Του Βαγγέλη Στολάκη Το χωριό τους απέκτησε ξαφνικά παγκόσμιο ενδιαφέρον. Οι «Σφίγγες» και οι «Καρυάτιδες» που έφερε στην επιφάνεια μετά από 2.300 χρόνια η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη έχει αλλάξει την καθημερινότητά τους. Οι ίδιοι ελπίζουν πως θα αλλάξει ολόκληρη η ζωή τους.  Η Ευτυχία, η σύζυγος του ιδιοκτήτη του δημοτικού καφενείου μέσα σε σύντομο διάστημα έχει μάθει πως δουλεύουν τα τηλεοπτικά συνεργία και βοηθά μάλιστα τις δημοσιογράφους όταν εκείνες ετοιμάζονται για… live. Ο κύριος Θεόδωρος δίνει… σκηνοθετικές οδηγίες για καλύτερα πλάνα, ενώ ο 92χρονος ιερέας είναι πάντα πρόθυμος να απαντήσει σε όποιον τον ρωτήσει ο,τιδήποτε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Ο λόγος; Μα, φυσικά για τους κατοίκους της Μεσολακκιάς στην Αμφίπολη των Σερρών που από τη στιγμή που τους επισκέφτηκε ο Πρωθυπουργός για να ενημερωθεί από την έφορο Κατερίνα Περιστέρη για τις εργασίες στο λόφο Καστά δεν έχουν ησυχάσει! Και πώς να ηρεμήσουν άλλωστε, όταν στο «ξεχασμένο από το Θεό χωριουδάκι τους» όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ακούγεται πως θα βρεθούν πολιτικοί, πρωθυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, και Πρόεδροι της Δημοκρατίας; Παλιοί και σημερινοί… Παπούλιας, Στεφανόπουλος και… Καραμανλής Τους επισκεφτήκαμε ξανά την περασμένη Παρασκευή. Την προηγουμένη είχε «κυκλοφορήσει» πως «θα έρθει ο Κωστής Σταφανόπουλος, αλλά το ταξίδι ακυρώθηκε εξαιτίας του καιρού» εξηγεί στην Karfitsa η Δέσποινα Παπαδάκη, πρώην τοπική σύμβουλος. «Ό,τι μαθαίνουμε κι εμείς το μαθαίνουμε από τις τηλεοράσεις και τα κανάλια. Μας είπαν ότι μπορεί να έρθει ο Κάρολος Παπούλιας. Μετά ότι τελικά θα ερχόταν ο Στεφανόπουλος. Ήμουν βέβαιος ότι κάποιος θα έσκαγε μύτη. Αφού είχαμε δει ελικόπτερα να πετούν πάνω από τον τάφο και το προηγούμενο βράδυ είδα να περνάνε από το χωριό μας μαύρα τζιπάκια σαν αυτά της αστυνομίας» ισχυρίζεται από την πλευρά του ο πρώην πρόεδρος του χωριού Θεόδωρος Σίμος και αναρωτιέται «γιατί ούτε ο Αχιλλέας Καραμανλής έχει επισκεφτεί την περιοχή των ανασκαφών»; Στο δημοτικό καφενείο, εκεί δηλαδή όπου ο Αντώνης Σαμαράς συναντήθηκε για λίγα λεπτά με τους κατοίκους και τον ιερέα, έναν από τους τρεις που διαθέτει το χωριό, έχουν μπει δεξιά και αριστερά της εισόδου δυο μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες που πληροφορούν τους επισκέπτες για το… μενού. «Το καφενείο δεν φαινόταν από το δρόμο. Το κάναμε για να βοηθάμε τους τουρίστες» αναφέρει ο κ. Σίμος. Η καθημερινότητά τους άλλαξε Καλοπροαίρετοι άνθρωποι, «έξω καρδιά» που στο σύνολό τους ασχολούνται με αγροτικές δουλειές! Αυτοί είναι οι άνθρωποι της Μεσολακκιάς, που πλέον αφήνουν τα δέντρα τους και τα «ζα», όπως αναφέρουν, σε δεύτερη μοίρα μόλις δουν κάποιο τηλεοπτικό συνεργείο να περνά από το χωματένιο δρόμο που οδηγεί στο λόγο Καστά. Γνωρίζουν τους δημοσιογράφους με τα μικρά τους ονόματα και ζητούν να τους  μάθουν τα… μυστικά της δουλειάς για να «βγουν καλύτεροι στην τηλεόραση». «Ο λόφος και οι τάφος ανήκουν στη Μεσολακκιά. Δεν έχουν καμία σχέση με την Καστά. Να το λέτε στα ρεπορτάζ σας» μας ζητούν και συμπληρώνουν «ε, όχι να μας πάρουν και τις ανακαλύψεις». Το χωριό κατοικείται μόνιμα από 300 άτομα, που ασχολούνται με γεωργικές εργασίες. Διαθέτει 180 σπίτια. «Άλλοι μπορεί να μένουν και σε δυο σπίτια» υποστηρίζει ο πρόεδρος του χωριού Αθανάσιος Ζουρνατζής