Υπό τις παρούσες συνθήκες λοιπόν, δύσκολα ένας νέος που τα χρόνια της κρίσης εγκατέλειψε τη χώρα θα πάρει την απόφαση να γυρίσει πίσω
Του Χάρη Κυπριανίδη*
Κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών ως Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης επισημαίναμε σε κάθε τόνο ότι η μεγαλύτερη «πληγή» που δύσκολα θα επουλωθεί ήταν η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, «φρέσκων» μυαλών, επιστημόνων, εργατικού δυναμικού στο εξωτερικό για την εξεύρεση εργασίας, καλύτερων συνθηκών και ποιότητας ζωής. Δυστυχώς, η πραγματικότητα μας επιβεβαίωσε. Το ενεργό και νέο δυναμικό της χώρας την εγκατέλειψε, επειδή δεν ήθελε να εγκαταλείψει τα όνειρά του.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη. Πολιτικές που αντί να ενισχύουν το εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των πολιτών με παράλληλη πάταξη της αισχροκέρδειας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, αποφασίζονται μέτρα βραχυπρόθεσμα, μπαλωματικού και επιδοματικού χαρακτήρα που προσφέρουν μια πρόσκαιρη διευκόλυνση και δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Την ίδια ώρα, η εργασιακή ανασφάλεια καλά κρατεί, ενώ οι εργασιακές σχέσεις παραμένουν… λάστιχο. Υπό τις παρούσες συνθήκες λοιπόν, δύσκολα ένας νέος που τα χρόνια της κρίσης εγκατέλειψε τη χώρα θα πάρει την απόφαση να γυρίσει πίσω. Ο επαναπατρισμός των χιλιάδων συμπολιτών μας αποτελεί έναν από τους κορυφαίους στόχους της κυβέρνησης, ωστόσο τα κίνητρα που έχουν δοθεί φαίνεται πως δεν είναι αρκετά για να τους πείσουν. Χρειάζονται στοχευμένα μέτρα και πολιτικές που θα περιορίσουν το αίσθημα αβεβαιότητας των ανθρώπων αυτών και θα τους κάνουν να βγάλουν αυτή τη φορά εισιτήριο χωρίς επιστροφή όπως συνήθιζαν να κάνουν Χριστούγεννα και Πάσχα.
Η Νέα Γενιά πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της σημερινής, αλλά και κάθε κυβέρνησης. Είναι αναγκαία η εκπόνηση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου που θα δίνει κίνητρα στους νέους ανθρώπους να επενδύσουν, να εργαστούν, να δημιουργήσουν, να κάνουν οικογένεια στον τόπο τους.
Εξίσου σημαντικό είναι να αντιμετωπιστεί το διαρκώς εντεινόμενο πρόβλημα της στέγασης. Η στεγαστική κρίση δεν αντιμετωπίζεται με «ασπιρίνες» όπως είναι η επιστροφή ενός ενοικίου, αλλά με την εκπόνηση ενός ολιστικού σχεδίου για μείωση των ενοικίων και Κοινωνική Κατοικία, στα πρότυπα του εξωτερικού. Με την κατασκευή χιλιάδων σπιτιών που θα προσφέρουν προσιτή στέγη σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη αλλά και κίνητρα στους ιδιοκτήτες σπιτιών να ανοίξουν τα «κλειστά» διαμερίσματα τους.
Ο τρίτος άξονας στον οποίο πρέπει να κινούνται οι κυβερνητικές αποφάσεις σχετίζεται με την ανάπτυξη του αισθήματος ασφάλειας στην εργασία. Να υπάρξουν πρωτοβουλίες υπέρ των εργαζομένων, αντιμετώπισης οποιασδήποτε εργοδοτικής αυθαιρεσίας, δημιουργίας ενός ελκυστικού εγχώριου εργασιακού περιβάλλοντος με αυξήσεις των μισθών οι οποίες θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες του κόσμου.
Η χώρα δεν αντέχει να χάσει άλλη μια γενιά. Ήρθε η ώρα για πολιτικές με ουσία, που θα κρατήσουν τους νέους στον τόπο τους και θα φέρουν πίσω όσους έφυγαν. Με ασφάλεια, προοπτική και αξιοπρέπεια. Όχι άλλες χαμένες ευκαιρίες. Ώρα για λύσεις.
(*) Ο Χάρης Κυπριανίδης, είναι Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
