Μετά από αρκετά χρόνια ο ΑΣ ΠΑΟΚ επανασύστησε το τμήμα kick boxing, δυναμώνοντας ακόμα περισσότερο την οικογένεια Βαρέων αθλημάτων του συλλόγου. Τα πάντα ξεκίνησαν από την επιθυμία του Παύλου Κοχλιαρίδη. Ο νέος επικεφαλής του τμήματος, είχε όνειρο ζωής να ηγηθεί της προσπάθειας αυτής και μετά από διεξοδικές επαφές που είχε με τον Χάρη Μάλιο κατάφερε να πετύχει το όνειρό του.
Συνέντευξη: Θωμάς Μίχος
Ο Παύλος Κοχλιαρίδης τα τελευταία δώδεκα έτη ασχολείται επαγγελματικά με το Kick Box συμμετέχοντας σε επαγγελματικούς αγώνες σε Ελλάδα, Ευρώπη και παγκοσμίως. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η συμμετοχή στον ημιτελικό της Ολυμπιάδας του αθλήματος, το καλοκαίρι του 2023 για τα προκριματικά του One Championship. Ο Παύλος Κοχλιαρίδης μίλησε στην Karfitsa για τα συναισθήματά του, τα όνειρά του, αλλά και για την τραυματική εμπειρία του να είναι ένας από τους διασωθέντες του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας.
Πως ξεκίνησε η ιδέα για την επανασύσταση του τμήματος kick boxing του ΠΑΟΚ;
«Είναι κάτι που προσπαθούσα για καιρό. Η αγάπη μου για το άθλημα και τον σύλλογο, αφού είμαι ΠΑΟΚ από την ημέρα που γεννήθηκα με έκανε να κυνηγήσω ένα όνειρο που είχα. Το πρόσωπο που με βοηθησε σε αυτό ήταν η Φιλιππία Κοχλιαρίδου που με έφερε σε επικοινωνία με τον Χάρη Μάλιο που είναι ο επικεφαλής Βαρέων Αθλημάτων του ΑΣ ΠΑΟΚ. Από την πρώτη μας συνάντηση υπήρξε ταύτιση απόψεων, αντιληφθήκαμε πως έχουμε κοινό όραμα και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Το kick boxing είναι η μεγάλη μου αγάπη, ασχολούμαι χρόνια επαγγελματικά με αυτό και πάντα ήθελα να μεταλαμπαδεύσω τις εμπειρίες μου ως αθλητής στα νέα παιδιά».
Έκανες αναφορά στο όραμα που είχες, ποιο είναι αυτό;
«Είναι ένα όνειρο ζωής. Παίζω χρόνια εγώ ο ίδιος σε αγώνες εντός και εκτός συνόρων. Το όνειρό μου είναι να φέρουμε επιτυχίες και μετάλλια στον σύλλογο. Να δημιουργήσουμε αθλητές που θα φέρουν Πανευρωπαϊκές επιτυχίες. Σαφώς και δεν λέω όχι στην απλή άθληση, στην εκγύμναση. Το kick Boxing είναι ένα άθλημα που μπορεί ο οποιοσδήποτε να το ακολουθήσει. Δεν παίζει ρόλο η ηλικία, το φύλο, το σωματικό βάρος. Τίποτα. Είναι ένα άθλημα που εξασκείς το κορμί και το νου σου και είναι μία μορφή αυτοάμυνας».
Έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες εγγραφής νέων μελών;
«Το τμήμα θα ξεκινήσει και επίσημα από τις 20 Φεβρουαρίου. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να έρθει να κάνει την εγγραφή μέλους και να ξεκινήσει δίπλα μας είτε αν θέλεις να το αναπτύξει επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά».
Στο πρώτο σου μήνυμα μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας σου με τον ΑΣ ΠΑΟΚ έχεις ευχαριστήσει τους Πύρρο Δήμα και τον Κώστα Λαγωνίδη. Γιατί;
«Μέσω της Φιλιππίας Κοχλιαρίδου που έχουμε συγγενική σχέση και είναι πρωταθλήτρια στην Άρση Βαρών, γνώρισα τον Πύρρο Δήμα που με βοήθησε να γνωρίσω τον κ. Μάλλιο. Το ίδιο έγινε και από τον κ. Λαγωνίδη. Είναι για μένα και οι τρεις τους οι άνθρωποι που λειτούργησαν ως συνδετικοί κρίκοι για να πετύχω το όνειρό μου και τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό».
Ονειρεύεσαι την στιγμή που θα δημιουργήσεις τον δικό σου πρωταθλητή με την ομάδα του ΠΑΟΚ;
«Κάθε μέρα το σκέφτομαι. Θέλω να βγάλουμε πρωταθλητές. Ο ΠΑΟΚ είναι πρωταθλητής στην Άρση Βαρών και στην πάλη. Έχει την τεχνογνωσία. Έτσι και εγώ ονειρεύομαι πως με το δικό μας τμήμα θα φέρουμε διακρίσεις και θα γεμίσουμε τις τροπαιοθήκες του συλλόγου».
Σε προσωπικό επίπεδο και εκτός της ενασχόλησής σου με τον ΑΣ ΠΑΟΚ είσαι και εσύ εν ενεργεία αθλητής. Ποιοι οι στόχοι σου;
«Έχω άλλα τρία καλά χρόνια μπροστά μου να παίξω σε υψηλό επίπεδο. Θέλω να προσπαθήσω για το καλύτερο, να αγωνιστώ σε αγώνες του εξωτερικού. Θέλω να μπορώ να μεταλαμπαδεύσω όλες αυτές τις γνώσεις μου στους νέους αθλητές. Είναι μία διαδικασία που ήδη πέρασα και εξακολουθώ να περνάω, οπότε γνωρίζω καλά τα συναισθήματά που μπορεί να νιώθεις ένας αθλητής».
Παύλε βίωσες τον χειρότερο εφιάλτη που θα μπορούσε να περάσει κάποιος. Βρισκόσουν στο 5ο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε στα Τέμπη με αποτέλεσμα τον θάνατο 57 ανθρώπων. Πόσο σε θλίβει το γεγονός πως μέχρι και σήμερα δεν έχει «πληρώσει» κανείς γι’ αυτό το συμβάν;
«Το μόνο που θα αρκεστώ να πω είναι πως το γεγονός πως δεν βγήκαν αποφάσεις είναι το λιγότερο. Στα μάτια των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους δεν αλλάζει τίποτα. Και όσο σκέφτομαι πως θα μπορούσα να είμαι και εγώ στη λίστα των νεκρών με θλίβει το γεγονός αυτό και δεν έχω λόγια να εκφράσω όσα νιώθω γι’ αυτά που βλέπω να συμβαίνουν τόσο καιρό μετά».
