με την οικονομική έννοια. Δεν έχω επηρεαστεί τόσο, επειδή δεν μένω στην Ελλάδα. Μάλλον η οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα με έχει επηρεάσει ως συγγραφέα. Ναι, πρέπει να πω ότι η Ελλάδα μου έδωσε συνείδηση επάνω σε κοινωνικά θέματα και το βλέπω όλο και περισσότερο στη δουλειά μου. Δουλεύω ένα έργο τώρα και μπορεί να μην αναφέρεται στην Ελλάδα, αλλά τα κοινωνικά θέματα γίνονται σημείο αναφοράς στην δουλειά μου και η χώρα σας έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό, οπότε μπορώ να πω ότι ναι τελικά με έχει επηρεάσει η κρίση αν όχι ως άτομο τότε με άλλους τρόπους.
 
Η Ελλάδα είναι η γεννήτρα και της Δημοκρατίας. Μάλλον θα είδατε στην τηλεόραση τις εικόνες από τις διαδηλώσεις και τα επεισόδια έξω από το κοινοβούλιο. Πιστεύετε ότι η Δημοκρατία ζει ακόμη στην Ελλάδα;
 
Το ελπίζω ή μάλλον ναι. Ναι δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα κινδυνεύει επειδή ανεβαίνουν λίγο κάποιοι ακραίοι. Μια και μιλάμε για διαδηλώσεις βίωσα μια διαδήλωση στην Ελλάδα που είχε γίνει για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και τίποτα δεν έγινε. Φίλοι μου είπαν ότι αυτό ήταν πρωτόγνωρο. Ξαφνιάστηκα με τις διαδηλώσεις γιατί στην Γαλλία είναι τελείως διαφορετικά. Όταν ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους να διαδηλώσει είναι ένα μεγάλο συμπαγές κύμα, ενώ εδώ βλέπεις ένα κομμάτι εδώ, ένα κενό και ξανά ένα κομμάτι και αυτό επιδρά στην ενότητα της δύναμης του κόσμου.
 
Κατά τη γνώμη σας είναι δικαιολογημένη η οργή των Ελλήνων;
 
Φυσικά και έχουν το δικαίωμα να είναι οργισμένοι. Οι περισσότεροι Έλληνες είναι θύματα της κατάστασης και αυτοί είναι που κάνουν θυσίες. Άνθρωποι που χάνουν τις δουλειές τους ή δεν βρίσκουν δουλειά ή δουλεύουν και δεν πληρώνονται. Άνθρωποι που δούλευαν όλη τους τη ζωή και συνταξιοδοτήθηκαν εκεί που έλεγαν να ξεκουραστούν επιτέλους, είδαν τις συντάξεις τους να κόβονται στο μισό. Για την ακρίβεια δεν τους βρίσκω αρκετά οργισμένους. Θα έπρεπε να έχουν περισσότερη οργή.
 
Τι θα συμβουλεύατε τον Έλληνα που παλεύει σιωπηλά; Επανάσταση, αφού και το έργο σας, Wordwhore, είναι επαναστατικό, ή τι άλλο;
 
Επανάσταση; Εάν κάνεις επανάσταση χρειάζεσαι εναλλακτικές λύσεις. Όχι απλώς να καταστρέψεις τα πάντα, αλλά να τα αντικαταστήσεις με κάτι. Χρειάζεστε μια εναλλακτική λύση και δεν την έχετε βρει ακόμη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνετε σιωπηλοί. Πρέπει όλοι να φωνάξουν δυνατά για να μην ξανασυμβεί αυτό…

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.