Επιστήμονες του Columbia ανακάλυψαν εξειδικευμένους νευρώνες στον εγκέφαλο των ποντικιών που δίνουν εντολή στα ζώα να σταματήσουν να τρώνε.

Οι νευρώνες που εντόπισαν οι επιστήμονες του Columbia, ένα νέο στοιχείο για τα πολλαπλά κυκλώματα που παίζουν ρόλο στην παρακολούθηση της πρόσληψης τροφής, βρίσκονται στο στέλεχος του εγκεφάλου, στο αρχαιότερο, δηλαδή,  τμήμα του εγκεφάλου των σπονδυλωτών. Και η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την παχυσαρκία.

«Αυτοί οι νευρώνες δεν μοιάζουν με κανέναν άλλο νευρώνα που εμπλέκεται στη ρύθμιση του κορεσμού», λέει ο Alexander Nectow, ιατρός-επιστήμονας στο Vagelos College of Physicians and Surgeons του Πανεπιστημίου Columbia, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας μαζί με τον Srikanta Chowdhury, αναπληρωτή ερευνητή στο εργαστήριο του Nectow.

«Άλλοι νευρώνες στον εγκέφαλο συνήθως περιορίζονται στην αντίληψη της τροφής που μπαίνει στο στόμα μας, ή του τρόπου με τον οποίο η τροφή γεμίζει το έντερο ή των θρεπτικών στοιχείων που προσλαμβάνονται από την τροφή. Οι νευρώνες που βρήκαμε είναι ιδιαίτεροι επειδή φαίνεται να ενσωματώνουν όλες τις διαφορετικές αυτές πληροφορίες και ακόμη περισσότερες», προσθέτει.

Η απόφαση να σταματήσουμε να τρώμε είναι ένα γνωστό φαινόμενο. Συμβαίνει κάθε φορά που καθόμαστε να φάμε κάτι: σε ένα συγκεκριμένο σημείο ενώ τρώμε, αρχίζουμε να αισθανόμαστε χορτάτοι, και στη συνέχεια χορταίνουμε περισσότερο, και μετά φτάνουμε σε ένα σημείο όπου σκεφτόμαστε, εντάξει, φτάνει, λέει ο Nectow.

Πώς γνωρίζει, όμως, ο εγκέφαλος πότε το σώμα έχει χορτάσει και τι κάνει για να σταματήσει να τρώει;

Οι Nectow και Chowdhury χρησιμοποίησαν νέες τεχνικές που καθιστούν δυνατή την επισκόπηση μιας περιοχής του εγκεφάλου και τη διάκριση διαφορετικών τύπων κυττάρων που μέχρι τώρα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσουν μεταξύ τους.

Για να δουν πώς οι νευρώνες επηρεάζουν το φαγητό, οι ερευνητές τροποποίησαν τους νευρώνες έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται και να απενεργοποιούνται, από τον ερευνητή, με τη χρήση φωτός.

Όταν οι νευρώνες ενεργοποιούνταν από το φως, τα ποντίκια έτρωγαν πολύ μικρότερα γεύματα. Η ένταση της ενεργοποίησης καθόριζε το πόσο γρήγορα τα ζώα σταματούσαν να τρώνε.

«Είναι ενδιαφέρον ότι αυτοί οι νευρώνες δεν δίνουν απλά εντολή να σταματήσει κανείς να τρώει. Βοηθούν τα ποντίκια να επιβραδύνουν σταδιακά το φαγητό τους», λέει ο Chowdhury.

«Ουσιαστικά αυτοί οι νευρώνες μπορούν να μυρίσουν το φαγητό, να δουν το φαγητό, να αισθανθούν το φαγητό στο στόμα και στο έντερο και να ερμηνεύσουν όλες τις ορμόνες του εντέρου που απελευθερώνονται ως απάντηση στο φαγητό», λέει ο Nectow. «Και τελικά, αξιοποιούν όλες αυτές τις πληροφορίες για να αποφασίσουν πότε είναι πλέον αρκετό».

Αν και οι εξειδικευμένοι νευρώνες βρέθηκαν σε ποντίκια, ο Nectow λέει ότι η θέση τους στο στέλεχος του εγκεφάλου, ένα τμήμα του εγκεφάλου που είναι ουσιαστικά το ίδιο σε όλα τα σπονδυλωτά, υποδηλώνει ότι είναι πολύ πιθανό και οι άνθρωποι να έχουν τους ίδιους νευρώνες.

Πηγή: iatropedia.gr