του Νίκου Νυφούδη*
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά, μερικά χρόνια παλαιότερα, ένα περιστατικό στο Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη. Μόλις έναν χρόνο δημοτικός σύμβουλος, βλέπετε, έπειτα από την εξαιρετική επιτυχία στις δημοτικές εκλογές του 2010 σε μια ομολογουμένως πολύ δύσκολη περιοχή, ήρθε η πραγματικότητα του δημοτικού συμβουλίου.
Και εκεί αποφασίζεις αν θέλεις να είσαι χρήσιμος ή απλά να πάρεις την εξουσία. Με όποια θυσία.
Έπειτα, λοιπόν, από τα πρώτα χρόνια του μνημονίου και εφόσον είχαν παγώσει οι προσλήψεις, κινδύνευε ο δήμος μας να βρεθεί χωρίς καθαριότητα στον ορεινό όγκο του πρώην δήμου Χορτιάτη. Έπρεπε να μπει εργολάβος. Ευθύνες πολλές. Σε όσους διοίκησαν στο παρελθόν, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.
Με συμβουλεύανε, λοιπόν, πολλοί φίλοι και συνεργάτες να καταψηφίσουμε το θέμα. Να αφήσουμε τη διοίκηση να πάρει την ευθύνη και μάλιστα να υπερθεματίσω πως εγώ αλλιώς θα έπραττα. Να πάρω σβάρνα τους δρόμους και ως άλλος λαϊκός ήρωας να υποσχεθώ σε όλους τους ανθρώπους που αγωνιούσαν πως ΕΓΩ θα ήμουν διαφορετικός. Και θα ήμουν διαφορετικός, αλλά όχι στο συγκεκριμένο θέμα. Οι κάδοι έπρεπε να συνεχίσουν να αδειάζουν.
Στην ερώτησή μου, λοιπόν, ποια ήταν η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και όλων αυτών που είχαν συνηθίσει να λένε εξυπάνδες απάντηση δεν πήρα.
«Γίνε εσύ Δήμαρχος», μου λέγανε και θα δούμε τι θα κάνουμε.
Κι έτσι ψηφίσαμε την προσωρινή παραχώρηση της καθαριότητας σε ιδιώτη. Και δεν έχω καθόλου τύψεις γι’αυτό, ούτε δεύτερες σκέψεις.
Κάπως έτσι και το Ποτάμι έχει βάλει πλάτη στα δύσκολα. Με προτάσεις σε πρόσωπα και πολιτικές ενωτικές, προοδευτικές και σίγουρα για το κοινό καλό. Στη συζήτηση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στη συζήτηση για το ΕΣΡ και τα κανάλια. Για την ανάπτυξη, το δημόσιο, τον τουρισμό, τις εξαγωγές και τόσα άλλα.
Κι έτσι, Ελλάδα μου φτάσαμε στο σήμερα. Το 2016 με πέντε χρόνια περίπου μνημόνιο, με ελάχιστες μεταρρυθμίσεις να έχουν γίνει, οι περισσότερες εκ των οποίων τα πρώτα δύο χρόνια του ΔΝΤ και η νοοτροπία να μην αλλάζει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με όλη την καλή διάθεση που σίγουρα έχει, να πλαισιώνεται από τους ανθρώπους που ευθύνονται για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας το 2004 – 2009, ενώ το ΠΑΣΟΚ να μην έχει καταλάβει τα λάθη που έκανε όντας 20 χρόνια στην εξουσία. Και τώρα, τι;
Αυτό το Ποτάμι, εάν ήμουν ηγέτης του συντηρητικού χώρου της χώρας, θα θεωρούσα μεγάλη τύχη να ειναι παρόν στο επόμενο Κοινοβούλιο. Κάποιος θα πρέπει να βάλει πλάτη στα δύσκολα. Να προτείνει τις μεταρρυθμίσεις και φυσικά να τις εφαρμόσει. Η επόμενη Βουλή, άλλωστε, θα έχει πολύ δύσκολο έργο. Να επουλώσει τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, τον διχαστικό λόγο τόσων ετών, την κρίση που θα είναι ακόμη βαθιά.
Γι’ αυτό χρειάζεται, λοιπόν, εθνική συναίνεση και συνεννόηση. Άρα, το Ποτάμι. Ως συνδετικός κρίκος, ως φωνή λογικής.
*Ο κ.  Νυφούδης είναι πολιτικός υπεύθυνος του Τομέα Εξαγωγών στο Ποτάμι