Επί της Δελφών υπήρχε ένα υποκατάστημα αλυσίδας Σούπερ Μάρκετ που προ εργασών του Μετρό είχε κίνηση. Όπως και τα πέριξ αυτού καταστήματα πάσης φύσεως.
Όταν άνοιξε το εργοτάξιο για τις εργασίες του Μετρό, όλα μα όλα τα καταστήματα έκλεισαν, διότι η πρόσβαση σ’ αυτά ουσιαστικά διακόπηκε. Το μοναδικό που έμεινε ήταν το υποκατάστημα του Σούπερ Μάρκετ κι αυτό χάρη στο πείσμα του ιδιοκτήτη της αλυσίδας να κρατηθεί «ζωντανό» ακόμη κι αν δεν έμπαινε ψυχή μέσα. Αυτός ήταν η εξαίρεση. Η Δελφών, στη στάση Συνδίκα, ερήμωσε για χρόνια. Όπως και η συντριπτική πλειονότητα των καταστημάτων κατά μήκος των εργασιών του Μετρό.
Αν κάποιο συναίσθημα χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς εδώ και καιρό είναι ο θυμός. Δεν πρόκειται για ένα οριζόντιο μέτρο αντιλαϊκής πολιτικής είτε φοροεισπρακτικού χαρακτήρα για να γενικευτεί σε όλη την επικράτεια. Είναι ένα ακόμη βάρος στην ήδη βεβαρημένη καθημερινότητά του. Το κυκλοφοριακό που μαζί με την καθαριότητα και, εσχάτως, την μικροεγκληματικότητα είναι τα τρία κακά της μοίρας των κατοίκων τούτης της πόλης, οι οποίοι στη διάρκεια των εργασιών του Fly Over «θα φτύσουν αίμα».
Είδα με περίσσεια προσοχή την απονενοημένη προσπάθεια του συμπαθούς καθόλα Χρήστου Σταϊκούρα στην παρουσίαση του έργου, να υπερθεματίζει της αναγκαιότητας του Fly Over στην Θεσσαλονίκη. Όπως και την προσπάθεια να πείσει τους τοπικούς βουλευτές να «βάλουν πλάτη»… Εγώ αν ήμουν στη θέση τους θα αδιαφορούσα… Όχι γιατί πιστεύω ή δεν πιστεύω στην ανάπτυξη μέσω ενός φιλόδοξου έργου σαν το Fly Over αυτό είναι άλλη συζήτηση. Αλλά με τον τρόπο διαχείρισης του στελεχιακού δυναμικού της κυβέρνησης σε επίπεδο βουλευτών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν κάτι σαν τους μασέρ στις ομάδες: Ένα μασάζ διά πάσαν νόσον… Πόσο μάλλον όταν οι ψηφοφόροι αντιμετωπίζονται κάτι σαν ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.
Αν και κάποιοι … «αφυπνίστηκαν» από το λήθαργο και την επομένη βγήκαν με πομπώδεις δηλώσεις περί της αναγκαιότητας του έργου προκαλώντας τον γέλωτα ή στην καλύτερη υιοθετώντας τη βαρεμάρα γραμματέα δελτίου Τύπου Υπουργείου, κατανοώ το ρόλο τους. Δεν είναι εύκολο να υπερασπιστείς κάτι που ούτε ο ίδιος πιστεύεις, διότι αν το πίστευες θα έσπευδες να το υποστηρίξεις εξαρχής κι όχι καθ’ υπόδειξη του αρμοδίου υπουργού. Άλλωστε καιρός για μπαϊράκια δεν είναι… Φαντάζομαι όμως ότι τέτοιου είδους δηλώσεις έχουν τόση απήχηση και αποτελεσματικότητα στους ίδιους τους ψηφοφόρους της ΝΔ όση οι αντίστοιχες υπέρ της υποψηφιότητας του Κ. Ζέρβα στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Ο κ. Σταϊκούρας, και ο οποιοσδήποτε αρμόδιος υπουργός όφειλε να «υποδείξει» στους τοπικούς βουλευτές να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται εδώ και καιρό από τους Θεσσαλονικείς προτού ακόμη αρχίσει το Fly Over. Πόσο θα επηρεαστούν οι καταναλωτικές συνήθειες και η τοπική οικονομία; Τέσσερα χρόνια είναι αυτά και βλέπουμε. Πόσο ισοπεδωτική θα είναι η δυσκολία πρόσβασης από πολίτες άλλων δήμων προς το κέντρο; Πόσο θα επηρεαστούν οι επαγγελματίες της ανατολικής Θεσσαλονίκης από τη μείωση των καταναλωτών της δυτικής πλευράς της πόλης; Θα επιβιώσουν τα μαγαζιά στην Νέα Εγνατία τώρα που απαγορεύτηκε η στάθμευση; Θα αναπτυχθούν οι αγορές των τοπικών συνοικιών; Κι όλες αυτές οι αλλαγές στην καθημερινότητά μας πόσο … προσωρινό χαρακτήρα θα έχουν;
Συνήθως ο θυμός είναι μία πρόσκληση για να θέσουμε ένα όριο, να πάψουμε να κάνουμε κάτι που πλέον δεν εξυπηρετεί, να αλλάξουμε κατεύθυνση, να αντιμετωπίσουμε κάτι που δεν αντιμετωπίζουμε ή απλώς να πούμε «όχι». Εάν φρόντιζαν να δοθούν απαντήσεις κανένας δε θα χρειαζόταν να «βάλει πλάτη» διότι οι Θεσσαλονικείς έμαθαν να έχουν και καρτερία και υπομονή εφόσον πειστούν για το «δίκαιον του πράγματος». Όταν χάνεται η εμπιστοσύνη με την κατάρρευση κάθε χρονοδιαγράμματος στην περίπτωση του Μετρό ή το αίσχος και την ντροπή του ΟΑΣΘ, πολύ φοβάμαι ότι το Fly Over αντί να αντιμετωπιστεί με το συναίσθημα μιας γλυκιάς προσδοκίας για «καλύτερες ημέρες» των επόμενων γενεών, θα αποτελέσει ένα ακόμη … φύσημα στο μπαλόνι οργής που φουσκώνει μέχρι να σκάσει… Και τότε γαία πυρί μιχθήτω…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
