5.000 φίλοι στο Facebook που δεν ξέρουν εάν ζεις ή εάν πέθανες
Πρόσφατα σ’ ένα σερφάρισμα στο Facebook έπεσα στο προφίλ ενός αγαπημένου προσώπου, που η απώλεια του πριν από λίγους μήνες με γέμισε θλίψη. Όχι μόνο γιατί ήταν ένας άψογος άνθρωπος στη θεσμική του παρουσία, αλλά γιατί ήταν ιδιαίτερα γλυκιά ψυχή.
Γράφει η Αναστασία Καρυπίδου
Λοιπόν, ο φίλος αυτός είχε γενέθλια και ο «μαρτυριάρης» του Fb το αποκάλυψε σε όλους. Στους χιλιάδες διαδικτυακούς του φίλους. Κι εγώ, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Αμέτρητες ευχές στον τοίχο του. Ναι, ευχές! Με σημαιάκια, τουρτίτσες, γελάκια για «χρόνια πολλά», «υγεία», να είναι «πολύχρονος και πάντα ευτυχισμένος». Ούτε μία, ούτε δύο κοντά στις πενήντα ευχές.
Σ’ έναν άνθρωπο που δεν είναι πλέον εδώ, δεν είναι ανάμεσά μας. Σκέφτομαι, λοιπόν, τι φάση; Εύχεσαι για να ευχηθείς; Βλέπεις γενέθλια και γράφεις χωρίς να τον ξέρεις τον άλλον. Και τι νόημα έχουν τα κλασικά, τα στερεότυπα από κάποιους που δεν γνωρίζουν εάν όντως ζεις ή εάν έχεις πεθάνει;
Το βρήκα τραγικό κι αναρωτήθηκα: έρχονται γιορτές, γενέθλια και δηλώνουμε χαρούμενοι στα social media που μας «πλημμυρίζουν» οι ευχές. Ευχές που έρχονται από ανθρώπους που δεν τους έχουμε δει ποτέ, δεν λέμε ούτε γεια, έτυχε απλά να πατήσουμε έγκριση σ’ ένα friend request. Που δεν ξέρουν σημαντικά πράγματα για τις ζωές μας, όπως η ίδια η απώλεια της.
Θετικά και εγκωμιαστικά σχόλια σε αναρτήσεις, καρδούλες και likes σε φωτογραφίες όλα να ‘χαμε να λέγαμε. Η φιλία είναι λέξη ιερή και όλοι αναζητούμε έναν, δύο ή τρεις φίλους καρδιάς που θα μας στηρίξουν στα δύσκολα, θα χαρούν με τη χαρά μας, θα θέλουν την ευτυχία μας. Και όσοι τα καταφέραμε, να θυμόμαστε πως είναι η «περιουσία» μας που, δυστυχώς, κάποιοι άλλοι δεν έχουν. Κι ας έχουν 5.000 φίλους στο Facebook…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA
Ακολουθήστε τη Karfitsa στο