Η απόφαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει τον Κωνσταντίνο Τασούλα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια πολιτική επιλογή η οποία φέρνει τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση.
Του Θεόδωρου Γ. Καράογλου, Βουλευτή ΝΔ Β ‘ Θεσσαλονίκης
Είναι μια εξαιρετική προσωπικότητα, με μακρά και αξιοσημείωτη πορεία, που διακρίνεται για το ήθος, την ευγένεια, τη σεμνότητα και τη θεσμική του συνέπεια. Το απέδειξε ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, καθώς διαχειρίστηκε με συναινετικό τρόπο τις εννιά κοινοβουλευτικές ομάδες που συνυπάρχουν στο Κοινοβούλιο και δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι, σε μια κρίσιμη συγκυρία εντάσεων ανά την υφήλιο, αποτελεί επιλογή ευθύνης, ενότητας και προοπτικής. Και αυτό γιατί ο Κωνσταντίνος Τασούλας συνδυάζει αρμονικά τον πατριωτισμό με τη μετριοπάθεια και τον ρεαλισμό.
Όσον αφορά στις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης έχω να παρατηρήσω ότι η συναίνεση δεν υποτάσσεται στις σκοπιμότητες. Το επιχείρημα ότι ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο είναι εκ του πονηρού και φαλκιδεύει τόσο το πρόσωπο που προτείνεται όσο και τον ίδιο τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι μια βαθιά αφοριστική και μικροκομματική άποψη, διότι το Σύνταγμα έχει σαφείς προβλέψεις για το περιεχόμενο των ρόλων και επ’ αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.
Σε τελική ανάλυση προσωπικότητες που ενώνουν τους Έλληνες δεν βρίσκονται μόνο στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ούτε, φυσικά, καλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να είναι μόνο εκείνος που προέρχεται από την Κεντροαριστερά. Ας είμαστε σοβαροί… Ο καλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να έχει τις προϋποθέσεις να εκπροσωπεί το Έθνος και ο Κωνσταντίνος Τασούλας πληροί όλες τις προϋποθέσεις.
Όπως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η συναίνεση δεν πρέπει να υποτάσσεται στις σκοπιμότητες, έτσι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και η ευκαιριακή συναίνεση είναι υποκριτική. Και εξηγούμαι… Όσες φορές στο παρελθόν υπήρξε συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν γέννημα της ανάγκης, διότι το παλιό Σύνταγμα όριζε ότι εάν δεν εξασφαλίζονταν 180 ψήφοι οδηγούμασταν σε πρόωρη προσφυγή στην κάλπη. Ποιός ξεχνά ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή εργαλειοποίησαν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να ρίξουν την τότε κυβέρνηση; Τότε δεν ίσχυε η συναίνεση και η δήθεν παράδοση;
Σε κάθε περίπτωση το 2025 δεν είναι ίδιο με το 2019 ούτε με το 2015. Στο πλαίσιο αυτό η πρόταση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, να συμφωνήσουμε στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται για μία και μόνη εξαετή θητεία, υπηρετεί την ανάγκη ο θεσμός του ανώτατου πολιτειακού αξιώματος να μένει μακριά από κομματικές σκοπιμότητες. Είναι μια αλλαγή που αναβαθμίζει το αξίωμα και λειτουργεί καταλυτικά για ευρύτερες συναινέσεις. Όταν θα έρθει η στιγμή να συζητήσουμε τη συγκεκριμένη πρόταση στη Βουλή, θα αποδειχθεί στην πράξη ποιά είναι τα κόμματα που θέλουν και επιδιώκουν επί της ουσίας τις πραγματικές συναινέσεις.
