Ρεπορτάζ Κώστας Καντούρης
Σχέδια θανάτου υλοποιούσαν εδώ και καιρό ομάδες χούλιγκανς, με τυφλές επιδρομές σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Μαχαίρια, δρεπάνια, στυλιάρια, λοστούς, τούβλα, είναι μερικά από τα φονικά όργανα. Παιδιά που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο, άλλα τα οποία ακόμη πηγαίνουν σχολείο, είχαν μοναδική τους έγνοια πώς θα επιβληθούν στους αντίπαλους οπαδούς. Έτσι, χωρίς λόγο. Και χωρίς στόχο. Αρκεί να φορούν την αντίπαλη φανέλα.
Τέτοια ήταν η δολοφονική επίθεση που είχε τραγικό θύμα τον 19χρονο Άλκη Καμπανό. Τον φοιτητή που έφυγε από το κέντρο, όπου έμενε, να βρει τον κολλητό του στη Χαριλάου. Πήρε ένα σάντουιτς και συζητούσε στην είσοδο μίας οικοδομής με τους φίλους του, όλοι τους φίλοι του Άρη. Δεν τον γνώριζε κανείς από την ομάδα των χούλιγκανς. Απλώς ήταν το θύμα μίας ακόμη τυφλής δολοφονικής οπαδικής επίθεσης. Όπως αποκαλύπτουν οι ίδιοι οι συλληφθέντες σε όσα είπαν στους αστυνομικούς της δίωξης εγκλημάτων κατά ζωής της ασφάλειας Θεσσαλονίκης που τους εντόπισαν, και όπως επαναλαμβάνουν στις απολογίες τους ενώπιον της 7ης τακτικής ανακρίτριας.
«Πήγαμε να βρούμε οπαδούς του Άρη και να τους χτυπήσουμε». Στην απολογία του ένας εκ των συλληφθέντων κυνικά ομολογεί ότι ο στόχος τους ήταν τυφλός. Στη δικογραφία αποκαλύπτεται η οργάνωση. Οι χούλιγκανς μίλησαν τηλεφωνικά μεταξύ τους και ο 23χρονος, ο οποίος πρώτος συνελήφθη ως ιδιοκτήτης του πρώτου αυτοκινήτου που διακρίνεται στα βίντεο που συγκέντρωσαν οι διωκτικές αρχές, έριξε την ιδέα της επίθεσης. Η συνάντηση ήταν στα γραφεία οπαδικού συνδέσμου. Συμμετέχοντες ήταν μέλη και άλλων συνδέσμων. Αρκεί να ήταν αποφασισμένοι και να μην διστάζουν να χυθεί αίμα. Όπως κι έγινε.
«Επιτεθήκαμε στη Χαριλάου, επειδή οπαδοί του Άρη είχαν επιτεθεί σε δικούς μας στην περιοχή του Ωραιοκάστρου. Ο 23χρονος πρότεινε να γίνει η επίθεση και αρχίσαμε να παίρνουμε τηλέφωνα σε συνδέσμους. Τηλεφώνησε σε κάποιον να δει αν έχει άτομα στη Χαριλάου. Στις μικρές ηλικίες κάνει αυτός κουμάντο, του τηλεφώνησε και είπε ότι δεν έχει πολλά άτομα». Η περιγραφή ενός εκ των συλληφθέντων δείχνει την προετοιμασία, όπως και τον στόχο. Και η υλοποίηση του σχεδίου είναι ακόμη πιο σοκαριστική.
«Γύρω στις 23.30 ξεκινήσαμε για την επίθεση τρία αυτοκίνητα, ήμασταν τέσσερα άτομα στο κάθε αυτοκίνητο. Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο ραντεβού. Κάναμε βόλτες στα στενά της Χαριλάου μήπως βρούμε κανέναν. Όπως ήμασταν στην Πλαστήρα το τρίτο αυτοκίνητο, ένα Polo, έστριψε στη Γαζή εκεί που έγινε το συμβάν. Από το Polo βγήκαν και τους ρώτησαν τί ομάδα είστε. Απάντησαν “Άρης ρε π…”. Είχαν σταματήσει και τα άλλα δύο αυτοκίνητα και βγήκαν τα άτομα έξω και κινήθηκαν στους πέντε οπαδούς του Άρη που κάθονταν στα σκαλιά της οικοδομής. Οι δύο πρόλαβαν και έφυγαν τρέχοντας. Ποιός χτύπησε ποιόν δεν μπορούσα να διακρίνω. Ο … (αναφέρει όνομα) είχε το δρεπάνι, ο … (αναφέρει όνομα) το μαχαίρι και αυτοί όρμηξαν και επιτέθηκαν και μαχαίρωναν επαναλαμβανόμενα». Η δεύτερη περιγραφή άλλου συλληφθέντα ήταν ακόμη πιο σοκαριστική.
Το σπαραχτικό ουρλιαχτό
«Βοήθεια δεν μπορώ, πονάω». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Άλκη στο πεζοδρόμιο της οδού Γαζή, τραυματισμένος θανάσιμα από αλλεπάλληλα χτυπήματα, στο κεφάλι με λοστούς και στυλιάρα και στα πόδια με μαχαίρια. Αυτό περιγράφει συγκλονισμένος ο ένας εκ των δύο φίλων του, που δέχτηκε τέσσερις μαχαιριές στα πόδια και χτυπήματα στο κεφάλι. Πρόλαβε, όπως περιέγραψε να προστατευτεί αρχικά με το κράνος του, προσπάθησε να πέσει πάνω στον κολλητό του, τον Άλκη, όμως τον κράτησαν άλλοι τρεις που χτυπούσαν και εκείνος αλύπητα. «εκείνη την ώρα άκουσα τον ΄Αλκη να ουρλιάζει «βοήθεια δεν μπορώ, πονάω». Γύρισα και τον είδα πεσμένο στο πεζοδρόμιο και τέσσερα άτομα από πάνω του να τον χτυπάνε», περιέγραψε στην κατάθεσή του στους αστυνομικούς.
Η αγριότητα, όπως και το γεγονός ότι όλοι είχαν όπλα, ήταν ένα τάγμα εφόδου έτοιμο να σκοτώσει, αποκαλύπτεται από την παραδοχή των ίδιων, όταν συνελήφθησαν. Τα λόγια τους επαναλαμβάνονται και ενώπιον των ανακριτικών αρχών. «Αυτός που έφυγε στην Αλβανία κρατούσε μαχαίρι, τέσσερα άτομα είχαν σιδερένιους σωλήνες κατά την επίθεση, ο …. (αναφέρει όνομα) ξύλινο στυλιάρι, ο … (αναφέρει όνομα) κρατούσε δρεπάνι, με το οποίο τραυμάτισε το θύμα και τους παθόντες και ο … (αναφέρει όνομα) κρατούσε μαχαίρι με το οποίο χτύπησε το θύμα και τους παθόντες». Αποτελεί άλλη μία παραδοχή των όσων συνέβησαν με πρωταγωνιστές τους κουκουλοφόρους νεαρούς χούλιγκαν.
Η «ομερτά» που έσπασε
Ο 23χρονος που οδηγούσε το πρώτο αυτοκίνητο που είχε τον ρόλο του επικεφαλής στο κομβόι των τριών οχημάτων με τους δώδεκα επιβαίνοντες, άλλωστε από τους ίδιους συγκατηγορουμένους του περιγράφηκε ότι εκείνος έριξε την ιδέα της δολοφονικής επίθεσης, κράτησε μία πρωτοφανώς σκληρή στάση όταν συνελήφθη. Παρ’ ότι μιλώντας στους αστυνομικούς αρχικά παραδέχτηκε ότι ήταν στο σημείο, διευκρινίζοντας ότι δεν είχε συμμετοχή στο αιματηρό επεισόδιο, στην προανακριτική του απολογία ήταν εντελώς αρνητικός. Είπε πως δεν ήταν εκεί, ότι δεν ήταν το δικό του αυτοκίνητο και πως δεν είχε καμία σχέση. Κι ας του έλεγαν οι αστυνομικοί ότι υπήρχαν βίντεο που επιβεβαίωναν την εμπλοκή του αυτοκινήτου του, το οποίο εκτός των άλλων έφερε σημάδια από καρέκλες που πέταξαν άλλοι συγκεντρωμένοι κοντά στο σημείο της δολοφονικής επίθεσης.
Αντίστοιχη ήταν η στάση του στην αίθουσα του αυτοφώρου, όπου οδηγήθηκε για τα ευρήματα στον σύνδεσμο οπαδών. Εκεί όπου οι αστυνομικοί μπήκαν με τα κλειδιά που βρήκαν στο μπουφάν του. Όμως εκείνος ήταν αποφασισμένος να κρατήσει το στόμα του κλειστό. «Μια φορά πήγα και βρήκα τα κλειδιά. Δεν είμαι μέλος ούτε τίποτα. Δεν έχω καμία σχέση», είπε στην απολογία του στο αυτόφωρο.
Η στάση του άλλαξε όταν το ένα μετά το άλλο αποκαλύπτονταν τα στοιχεία που στένευαν τον κλοιό γύρω του, όπως και τα άτομα που ήταν μαζί του. Μία ημέρα πριν την απολογία του στον ανακριτή παραδέχτηκε τη συμμετοχή του και ανέφερε ότι έμεινε στο αυτοκίνητο. Άλλοι συγκατηγορούμενοί του επιβεβαίωσαν αυτόν τον ρόλο, όπως όμως και ότι κι εκείνος κρατούσε μαχαίρι και πως ήταν έτοιμος να χτυπήσει. Στην περίπτωσή του γύρισε στο αυτοκίνητο, επειδή δεν έδεσε το χειρόφρενο και άρχισε να κυλάει. Έτσι έμεινε στη θέση του οδηγού. Πολλοί όμως άφησαν αιχμές, ότι εκείνος έδωσε το σύνθημα.
Το πρόσωπο – γρίφος
Σε όλες τις καταθέσεις της δικογραφίας περιγράφονται δώδεκα συμμετέχοντες στην επίθεση. Οι έντεκα ταυτοποιήθηκαν και απ’ αυτούς οι δέκα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη. Μετά τις απολογίες τους ο ένας μετά τον άλλον οδηγούνται στις φυλακές. Ένας 20χρονος κατάφερε να διαφύγει, συνοδευόμενος από τον πατέρα και τη γιαγιά του, στην Αλβανία. Ωστόσο το δωδέκατο πρόσωπο της παρέας των χούλιγκανς δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ. Κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι ο τύπος, πιθανόν από το Ωραιόκαστρο, με λίγα γένια και ύψος 1,70, που οδηγούσε το ποντικί Polo. Ήταν το αυτοκίνητο που πήγε πρώτο στην οδό Γαζή, στρίβοντας από την Πλαστήρα και οι επιβαίνοντές του πρώτοι επιτέθηκαν στην παρέα των πέντε νεαρών, μεταξύ των οποίων και ο αδικοχαμένος Άλκης.
Όπως επίσης δεν έχει ταυτοποιηθεί και το ίδιο το αυτοκίνητο, στοιχεία για το οποίο αναζητούν οι αστυνομικοί της δίωξης ανθρωποκτονιών της ασφάλειας. Τα ερωτήματα όμως για το συγκεκριμένο πρόσωπο, παραμένουν αναπάντητα. Είναι δυνατόν κανείς να μην γνωρίζει την ταυτότητά του; Ποιος ήταν αυτός που τον κάλεσε να συμμετέχει στη δολοφονική επίθεση; Πώς εξηγείται τρία άτομα, ο ένας εκ των οποίων έχει παραδεχτεί ότι κρατούσε το δρεπάνι, να ανέβηκαν σε ένα αυτοκίνητο για μία τέτοια επίθεση, χωρίς να γνωρίζουν τον οδηγό του;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ Karfitsa
