Η αξία μιας συγγνώμης
Καλοδεχούμενη η συγγνώμη του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα μπροστά στον Έλληνα πρωθυπουργό για τις ατυχείς δηλώσεις του ότι «η διαδικασία ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σχολικές εξετάσεις που μπορείς να “εξαπατήσεις” για να μπεις, όπως έκανε η Ελλάδα».
Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΤΑΣΟΥΛΗ
Μια δήλωση που δεν ξάφνιασε αν αναλογιστούμε τον πολιτικό εναγκαλισμό του Ράμα με τον Ταγίπ Ερντογάν. Διότι έπειτα από την ακύρωση της συμφωνίας του 2009, η οποία έγινε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, τα Τίρανα έχουν οχυρωθεί πίσω από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου και έχουν αναπτύξει θέσεις και απόψεις διόλου εποικοδομητικές.
Όμως μια συγγνώμη, αν δεν έχει συνέχεια από ανάλογες πράξεις μεταμέλειας, τι αξία έχει;
Για παράδειγμα, πότε θα ζητήσει συγγνώμη ο Έντι Ράμα για τη στάση της κυβέρνησής του απέναντι στην ελληνική μειονότητα; Το αλβανικό καθεστώς συστηματικά παραβιάζει τα διεθνώς αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, με σκοπό την υλοποίηση μεθοδευμένου σχεδίου πλήρους αφανισμού των Βορειοηπειρωτών, με πλήθος συνταγματικών, νομοθετικών και διοικητικών διατάξεων.
Σε εκκρεμότητα επίσης παραμένει η υλοποίηση της συμφωνίας για τα σχολικά βιβλία, όπου έχουν ήδη συνεδριάσει οι μεικτές επιτροπές, καθώς συνεχίζουν τα αλβανικά σχολικά βιβλία να βρίθουν αναφορών στη «Μεγάλη Αλβανία» και στα «αλβανικά εδάφη της Τσαμουριάς». Το θέμα των Τσάμηδων αποτελεί μέρος του ιστορικού διμερούς μας φακέλου και παρουσιάζεται από την αλβανική κυβέρνηση σε κάθε επίσημη συνάντηση με Έλληνες αξιωματούχους.
Δεν γνωρίζω αν στις πρόσφατες διευρυμένες συνομιλίες στα Τίρανα τέθηκε και πάλι αυτό το θέμα, όμως σε παλαιότερη αλβανική απόπειρα ανακίνησής του, κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών είχαν απαντήσει ότι «κατά τη διάρκεια της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους φασίστες και ναζιστές κατακτητές και αποχώρησαν από την Ήπειρο πρωτοβούλως, ομαδικά και οριστικά, ακολουθώντας τις εχθρικές δυνάμεις». Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη χώρα μας συγκροτήθηκαν ειδικά δικαστήρια. Τότε, ψηφίστηκε ειδική ποινική νομοθεσία για να τιμωρηθούν όσοι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Οι περιουσίες των Τσάμηδων -μουσουλμάνων με ελληνική υπηκοότητα- δημεύτηκαν, πολλοί καταδικάστηκαν σε θάνατο ερήμην, ενώ τους αφαιρέθηκε συλλήβδην η υπηκοότητα.
Το μόνο θέμα που εκκρεμεί αφορά τις μεσεγγυήσεις.
Με όλα αυτά, στο εσωτερικό της Αλβανίας υπάρχει ένα έντονα ανθελληνικό αίσθημα, το οποίο χρησιμοποιείται με κάθε ευκαιρία από τις κυβερνήσεις και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δημιουργώντας μια άκρως προβληματική κατάσταση, αφού κάθε προσπάθεια της Ελλάδας αντιμετωπίζεται με μεγάλη καχυποψία.
Δυσκολεύουν επίσης ακόμη περισσότερο το εγχείρημα για την υπογραφή συνυποσχετικού μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, προκειμένου το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Μια συγγνώμη, λοιπόν, πρέπει να συνοδεύεται από κάτι. Από ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Από μια παραίτηση. Αλλά επειδή μιλάμε για τον πρωθυπουργό μιας άλλης χώρας, δεν μας πέφτει λόγος αν θα παραιτηθεί ή όχι. Αυτό που ζητάμε για να αποδεχτούμε τη συγγνώμη του είναι να δείξει τον απαραίτητο σεβασμό στους ομογενείς μας. Και θα είναι μια καλή αρχή.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL