, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

«Χρυσή» η Άννα Κορακάκη – Με δάκρυα άκουσε τον εθνικό ύμνο!

590_28db3cd7034dbc33830dc62f0590346e
Η Άννα Κορακάκη συνεχίζει να γράφει ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Μετά το χάλκινο μετάλλιο (το πρώτο μετά το 1920 για την ελληνική σκοποβολή) στα 10μ, κατέκτησε σήμερα το  χρυσό μετάλλιο  στα 25μ πιστόλι. Η Άννα Κορακάκη έγινε μόλις η 4η αθλήτρια που κατακτάει δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση μετά από τον Κώστα Τσικλητήρα στον στίβο το 1908 και το 1912 και τους Γιάννη Φραγκούδη και Γιώργο Ορφανίδη το 1896 στην σκοποβολή. 

Σε δάκρυα χαράς ξέσπασε η Άννα Κορακάκη, αμέσως μετά τον άθλο της στα 25μ. αεροβόλο πιστόλι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Η 20χρονη πρωταθλήτρια της σκοποβολής έγινε έτσι η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κατακτά δύο μετάλλια στην ίδια Ολυμπιάδα.

Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε τη χαρά της, ήταν φυσικά ο πατέρας και προπονητής της, Τάσος Κορακάκης, ο οποίος έτρεξε να την αγκαλιάσει, για να πανηγυρίσουν μαζί τη δικαίωση των κόπων τους, καθώς είναι γνωστό ότι ο πολιτεία δεν στάθηκε -σχεδόν ποτέ- αρωγός στην προσπάθεια της Άννας, που έκανε προπονήσεις σε… νταμάρια, όταν οι αντίπαλές της είχαν στη διάθεσή τους προπονητικούς χώρους με τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές. Μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ μετά την τεράστια επιτυχία της, η Άννα δήλωσε: «Δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό που νιώθω. Πραγματικά… Δεν βρίσκω λόγια. Αυτή τη στιγμή δεν έχω συνειδητοποιήσει το τι έχω πετύχει. Ελπίζω όμως αυτό το μετάλλιο, αλλά και το χάλκινο που κατέκτησα πριν, να είναι το έναυσμα για τα νέα παιδιά, ώστε να έρθουν στο σκοπευτήριο και να έχουμε πολλούς νέους σκοπευτές. Δεν το ήξερα ότι είμαι η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά δύο μετάλλια στους ίδιους Ολυμπιακούς Αγώνες κι αυτό κάνει τη χαρά μου ακόμη μεγαλύτερη».
– Ξεκίνησες από τον στίβο πριν ασχοληθείς με την σκοποβολή
«Ποτέ δεν ασχολήθηκα με τον στίβο σε επίπεδο πρωταθλητισμού και λόγω κάποιων σωματικών προβλημάτων, με μύησε ο πατέρας μου στην σκοποβολή».
– Με την μητέρα σου επικοινώνησες;
«Όχι, δεν έχω μιλήσει ακόμη… Μιλήσαμε μόνο μετά την πρόκρισή μου στον τελικό, αλλά ακόμη δεν έχω προλάβει να της μιλήσω».
– Αισθάνθηκες κάποια στιγμή ότι ο τελικός εξελίσσεται σαν ρώσικη ρουλέτα;
«Ναι, το αισθάνθηκα, αλλά όχι μόνο στον τελικό. Σε όλους τους αγώνες της σημερινής ημέρας. Στον τελικό απελευθερώθηκα κάπως, γιατί είχα εξασφαλίσει το μετάλλιο και τελικά ήρθε το χρυσό».
– Σε είδαμε να δακρύζεις την ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού ύμνου
«Έκλαψα, αν και προσπάθησα να συγκρατηθώ. Δεν τα κατάφερα, γιατί εκείνη την ώρα πέρασαν από το μυαλό μου πάρα πολλά πράγματα και κυρίως όλες αυτές οι θυσίες που έχω κάνει με τον πατέρα μου και οι δυσκολίες που περάσαμε μαζί»
– Τι συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά;
«Δεν θα το έλεγα συμβουλή, αλλά παρότρυνση. Να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Όχι με τον πρωταθλητισμό, αλλά με τον αθλητισμό που σου δίνει τόσες πολλές χαρές…».
Στην Δράμα, την πόλη της Άννας, η μεγαλειώδης επιτυχία της, που έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες, γιορτάστηκε με πυροτεχνήματα, που έκαναν τη νύχτα-μέρα.


 

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.