Αντί οι υπουργοί να κλείνουν τα «παράθυρα» του νόμου ως οφείλουν, οι επιτήδειοι συνεχίζουν ανενόχλητοι να οικοδομούν εκεί που δεν επιτρέπεται, γνωρίζοντας πως στην Ελλάδα η αυθαιρεσία σπάνια τιμωρείται

Για πόσο ακόμα η Ελλάδα θα είναι έρμαιο της ασυδοσίας και της καταστροφής του φυσικού της πλούτου στο όνομα της «ανάπτυξης»; Η υπόθεση του ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου δεν είναι απλώς μια χοντράδα, είναι η αποκάλυψη μιας διαχρονικής παθογένειας: η παντελής έλλειψη προστασίας για τα τοπία εξαιρετικού φυσικού κάλλους, η απουσία ελέγχου και η ανοχή στις αυθαιρεσίες. Ένας επενδυτής εκμεταλλεύτηκε το νομικό κενό και έφτασε στο σημείο να επιχειρεί να χτίσει πάνω σε ένα από τα εμβληματικότερα σημεία της Ελλάδας, μέχρι που ο σεισμός που ταρακούνησε τη Μήλο ταρακούνησε και τους κυβερνητικούς μηχανισμούς. Έπρεπε δηλαδή να γίνει σεισμός για να κινητοποιηθεί η κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση υποχρεούται να προλαμβάνει και όχι να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Δεν είναι δουλειά των πολιτών να προσφεύγουν στα δικαστήρια για να σταματήσουν τις παρανομίες. Και όμως, ακόμα και σήμερα, αν δεν υπήρχε η προφανής νομική εμπλοκή με την έλλειψη αναγνωρισμένου δρόμου, τίποτα δεν θα εμπόδιζε το ξενοδοχείο να ανεγερθεί. Αυτή η περίπτωση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Στη Σιθωνία Χαλκιδικής, στο Διάπορο, στην Ακτή Ζωγράφου και στην Κασσάνδρα μόλις δυο μηνες πριν αποκαλύφθηκε ότι επιχειρηματίες και κυκλώματα οικοπεδοποίησης χτίζουν σε προστατευόμενες περιοχές, εκμεταλλευόμενοι κενά νόμου, διαπλοκή και μια Υπηρεσία Δόμησης που έχει μείνει υποστελεχωμένη, ώστε να αδυνατεί να ελέγξει το χάος. Την ίδια ώρα, όσοι αποκαλύπτουν παρανομίες, σέρνονται στα δικαστήρια από τους επιτήδειους, χωρίς καμία προστασία από την πολιτεία.

Όταν η διαφθορά αγγίζει ακόμα και τους θεσμούς, όταν κυκλώματα πολεοδόμων εκδίδουν παράνομες οικοδομικές άδειες σε θεωρητικώς προστατευμένες ή δασικές εκτάσεις και η κυβέρνηση αρκείται σε αποσπασματικές αντιδράσεις, τότε δεν μιλάμε για απλή ανεπάρκεια, αλλά για συνενοχή. Ο υπουργός Περιβάλλοντος αναστέλλει οικοδομικές δραστηριότητες μετά από αποκαλύψεις και κατόπιν εορτής, αλλά στην περίπτωση της Σιθωνίας, όπου έχει ήδη υπάρξει δέσμευση για ανάκληση οικοδομικών αδειών διά στόματος πάλι κυβερνητικού μέλους (υφυπουργού Ψηφιακής Μεταρρύθμισης), δεν υπάρχει προσώρας καμία κυβερνητική παρέμβαση που να διευκολύνει τη διαδικασία. Δηλαδή τι περιμένει για να προχωρήσει δραστικά στην αναστολή οποιασδήποτε οικοδομικής δραστηριότητας στις περιοχές αυτές εωσότου ελεγχθούν όλες μία προς μία ειδικά όταν ήδη αποκαλύφθηκε ο τρόπος με τον οποίο αποκτήθηκαν οι σχετικές οικοδομικές άδειες. Αντί οι υπουργοί να κλείνουν τα «παράθυρα» του νόμου ως οφείλουν, οι επιτήδειοι συνεχίζουν ανενόχλητοι να οικοδομούν εκεί που δεν επιτρέπεται, γνωρίζοντας πως στην Ελλάδα η αυθαιρεσία σπάνια τιμωρείται.

Εκτός αν περιμένουμε τα σεισμογενή ρήγματα της βόρειας Ελλάδας να αφυπνιστούν κι εκείνα, μήπως και ευαισθητοποιηθεί ο κυβερνητικός μηχανισμός. Κάθε φορά να απαιτείται ένας σεισμός, μια αποκάλυψη ή μια δημόσια κατακραυγή για να γίνει το αυτονόητο. Και την ίδια στιγμή οι επιχειρηματίες να καραδοκούν ανακαλύπτοντας πάλι παράθυρα για να πετρώσουν και την τελευταία πιθαμή του φυσικού μας πλούτου στο βωμό ενός ασύδοτου ψευδοαναπτυξιακού παραλογισμού.

Και (πάλι) να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι αγχωμένους από τη γενική κατακραυγή υπουργούς να συσκέπτονται για να πράξουν τα προφανή για την κοινή λογική ενώ στο περιθώριο όσοι προσφέρουν πολύτιμη αρωγή στη δουλειά των κυβερνητικών μηχανισμών προσφέροντας στο πιάτο τις παρανομίες, να μένουν απροστάτευτοι από την μανία των αρπυιών, σαν το μαγευτικό Σαρακήνικο, το Διάπορο ή οποιοδήποτε άλλο τοπόσημο ανυπέρβλητου φυσικού κάλλους. Εύγε σας…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA