Η Αγορά Εργασίας στην Ελλάδα, αλλάζει. Και αλλάζει δραστικά.
Του Ιωάννη Ρουκά*
Στην προχθεσινή Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Εξαγωγέων (SEVE), αναφέρθηκε ξανά το θέμα των εργαζομένων, των αναγκών των επιχειρήσεων και της διαφοράς φάσης μεταξύ των δύο.
Από τη μια έχουμε τις επιχειρήσεις που επενδύουν συνεχώς, κάτι το οποίο φαίνεται από το συνεχόμενο και ανερχόμενο ενδιαφέρον τους για τα Επιδοτούμενα Προγράμματα του ΕΣΠΑ, του ΤΑΑ, του Αναπτυξιακού Νόμου.
Μάλιστα σε όλα τα Προγράμματα, έχουμε μια γκρίνια από τις εταιρείες, ότι δεν φτάνουν τα κεφάλαια των Προγραμμάτων για να καλύψουν τις ολοένα και αυξανόμενες επενδύσεις.
Οι επιχειρήσεις λοιπόν καταγράφουν το αυξανόμενο ενδιαφέρον τους για νέο Προσωπικό. Για νέες προσλήψεις.
Αυτό φαίνεται και από τη συμμετοχή πολλών εταιρειών στις Ημερίδες της ΔΥΠΑ για συλλογή βιογραφικών και γνωριμία με υποψηφίους. Άνω των 36.000 βρήκαν δουλειά μέσω τέτοιων Ημερίδων (Μέρες Καριέρας).
Παράλληλα, εργαζόμενοι, σε πρόσφατη έρευνα, δήλωσαν ότι επιθυμούν σε μεγάλο ποσοστό να αλλάξουν εργασία κυρίως για αναζήτηση καλύτερων αποδοχών.
Τι βλέπουμε λοιπόν;
Έχουμε λοιπόν επιχειρήσεις που ψάχνουν εργαζόμενους. Που για να κρατήσουν αυτούς που έχουν, τους δίνουν περισσότερα. Τους μισθούς, θεσμικά, να ανεβαίνουν (ο κατώτατος θυμηθείτε που ήταν και που είναι τώρα…).
Έχουμε εργαζόμενους που γνωρίζουν ότι η διαπραγματευτική τους ικανότητα είναι πλέον διαφορετική και καλύτερη. Απαιτούν και κερδίζουν καλύτερες αποδοχές.
Έχουμε, βάσει των στοιχείων ότι οι εργαζόμενοι βρίσκουν δουλειά, πλέον, μέσα σε τέσσερις μήνες το πολύ, πολύ πιο σύντομα.
Έχουμε και την Υπουργό Εργασίας να δηλώνει «Είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις σήμερα δουλειά, από το να βρει μία επιχείρηση εργαζόμενο».
Τώρα τα πράγματα είναι λοιπόν πολύ διαφορετικά από ότι ήταν το 2019.
Μέχρι το 2019 η ανεργία είχε φτάσει το 17,8%. Ένα τεράστιο ποσοστό. Τώρα, ανακοινώθηκε ποσοστό 7,9%. Ιστορικό ποσοστό που αποτελεί και τη μεγαλύτερη μείωση ανεργίας σε κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προφανώς, οι πολιτικές της Κυβέρνησης έπιασαν τόπο.
Έχουμε κατ επανάληψη αναφέρει ότι η φιλο επενδυτική, φιλό επιχειρηματική και ταυτόχρονα με κανόνες, πολιτική της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη έδωσε καρπούς.
Οι καρποί αυτοί δεν είναι άλλοι από την αύξηση των επενδύσεων και άρα του ΑΕΠ, των εισπραχθέντων σε ποσό λόγω της Ανάπτυξης Φόρων.
Είναι η αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, όχι επειδή το ορίζει ο Νόμος μόνο. Αλλά διότι οι ίδιες οι επιχειρήσεις επενδύουν στους εργαζόμενους και θέλουν να τους κρατήσουν.
Τους μετεκπαιδεύουν, τους δίνουν εξτρά παροχές διότι οι ανάγκες τους είναι πολύ πιο αυξημένες λόγω του ότι πλέον απευθύνονται στη Διεθνή Αγορά, καθώς έχουμε αύξηση των Εξαγωγών μας.
Όμως, πρέπει να γίνει και κάτι παραπάνω για να έρθουν κοντά οι ανάγκες των επιχειρήσεων με τους εργαζόμενους.
Είναι αναγκαίο να γίνει καταγραφή των αναγκών των επιχειρήσεων και σε τοπικό επίπεδο, ανάλογα και με τον Κλάδο.
Παράλληλα, με τα στοιχεία αυτά, το Κράτος να προβάλει τις θέσεις αυτές και να προσαρμόσει και τα Προγράμματα Σπουδών και Κατάρτισης, έτσι ώστε πιο γρήγορα να καλύπτονται οι ανάγκες των επιχειρήσεων και να βρίσκουν δουλειά και οι νεότεροι.
Ζούμε στην περίοδο πολλών προκλήσεων Διεθνώς.
Στην Ελλάδα όμως, ζούμε και τον μετασχηματισμό της Αγοράς Εργασίας, προς το καλύτερο.
Κανείς δεν θέλει να θυμάται ούτε τα Μνημόνια, ούτε το 2015 με τα Capital Controls, ούτε την δεκαετία της Κρίσης συνολικά, που ζήσαμε.
Πρέπει όμως να τα θυμόμαστε όλα αυτά, για να αποφασίσουμε σωστά ως Πολίτες, όταν έρθει η ώρα.
Να θυμόμαστε τους αγώνες των Ελλήνων Πολιτών να επιβιώσουν αρχικά, αλλά στη συνέχεια με σωστή Ηγεσία να θυμόμαστε πως βγήκαμε στο ξέφωτο και είμαστε πλέον το παράδειγμα εργατικότητας και οικονομικής ανάκαμψης μεταξύ των Εταίρων μας και όχι μόνο.
- Ο Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος
