Ήμουν πάντα φοβισμένη με τις αλλαγές. Η ρουτίνα μου προκαλεί ασφάλεια και η καθημερινότητα μου μου αρέσει. Η επανάληψη αποτελεί για μένα ένα ασφαλές συννεφάκι. Μου αρέσει το πρωί να πηγαίνω από την ίδια διαδρομή, ή μάλλον μου άρεσε μέχρι ου μου είπε μία από τις φίλες μου πως ποτέ δεν πηγαίνει από την ίδια διαδρομή στη δουλειά, διότι νιώθει ότι θα πεθάνει από πλήξη. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να αλλάζω διαδρομές.
Σε μία μεταγενέστερη συζήτηση με ένα φίλο μου μου μίλησε για τη χαρά των επιλογών. Και πως σημαντικές δεν είναι μόνο οι μεγάλες αποφάσεις, δηλαδή, τι θα σπουδάσω, ποιόν θα παντρευτώ, που θα πάω ταξίδι. Σημαντικές είναι και οι αποφάσεις οι καθημερινές, δηλαδή το από πού θα στρίψω, το «επιλέγω να πάρω ταξί για να μην κουραστώ», επιλέγω να κοιτάω προς τα πάνω καθώς περπατάω, επιλέγω να αλλάξω δρόμο. Όταν λοιπόν παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις, πιστέψτε με, πάντα βγαίνουν σε καλό.
Ένα πρωινό που επέλεξε το μακρινό δρόμο για τη δουλειά συνάντησα μία φίλη μου με το σκύλο της. Με πήγε ως τη δουλειά και γελάσαμε τόσο πολύ στο δρόμο που αποφάσισα κάθε φορά να ακολουθώ τις παρορμήσεις μου όσο αστείες ή περίεργες και αν μου ακούγονται.
Αυτό είναι η αλλαγή. Άνθρωποι σαν εμένα, ανασφαλείς, δεν την δέχονται με ευκολία και τους αγχώνει. Απλά η εξοικείωση μαζί της βοηθάει να κάνω μικρές ασκήσεις θάρρους, που όσο φέρνουν επιτυχία αυξάνουν τις προσπάθειες μου.
Η ζωή είναι έτσι: Μόλις πάρεις μία βαθιά ανάσα και πεις όλα καλά τρως το χαστούκι…
Η ζωή είναι έτσι: Μόλις πεις δοξα τω θεώ ήρθε το καλοκαίρι γίνεται η στραβή…
Σε τελική ανάλυση είναι πολύ σημαντικό να είσαι σημαντικός για κάποιον άλλον και η αλλαγή δεν χρειάζεται να είναι πάντα αρνητική.