και συμπληρώνει: «περιμένουμε να αυξήσουμε τον πληθυσμό μας σε λίγα χρόνια. Πολλοί νέοι που έφυγαν από εδώ και ζουν στη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα ή την Καβάλα επιστρέφουν γιατί δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Από το να μείνουν άνεργοι προτιμούν τη δουλειά στα χωράφια των γονιών τους». Με εκκλησία, χωρίς σχολείο Τα περίπου είκοσι παιδιά της Μεσολακκιάς αναγκάζονται καθημερινά να πηγαίνουν σχολείο στο διπλανό χωριό, την Παλαιοκώμη, αφού το σχολείο της Μεσολακκιάς έκλεισε πριν από περίπου δέκα χρόνια. «Πρόκειται για ένα εργατικό χωριό. Οι άνθρωποι του δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Το χωριό παλιά τροφοδοτούσε μεγάλες καπνοβιομηχανίες αφού τα καπνά που παράγαμε ήταν από τα πιο γνωστά και τα πιο διαδεδομένα» λέει ο κ. Ζουρνατζής. Όπως ο ίδιος αναφέρει η Μεσολακκιά είναι σχετικά νέα, αφού δημιουργήθηκε το 1965. Το παλιό χωριό βρισκόταν στους πρόποδες του Παγγαίου. Το 1965 οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παλιά Μεσολακκιά, αφού η απόσταση των σπιτιών τους από τα χωράφια ήταν μεγάλη και απαιτούσε δυο ώρες περπάτημα το πρωί και άλλες τόσες το βράδυ. «Το παλιό χωριό ήταν πολύ μεγάλο. Ήταν ένα εμπορικό χωριό. Δυο φορές καταστράφηκε από φωτιά και δημιουργήθηκε ξανά. Οι Βούλγαροι το έκαιγαν και οι κάτοικοι το ξαναέχτιζαν στο ίδιο μέρος. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών πήγαιναν στη Μεσολακκιά για ψώνια» τονίζει ο κ. Ζουρνατζής και επιμένει στον εμπορικό χαρακτήρα του πρώτο χωριού. Το χωριό σχεδιάστηκε από την ίδια την Πολιτεία. Στην αρχή κατοίκησαν εκεί μόλις επτά οικογένειες από τις περίπου 500 που έμεναν στη Μεσολακκιά του Παγγαίου. Τον επόμενο χρόνο οι κάτοικοι διπλασιάστηκαν και σταδιακά όλο το χωριό μετακινήθηκε στην νέα περιοχή. «Βλέπαμε τυμβωρύχους καθημερινά» Σε ό,τι αφορά τις… ιστορίες σχετικά με τον τάφο στο λόφο Καστά και το περιεχόμενου του, αυτές είναι πολλές. «Γνωρίζαμε από παλιά από τον Λαζαρίδη που ξεκίνησε τις ανασκαφές πως μέσα στον τύμβο υπάρχει κάτι το σπουδαίο. Αυτό μας μετέφεραν και οι γονείς μας και αυτό μεταφέραμε και εμείς στα παιδιά μας. Ελπίζουμε η Κατερίνα Περιστέρη να το ανακαλύψει» σχολιάζει ο κ. Θεόδωρος Σίμος. Αναφορικά με τους τυμβωρύχους ο Αθανάσιος Ζουρνατζής λέει πως «βλέπαμε καθημερινά αγνώστους να έρχονται να ψάχνουν και να σκάβουν. Αλλά δεν υπήρχαν φύλακες να τους αποτρέψουν. Το φαινόμενο ήταν εντονότερο τη δεκαετία του ‘70». Παρά το γεγονός πως η Μεσολακκιά διαθέτει μια εκκλησία αυτή των «Τριών Ιεραρχών», το χωριό, εκτός από την παραγωγή καπνών» φημίζεται και για την… εξαγωγή ιερέων. Σήμερα εκεί κατοικούν τρεις παπάδες, οι οποίοι λειτουργούν σε κοντινά χωριά. «Από παλιά το χωριό έβγαζε παπάδες» λέει χαριτολογώντας ο κ. Ζουρνατζής. Η Μεσολακκιά διατηρεί και τη δική της τοπική ομάδα ποδοσφαίρου, με ποδοσφαιριστές που έχουν φτάσει μέχρι τον Άρη Θεσσαλονίκης. Το χωριό διαθέτει επίσης… τριάντα ιδιοκτήτες ταξί, που το πρωί φεύγουν για Θεσσαλονίκη και Καβάλα και επιστρέφουν αργά το βράδυ. Εκεί εκτός από ένα δημοτικό καφενείο, μπορεί κανείς να βρει μια ψησταριά, μια καφετέρια, ένα φούρνο και ένα ουζερί. Σήμερα έχει «ανοίξει» συζήτηση για το ενδεχόμενο δημιουργίας επιπλέον υποδομών, προκειμένου να εξυπηρετούνται καλύτερα οι τουρίστες και οι επισκέπτες. Όλα αυτά με την προϋπόθεση να βρεθεί κάτι σημαντικό στο εσωτερικό του τύμβου…