Μέχρι πριν από ενάμιση μήνα περίπου ζούσα μόνο και μόνο για τη στιγμή που θα έλεγα στον αέρα της πρωινής εκπομπής «χωρίς Μετρό αύριο η Θεσσαλονίκη, συμμετέχουν στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ οι εργαζόμενοι».

Η είδηση βέβαια σε αυτή την πρόταση δεν είναι η απεργία αλλά το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη έχει Μετρό. Πόσα χρόνια καζούρας από φίλους Αθηναίους … «είδα μια ταμπέλα στην είσοδο της πόλης που έγραφε μέτρο», μου έλεγαν κάθε φορά που επισκέπτονταν την πόλη. Ε, δεν είχαν και άδικο, μέτρο – μέτρο να το έκαναν πιο γρήγορα θα είχε τελειώσει. Μέχρι και o σκηνοθέτης του «The Bricklayer» όταν ήρθε το 2022 για τα γυρίσματα της ταινίας στην πόλη μας αναγκάστηκε να εφεύρει σήμα και στάση του Μετρό μιας και το σενάριο ήθελε τον Ααρον ‘Εκχαρτ και τη Νίνα Ντόμπρεβ να δίνουν «μάχες» έξω από αυτό. Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως το «Μ» στο σήμα που διάλεξε το Υπουργείο Μεταφορών είναι καλύτερο από εκείνο το «Μ» που έπαιξε στην ταινία. Το λες και προχειροδουλειά…

Φτάνοντας λοιπόν στο 2025 και έχοντας ήδη εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής , αρχικά να μπω στο Μετρό Θεσσαλονίκης, τολμώ και ξανοίγομαι, κάνοντας όνειρα για το Μετρό, που στο τέλος του 2025 θα περνάει από την Καλαμαριά, λίγο παρακάτω από το σπίτι μου,  και θα ενώνεται με τη γραμμή του κέντρου. Που δε θα χρειάζεται να ξυπνάω μιάμιση ώρα νωρίτερα, για να είμαι στη δουλειά στην ώρα μου, που θα έχω την επιλογή ενός ακόμα μέσου μεταφοράς όπως έχουν και οι πολίτες άλλων ευρωπαικών πόλεων. Γιατί στο κάτω κάτω, όπως λέει και μια γνωστή NLP tainer ΑΞΙΖΩ !  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA