Το μπάχαλο θα γιγαντωθεί με τον πολλαπλασιασμό της ηλεκτροκίνησης όπου θα μετρούν τα έσοδα όπως ο παπάς το πρόσφορο.

Το 2006 οι ελληνικές τράπεζες είχαν τόσο μετρητό που λίμναζε και δεν ήξεραν τι να το κάνουν, απότοκο μιας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης που βασίστηκε στην έκρηξη του real estate των μεγάλων ολυμπιακών έργων, των απευθείας αναθέσεων που συμπαρέσυραν την οικοδομική δραστηριότητα. Κάθε τετράγωνο και κατάστημα ειδών υγιεινής. Υδραυλικοί, πλακατζήδες, βαφείς και άλλοι εκατό επαγγελματίες που σχετίζονταν με την οικοδομική δραστηριότητα ήταν τόσο ακριβοθώρητοι όσο οι καφετζούδες στις κυρίες υψηλής κοινωνίας της Αριστοτέλους.

Μπροστά στην απόγνωσή της, η τότε κυβέρνηση της οποίας μέλος ήταν και ο νυν ΥΠΟΙΚ Κωστής Χατζηδάκης, – διότι είναι έγκλημα να μην κινείται το χρήμα από τις τράπεζες – έδωσε κίνητρα και προνόμια στους αγοραστές αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού. Το «μεγάλο αυτοκίνητο δεν είναι ένδειξη πλουτισμού αλλά αναγκαιότητα τώρα που τα νέα ζευγάρια μεγαλώνουν την οικογένειά τους» διατυμπάνιζε κορυφαίος υπουργός εκείνης της εποχής, επ’ αφορμή και του διχίλιαρου μπόνους που συνόδευε κάθε τρίτεκνη οικογένεια. Και δώστου πλημμύρισαν οι δρόμοι δίλιτρα – τουλάχιστο – SUV, η βενζίνη στα 80 λεπτά το λίτρο, τεκμήριο κανένα, τα τέλη 340 ευρώ γι αυτά τα κυβικά, διπλοί μισθοί στην τσέπη, τα σκυλιά δενόντουσαν με τα λουκάνικα… Και μετά; Leeman Brothers, κρίση, μνημόνια, λεφτά γιοκ.

Η στιγμή της πληρωμής… Η επιβράβευση των ανόητων. Χαρτί και μολύβι για την επιστροφή εντόκως. Όριο τα 1929 κυβικά όχι τα δίλιτρα στρογγυλά μιας και όλα μα όλα αυτής της κατηγορίας ήταν κάτω των 2.000 κυβικών αλλά άνω των 1929 κυβ. Όλα υπολογισμένα στη λεπτομέρεια. Από τα 340 ευρώ στα 690 ευρώ. Άλλα 440 φόρος πολυτελείας. Η τρόικα ζητούσε ισοδύναμα για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση για ένα εξάμηνο. Μετά το εξάμηνο βεβαίως, το ΦΠΑ αυξήθηκε αλλά ο φόρος πολυτελείας έμεινε. Από τότε μέχρι σήμερα ο κάτοχος ενός δίλιτρου ΙΧ που δεν μπόρεσε να το ξεφορτωθεί πλήρωσε 11.300 ευρώ! Ακόμη και το τέλος των 690 ευρώ έμεινε μολονότι εκείνα τα ΙΧ πήραν εδώ και χρόνια δικαίωμα εκπτώσεως τουλάχιστο κατά 60 ευρώ. Αλλά πιθανώς αυτό θα σήμαινε μια απώλεια κάποιων εκατομμυρίων ετησίως. Και τα χρήματα από τα τέλη κυκλοφορίας είναι συγκεκριμένα κι ανελαστικά. Τόσα θέλουμε, τόσα θα πάρουμε…

Η δυσκολία να εντοπίσουν οι φορολογικές αρχές τα πραγματικά εισοδήματα έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις την αρχιτεκτονική του συστήματος, η οποία, κακώς βέβαια, χρησιμοποιείται για να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή. Για παράδειγμα, το επιχειρηματικό εισόδημα φορολογείται από το πρώτο ευρώ ανεξάρτητα από το εάν τα σχετικά εισοδήματα έχουν δηλωθεί με ακρίβεια ή όχι, η μικρή μείωση φόρου που σχετίζεται με τα παιδιά δεν ενεργοποιείται όταν τα εισοδήματα προέρχονται από επιχειρηματική δραστηριότητα, ενώ ένα πολύπλοκο σύστημα τεκμηρίων προσθέτει μεν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ στη φορολογητέα ύλη, δεν φαίνεται όμως να εντοπίζει υψηλά εισοδήματα που δεν δηλώνονται και από τα οποία θα προέκυπταν σημαντικά φορολογικά έσοδα.

Αλλά η ιστορία με τα τέλη κυκλοφορίας είναι καθαρή κοροϊδία. Το μπάχαλο θα γιγαντωθεί με τον πολλαπλασιασμό της ηλεκτροκίνησης όπου θα μετρούν τα έσοδα όπως ο παπάς το πρόσφορο. Μέχρι τότε ο ιδιοκτήτης χρυσοτριπλοπληρωμένης δίλιτρης … Φαλκονέρας, θα «απολαμβάνει» τη γήρανσή της όπως στην λαογραφία μνημόνευαν οι πατεράδες τις γεροντοκόρες τους που έμειναν στο ράφι.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA