, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Τον φώναζαν ταραξία στο σχολείο και τελικά έγινε… Ταραξίας!

“Το hip hop ήταν ένα είδος μουσικής που αντιδρούσε, είχε να πει “κάτι” με το στίχο της. Ήταν μία ιδεολογία για μένα, μία επανάσταση. Για αυτό ασχολήθηκα με αυτό και έγραψα τα κομμάτια που έγραψα, όπως το «Νεοέλληνα άκου» των «Άλφα Γάμα», το «Άσε με να σου πω», το «Αρκετά για να μαθαίνεις», διότι σε μία εποχή που είχαμε τα πάντα την Ελλάδα και όλοι έπαιρναν δάνεια και είχαν λεφτά, ζώντας ένα ψέμα, εμείς λέγαμε ότι δεν είναι έτσι και ότι υπάρχει κοινωνική αδικία”
Ο κόσμος τον ξέρει Τάρα ή Ταραξία. Ο ίδιος μας είπε ότι αφορμή για αυτό ήταν μία καθηγήτρια στο σχολείο που τον έλεγε …ταραχοποιό στοιχείο. Τον είδαμε στους «Άλφα Γάμα» και μετά στο «Family». Ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για το hip hop, γιατί αυτό και η μουσική είναι όλη του η ζωή. Ο Γιώργος Γκόγκας μιλάει στην Karfitsa εφ’ όλης της ύλης και δείχνει ότι το hip hop είναι τρόπος ζωής.
Της Χρυσάνθης Καράπα
Πριν τους «Άλφα Γάμα» και την έναρξη της παρουσίας του hip hop στη ζωή του, είχε να κάνει με ακούσματα άλλων ειδών μουσικής, όπως rock, jazz, funk, soul. «Δεν άκουγα πολλή ελληνική μουσική, πέρα από ελληνική rock. Βέβαια, γύρω στα 15, μού μπήκε αυτό το μικρόβιο, λόγω του ότι έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική, όπου πήρα τα πρώτα μου βινύλια. Ήταν από τους «Cypress Hill» και «Ιce Cube». Δεν άκουγαν πολλά άτομα αυτή τη μουσική στην Ελλάδα. Όταν γύρισα, άρχισα να ψάχνω ομοϊδεάτες. Έτσι ξεκίνησε για μένα το hip hop. Αρχικά γνώρισα τον Taki Tsan, τότε είχε έρθει από την Αμερική με τον αδερφό του, τον dj Alex, ο οποίος έκανε τους «Terror x crew». Με τον TNS και τον Μηδενιστή είχαμε μεγαλώσει μαζί στην Κυψέλη. Ο Μηδενιστής τότε γνώρισε τον Taki Tsan και έκαναν του «GLD» (Gate of the living dead), η οποία ήταν και η πρώτη φάση των «ΖΝ». Όλη η ομάδα μαζεύτηκε. Εγώ είχα κάνει ένα group με τον κολλητό και αδερφικό μου φίλο, Αθέατο, με το όνομα «LID» (Lost In Dream), με κοινωνικοπολιτικό, κυρίως, στίχο και ηχογραφούσαμε με ερασιτεχνικό τρόπο. Για την εποχή του ’95- ’96, ήταν ακόμα στα σπάργανα το hip hop. Υπήρχαν ήδη οι «FFC» και οι «Active Member», και μόλις είχαν ξεκινήσει οι «TXC». Υπήρχαν οι «Goin Through», και τα «Ημισκούμπρια», αλλά όλα τα συγκροτήματα ήταν σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο. Αργότερα ήθελα να κάνω παραγωγές. Πήρα το πρώτο μου μηχάνημα, χωρίς να ξέρω πως λειτουργεί, ένα sampler. Όλα έγιναν βήμα- βήμα σε μια εποχή που δεν υπήρχε ούτε το internet, ούτε και πράγματα να σε βοηθήσουν.
Σπούδασα δημοσιογραφία, μουσική παραγωγή, ηχοληψία. Σαν δημοσιογράφος έχω δουλέψει σε έντυπο μέσο, για κάποιο καιρό, αλλά δεν μου άρεσε αυτός ο κλάδος. Εκτός αυτού, πήγα σε Γερμανικό σχολείο, μπορώ να διδάσκω τη γλώσσα.  Δεν ασχολήθηκα ποτέ με όλα αυτά γιατί το rap ήταν η ζωή μου. Ξεκίνησε, βέβαια, για ιδεολογικούς λόγους. Ήμουν από πολύ μικρός πολιτικοποιημένος, αλλά όχι κομματικοποιημένος. Υποστήριζα από μικρός τον αναρχισμό αλλά όχι με την σημερινή έννοια του «βγαίνουμε, τα σπάμε, καταστρέφουμε τα πάντα». Αναρχισμός είναι μία ουτοπική έννοια που λέει ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κανόνες, χωρίς αστυνόμευση, χωρίς να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο. Δυστυχώς, δεν έχουμε αυτό το πνευματικό επίπεδο, εμείς οι άνθρωποι του 2017, ώστε να ζήσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο. Το hip hop ήταν ένα είδος μουσικής που αντιδρούσε, είχε να πει “κάτι” με το στίχο της. Ήταν μία ιδεολογία για μένα, μία επανάσταση. Για αυτό ασχολήθηκα με αυτό και έγραψα τα κομμάτια που έγραψα, όπως το «Νεοέλληνα άκου» των «Άλφα Γάμα», το «Άσε με να σου πω», το «Αρκετά για να μαθαίνεις», διότι σε μία εποχή που είχαμε τα πάντα την Ελλάδα και όλοι έπαιρναν δάνεια και είχαν λεφτά, ζώντας ένα ψέμα, εμείς λέγαμε ότι δεν είναι έτσι και ότι υπάρχει κοινωνική αδικία. Μας έλεγαν τρελούς, περιθωριακούς και ότι μας έχουν πειράξει αυτά που “πίνουμε”, αλλά δεν ισχύει. Αυτό αποδείχτηκε στην πορεία».
Το rap εξελίχθηκε σε μουσική των clubs
«Και το hip hop, όμως, έχασε, και εδώ και έξω, το ιδεολογικό του υπόβαθρο», υπογραμμίζει χωρίς να αποποιείται τις ευθύνες. «Από τους «Public Enemy» φτάσαμε στους σημερινούς rappers, που το μόνο που έχουν να προβάλουν στην Αμερική είναι σεξ, βία, λεφτά. Και στην Ελλάδα, δυστυχώς, ισχύει το ίδιο. Έχω συμβάλλει και εγώ σε αυτό. Πλέον είναι μια εμπορική διαδικασία. Όλοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από αυτό, είτε το παραδέχονται είτε όχι και οι underground και οι εμπορικοί. Όλοι κάναμε κινήσεις που δεν έχουν καμία επαφή με την επανάσταση, με αυτό που πρέσβευε κάποτε η μουσική αυτή. Τώρα, πια, έγινε μόδα. Πριν δέκα χρόνια είχε έξαρση, ήταν mainstream. Το ίδιο έγινε και στην Αμερική από τα τέλη των 90s, όταν πέθανε ο B.I.G. και ο Tupac. Και θεωρώ πως το σύστημα προσπαθεί να καταπνίξει μία επαναστατική μουσική, η οποία γινόταν ανεξέλεγκτη, ο κόσμος την αγαπούσε πάρα πολύ. Αυτά που έλεγαν τα κομμάτια μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να κάνουν τον κόσμο να αντιδράσει. Έτσι, λοιπόν, παίρνουμε την “επανάσταση”, την εμπορευματοποιούμε και τη λανσάρουμε όπως θέλουμε εμείς. Αυτό έγινε μετά το 2000 στην Αμερική με το rnb.
Πλέον, μπήκε στα clubs και δεν είναι και ο στίχος αυτός που θα έπρεπε να είναι. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, κανείς δεν κοιτούσε ούτε το καλό όλων, ούτε είχε πρόθεση να κάνει μια “επανάσταση”. Το αντίθετο, όλοι ήθελαν να βγάλουν λεφτά».
Συνεχίζει λέγοντας ότι από τα δικά του κομμάτια, αυτό που τον έχει στιγματίσει, είναι το «Νεοέλληνα άκου», καθώς το θεωρεί αξεπέραστο, κυρίως στιχουργικά. «Το έγραψα περπατώντας από το Κολωνάκι στη Βικτώρια σε ένα μπλοκάκι, βλέποντας γύρω τους ανθρώπους, στο κέντρο της Αθήνας, από τους ρακένδυτους μέχρι τους κυριλέ ντυμένους, με τα σακάκια και τα ρολόγια. Επίσης, ένα άλλο τραγούδι που με έχει στιγματίσει, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το «Ελλάς». Την εποχή που έφυγα από το «Family», το 2009, κυκλοφόρησα ένα δίσκο που λέγεται «Αστάθμητος Παράγοντας» από την εταιρεία Legend, και με βοήθησε ο συγχωρεμένος ο Σάκης Μπουλάς, στον ίδιο δίσκο έχουμε κάνει και το «Ζαμάν φου» μαζί, αλλά και ο Γιάννης ο Ζουγανέλης  με έχει βοηθήσει. Αυτό το κομμάτι θεωρώ ότι ήταν λίγο προφητικό.
Ο Ταραξίας φαίνεται να είναι ευαισθητοποιημένος σχετικά με περιβαλλοντικά θέματα κάνοντας την αρχή με το κίνημα Hip Hope, το 2006, το οποίο αποτελεί και προσωπικό του label. «Κάναμε πάρα πολλές δράσεις σχετικά με το περιβάλλον. Έδωσα ένα cd δωρεάν στον κόσμο. Έφερνε, για παράδειγμα, κάποιος ένα αναψυκτικό και μπορούσε να μπει στο live και να πάρει και το cd μου δώρο. Επιπλέον, σε μια συναυλία που έκανα, το εισιτήριο ήταν ανακυκλώσιμο. Ανάμεσα στις άλλες δράσεις, έχουμε κάνει αναδάσωση, έχουμε μαζέψει τα σκουπίδια της παραλίας, έχουμε προτείνει ενέργειες στο δημαρχείο των Αθηνών και δεν έχουν γίνει γιατί δεν υπήρξε η μέριμνα». Συνέχισε, αφηγούμενος μια ιστορία. «Το 2007 μου προτάθηκε να κάνω ένα τραγούδι του Ρουβά, το «Όλα γύρω σου γυρίζουν» με το Νίκο Μίχα και το Θηρίο. Αρχικά δεν ήθελα να το κάνω γιατί δεν μου ταίριαζε, αλλά όταν με πήραν τηλέφωνο ήμουν στην Χαλκιδική και είχαμε χαθεί με το αμάξι σε ένα δάσος. Έβλεπα τη φύση και μου ήρθε η ιδέα να το κάνουμε για αυτή. Και αυτό είχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Ήταν πάρα πολύ καλό».
«Δεν είναι μαγκιά να κάνεις ναρκωτικά»
«Από πολύ μικρή ηλικία είχα επαφή με τα ναρκωτικά, αλλά σε αυτό το θέμα έχει δοθεί ένα οριστικό τέλος εδώ και χρόνια. Με βοήθησε ο Φάνης Δέλλιος, ο οποίος είναι μέλος της Αρωγής, ειδικά καταρτισμένος καθώς σπούδασε ψυχολογία στο εξωτερικό και ξέρει πώς να καθοδηγήσει άτομα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Φάνης κάνει μία καμπάνια, χρόνια τώρα, που λέγεται “From zero be your own hero”, από το μηδέν ξεκινάμε και γινόμαστε ο ήρωας μας, με μπλουζάκια, που έχουμε βγάλει, τα οποία φορούν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες έτσι ώστε να δώσουμε ένα θετικό μήνυμα».  Αναφορικά με την Αρωγή 12+, είναι ένας μη κερδοσκοπικός σύλλογος, ο οποίος προσφέρει ενημέρωση σε θέματα εθισμού και έχει ως στόχους, αφενός, να παρέχει υποστήριξη σε άτομα εξαρτημένα από εθισμούς άτομα και αφετέρου, σε συνεργασία με το κέντρο αρωγή να προσφέρει θέσεις αποθεραπείας δίνοντας τη δυνατότητα στο ασθενή να καλύψει μόνο τα προσωπικά του έξοδα. Ανάμεσα στις δράσεις του, γίνονται και συναντήσεις ενημέρωσης για τον εθισμό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
«Με πάρα πολλούς καλλιτέχνες θέλω να συνεργαστώ». Τόνισε. «Είναι όνειρα, όπως δεν πίστευα ότι θα συνεργαστώ με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ, όπως ο Μαχαιρίτσας, Τσακνής, Κατσιμιχαίοι, Πυξ Λαξ, τους οποίους και σέβομαι πάρα πολύ. Αλλά και με ξένους καλλιτέχνες θα ήθελα να συνεργαστώ, κάνοντας ήδη την αρχή με  αμερικάνους rappers, καθώς είμαστε σε επικοινωνία. Αλλά μέχρι να γίνει κάτι, παραμένει όνειρο. Ζήσαμε πολλές καλές συναυλίες αλλά λόγω της οικονομικής κρίσης δεν γίνονται πολλά πράγματα στην Ελλάδα».
«Η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μια πόλη που την αγαπούσα πολύ»
«Έχω καταγωγή από την Καβάλα, μέχρι τα 30 μου, ήμουν στην Αθήνα, στα 31 μου μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη. Η Αθήνα είναι μια μεγάλη, αχανής πόλη και οι άνθρωποι δεν είναι όπως εδώ. Στη Θεσσαλονίκη είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα, είναι πιο μικρή η κοινωνία, και στην φάση που ήρθα μου ταίριαζε πού αυτό το πράγμα. Αγάπησα τους ανθρώπους εδώ γιατί είναι εγκάρδιοι, είναι πιο αληθινοί, και πέρασα πολύ ωραίες στιγμές, για αυτό δέθηκα με αυτή την πόλη. Περπατάς στην Αριστοτέλους και δεν είναι το ίδιο πράγμα να περπατάς στο Σύνταγμα. Πας στην Καλαμαριά αλλά δεν είναι το ίδιο να πας στον Πειραιά. Από εκεί και πέρα, και την Αθηνά την αγαπώ αλλά και τη Θεσσαλονίκη. Ερχόμουν κάθε μήνα σχεδόν και έπαιζα, και με συναυλίες παλαιότερα, επί εποχή «Άλφα Γάμα», μέχρι την εποχή του «Family» που κάναμε εδώ τα πρώτα και από τα καλύτερα rnb party που έχουν γίνει. Δεν ξέρω η ζωή πως τα έφερε και έμεινα εδώ. Στήθηκε κάτι σε μια εποχή που το λαϊκό δεσπόζει και τα clubs παίζουν λαϊκά, ενώ παλιά υπήρχαν τα μπουζούκια. Βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη να στήσουμε κάτι πολύ δυνατό, το οποίο κράτησε τρεισήμισι χρόνια. Τώρα εμφανίζομαι στο Trap Basement, όπου είναι το μοναδικό μαγαζί αυτή τη στιγμή το οποίο έχει κρατήσει ένα χαρακτήρα τόσα χρόνια και παίζει μόνο μαύρη μουσική, και είναι ένας χώρος που σέβομαι, γιατί έχει δημιουργηθεί από παιδιά που είναι της φάσης μας, που συνεργαζόμασταν χρόνια και με μεράκι έκαναν το δικό τους μαγαζί. Είμαι και στην Αθήνα με τον TNS και τον Dj Rico. Έχουμε κάνει ένα reunion με τα παιδιά και το ίδιο party θα παρουσιαστεί και στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις το καλοκαίρι».
Οι δύο πλευρές ενός “ νομίσματος”
«Οι μπάντες πρέπει να είναι crew, αλλιώς δεν γίνεται κάτι. Εγώ πιστεύω στην ισχύ εν τη ενώσει και ότι η αληθινή φιλία μέσα σε μια μπάντα, στην οποία τα μέλη περνούν χρόνο μαζί, οδηγεί σε κάτι όμορφο. Έχει αποδειχτεί, με πάρα πολλά παραδείγματα και στο εξωτερικό και εδώ. Και οι «Άλφα Γάμα», ήμασταν στην αρχή μια ομάδα, σαν αδέρφια, μεγαλώσαμε μαζί, κάναμε πράγματα. Μόλις αυτό έσπασε, το ίδιο έγινε και με το συγκρότημα. Το ίδιο έγινε και με τους «ΖΝ», όπως και στην εποχή του «Family» με τους «Goin Through», όσο ήμασταν ενωμένοι βγάζαμε πάρα πολύ ωραία κομμάτια και το μεταδίδαμε στο κοινό. Δυστυχώς, όμως, όταν μπαίνει το χρήμα, οι εγωισμοί, οι προσωπικές φιλοδοξίες, τότε χαλάνε οι προσωπικές σχέσεις».Μιλώντας για το hip hop εξηγεί την έννοια του λέγοντας ότι «έχει τέσσερα στοιχεία, το mc, το dj, το breakdance και το graffiti. Αυτά τα τέσσερα ήταν μία ολόκληρη κουλτούρα. Η rap γεννήθηκε δανειζόμενη samples από την παλιά μαύρη μουσική, δηλαδή, soul, jazz, κ.λ.π. από τα οποία παίρνουμε samples. Στη σύγχρονη εποχή έχουν χρησιμοποιηθεί και εδώ και στο εξωτερικό, από όλα τα είδη μουσικής. Στην Ελλάδα και από λαϊκά, στο εξωτερικό και από rock. Είναι ένας είδος μουσικής που χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε άλλο είδος άρα, για μένα, δεν υπάρχει παρθενογένεση. Είναι ένα είδος που από τη βάση του έχει δανειστεί πράγματα από αλλού. Αλλά στην Ελλάδα το rap είναι μια μεγάλη αντιγραφή. Για αυτό βλέπεις rappers εδώ να λένε πράγματα που δεν ισχύουν. Δεν είμαστε εδώ στο Γκέτο, ούτε είναι gangsters, ούτε πουλάνε ναρκωτικά. Απλά επειδή αυτό το λένε στην Αμερική, το λένε και εδώ. Είναι λίγο μιμητισμός. Έχω πέσει και εγώ σε αυτή τη … “λούπα”, αλλά πάντα έλεγα ότι το έχω κάνει».
«Δεν θα πολιτευόμουν», υπογράμμισε λέγοντας ότι είναι πολιτικοποιημένος, από πολύ μικρός, αλλά δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τα κόμματα. «Σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν στους  «Άλφα Γάμα», 17 χρονών και έκανα το πρώτο μου δισκογραφικό συμβόλαιο, με πλησίαζαν κόμματα. Θα μπορούσα να είχα πάρει λεφτά, όπως έκαναν πολλοί του hip hop. Δεν θέλω καμία σχέση με όλα αυτά τα κόμματα που κατέστρεψαν την χώρα μου, τα όνειρα της γενιάς μου και δεν πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή μπορώ να αλλάξω κάτι μέσα από το ισχύον πολιτικό σύστημα. όσοι συμμετέχουν σε αυτό είναι γρανάζια ενός μεγάλου σχεδίου που υπήρχε από τριάντα χρόνια πριν. Από τη μεταπολίτευση και μετά, συμβαίνουν πράγματα για να γίνει αυτό που έγινε στην Ελλάδα. Εάν ποτέ γινόταν μια αγνή κίνηση από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την πολιτική, θα μπορούσα να συμμετέχω. Από την άλλη, πιστεύω ότι είναι και λάθος ένας καλλιτέχνης να πάρει θέσεις όσον αφορά τις πολιτικές του πεποιθήσεις, να πάρει το μέρος ενός κόμματος. Εμείς είμαστε πέρα από τα κόμματα. Θα ήθελα πάρα πολύ με τη μουσική μου να αλλάξω τον τρόπο σκέψης του κόσμου. Και κάποιοι μου το έχουν πει. Υπάρχουν άτομα που μου έχουν πει ότι έχουν αλλάξει ακούγοντας τραγούδια μου για τα ναρκωτικά. Πολλά άτομα με πήραν και μου είπαν “αδερφέ με επηρέασες πάρα πολύ από εκείνη την μέρα που βγήκες και είπες αυτό” . Πολλές φορές, όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια. Όταν βιώνουμε κάτι, δεν το βλέπουμε καθαρά. Όταν αποστασιοποιηθούμε, ή δούμε το πρόβλημα σε έναν άλλο, τότε καταλαβαίνουμε. Αν κατάφερα να το κάνω αυτό, αισθάνομαι δικαιωμένος. Υπήρχαν άτομα που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο με τον τρόπο τους και ακόμα υπάρχουν. Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός με μεγάλο πνευματικό επίπεδο. Δυστυχώς, τα καλά μυαλά φεύγουν από τη χώρα για οικονομικούς λόγους. Επίσης, άτομα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, τους έχουν στο περιθώριο για τους λόγους που εξυπηρετούν το ισχύον σύστημα. Αυτό που δεν υπάρχει στους Έλληνες είναι ενότητα. Υπάρχει μια εθνική διχόνοια. Τρωγόμαστε μεταξύ μας. Θεωρώ ότι ο κόσμος, και ιδιαίτερα οι νέες γενιές, έχει αηδιάσει από το πολιτικό, κυρίως, σύστημα. Και από όλα αυτά που έχουν γίνει στην Ελλάδα, σε ένα σημείο, όμως, που αδιαφορεί. Κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για εμάς. Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος δεν ξέρει τι γίνεται, και δεν θέλει και να ακούσει. Έχουμε.. μιζεριάσει αλλά δεν αντιδρούμε. Αυτό είναι το πρόβλημά μας, και δεν βλέπουμε την αλήθεια πίσω από αυτό που μας παρουσιάζουν».
Αναλογιζόμενος το πριν και το μετά 
Αν επέλεγα να γυρίσω σε μία φάση της ζωής μου, αυτή θα ήταν στην εποχή των «Άλφα Γάμα». Ίσως επειδή ήταν και το πρώτο project που έκανα. Εγώ έκανα τις παραγωγές. Εγώ έστηνα πως θα βγουν τα κομμάτια. Ήταν κάτι πολύ προσωπικό, κάτι πολύ αγνό μέσα μου. Είναι αυτό που ξεχωρίζω. Και από την άλλη, καλύτερα που διαλύθηκε και σταμάτησε όταν βρισκόταν στην κορυφή, και δεν κατάφερε να το “βρωμίσει’’ κανείς. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις στιγμές με το «Family», και αυτή την εποχή θα ήθελα να ζήσω ξανά. Σίγουρα όλη μου τη ζωή θα ήθελα να την ξαναζήσω αλλά θα έκανα πάλι τα ίδια λάθη και τα ίδια πράγματα. Όταν ξεκίνησε, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα βγάλουμε λεφτά από αυτό, ούτε το φανταζόμασταν κιόλας. Το κάναμε επειδή το θέλαμε, για εμάς. Αργότερα φάνηκε ότι μπορούσαμε να βγάλουμε λεφτά. Ειδικά η εποχή του «Family» δεν μπορεί να επαναληφθεί. Ήμασταν όπως είναι οι “top” λαϊκοί. Δεν μπορεί να επαναληφθεί, γιατί δεν υπάρχουν οι συνθήκες. Υπάρχει κρίση στην Ελλάδα, και αυτά τα λεφτά δεν ξαναβγαίνουν, ο κόσμος δεν χαλάει τα λεφτά που χαλούσε. Τότε ζήσαμε κάτι κορυφαίο το οποίο δεν θα ξαναζήσουμε και ακόμα ζούμε από αυτά. Δεν είναι τα λεφτά που θα σε κάνουν πλούσιο. Πρέπει να το έχεις μέσα σου, να σε γεμίζει, να σου αρέσει να το κάνεις. Η δισκογραφία έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο, ο κόσμος δεν αγοράζει πια cd, οι δισκογραφικές καταρρέουν σε παγκόσμιο επίπεδο, πόσο μάλλον στη Ελλάδα που είμαστε μια μικρή χώρα και κανείς δεν έχει τη νοοτροπία να δώσει ούτε ένα ευρώ να αγοράσει το κομμάτι σου, το κατεβάζουν όλοι πειρατικά. Αν λένε κάποιοι rappers ότι βγάζουν λεφτά, είναι ένα τεράστιο ψέμα. Αντίθετα, αγοράζουν τα views τους, πληρώνουν τις παραγωγές τους, οι περισσότερες από τις οποίες είναι αντιγραφή από τα αμερικάνικα και τροφοδοτούν και τα video clip τους, διότι δεν υπάρχουν χορηγοί. Προσωπικά, πλέον, δεν με ενδιαφέρει να βγάλω πάρα πολλά λεφτά. Αυτό που με νοιάζει είναι να περνάω καλά, να συνεχίσω να κάνω rap. Μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο και να βρίσκομαι on tour. Και θέλω να εξαπλώσω το αληθινό hip hop. Ο καινούριος μου δίσκος είναι 100% hip hop, είναι αντιεμπορικός.
Η μουσική για μένα είναι μία. Υπάρχει καλή μουσική και στο λαϊκό και στο hip hop, δεν πρέπει να βάζουμε παρωπίδες. Σε 5- 10 χρόνια σκέφτομαι τον εαυτό μου να κάνω ακόμα rap. Σίγουρα θα μείνω ο ίδιος. Θα κάνω party κάθε βράδυ. Θα ζω την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία, αυτό είναι το μότο μου. Με γεμίζει να κάνω rap. Πέρα από το ότι είναι και η δουλειά μου. Θα είμαι ο ίδιος άνθρωπος που είμαι τώρα».
17580113_1264185333698933_130182216_n
Αυτό τον καιρό ασχολείται με την παραγωγή αλλά συνεχίζει να γράφει και στίχους. Από τον Σεπτέμβριο περιμένουμε το επόμενο άλμπουμ του, « Άναρχος Έλλην». Θα έχει δώδεκα κομμάτια, προς το παρόν είναι έτοιμα τα πέντε, αλλά οι παραγωγές δεν είναι εξ’ ολοκλήρου δικές του αλλά και από άλλους παραγωγούς.
Καταλήγει λέγοντας ότι έχει μάθει να δίνει στη ζωή του σεβασμό και να μην ξεχνάει από πού ξεκίνησε. «Υπάρχουν πολλά άτομα που κάνουν πραγματικά rap στην Ελλάδα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί κάποιον μπορεί να ξεχάσω. Θεωρώ αληθινούς αυτούς που το φέρανε στην Ελλάδα και αυτούς που το ξεκίνησαν, σε μια εποχή που ήταν πιο αγνή. Δηλαδή, με τους «Active Member» είχαμε πάντα μία κόντρα, τους έχουμε βρίσει, παλιά, σε κομμάτια και θα μπορούσα να τους κατηγορήσω και τώρα για πολλά. Δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία. Οι «Active Member» ήταν από τα ακούσματα που με επηρέασαν και μου έδωσαν έμπνευση. Υπάρχουν στίχοι που έχουν γραφτεί, οι οποίοι είναι κορυφαίοι και με έχουν χαρακτηρίσει σαν άνθρωπο. Οι «FFC» για μένα είναι πάρα πολύ ψηλά. Ο Κουρμένταλας, ίσως, ήταν ο καλύτερος mc που πέρασε ποτέ. Ο Ευθύμης, οι Terror x crew, ήταν ένας τεράστιος σταθμός γα το ελληνικό hip hop, και άλλαξε, άρδην, την πορεία του. Φέρανε πράγματα στην Ελλάδα, σε μια εποχή, που δεν θα τα είχε ακούσει κανείς. Και εδώ, στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι rappers, ο Mikros Kleftis, o Mpelafon. Υπάρχουν πάρα πολλά νέα παιδιά που ξεχωρίζουν, είναι πάρα πολλά τα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό. Απλά μερικοί είναι κουτοπόνηροι. Πέρα από το ότι κάποιος μπορεί να γράψει τους στίχους ενός κομματιού, τα lyrics, υπάρχει και το freestyle. Παλιά κάναμε τα battles, που αυθόρμητα, εκείνη τη στιγμή, πρέπει να σκεφτείς και να κάνεις rap, να κάνεις ομοιοκαταληξία. Στο battle πρέπει να την “πεις” στον άλλο και να σου απαντήσει. Πολλοί λένε βγαίνω, κάνω freestyle κ.λ.π. και το έχουν γράψει από το σπίτι τους. Αυτό θεωρώ ότι είναι γελοίο. Κα είναι πάρα πολλοί λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί μπορούν να κάνουν freestyle. Εγώ θεωρώ ότι μπορώ να κάνω για ώρες freestyle και μου αρέσει και πάρα πολύ και το κάνω και στα lives μου, γιατί είναι κάτι αυθόρμητο, κάτι της στιγμής. Για μένα αυτό είναι κάτι μαγικό».

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.