Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στις διεθνείς τουριστικές αγορές, με συνεχείς αυξήσεις αφίξεων και εσόδων. Οι δημοφιλείς προορισμοί, όπως η Αθήνα, η Μύκονος και η Σαντορίνη, κατακλύζουνται από τουρίστες, ενισχύοντας σημαντικά την ελληνική οικονομία. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Παρά τις (ανεκμετάλλευτες) δυνατότητές της, η πόλη δεν συμμετέχει επάξια στο τουριστικό πάρτι της χώρας.

Η Θεσσαλονίκη διαθέτει έναν μοναδικό συνδυασμό πολιτιστικής κληρονομάς, γαστρονομικής κουλτούρας και γεωγραφικής θέσης. Μνημεία UNESCO, αρχαιολογικοίς χώρους, πολυπολιτισμική ιστορία και έναν ζωντανό αστικό ιστό με ποικίλες δραστηριότητες την καθιστούν ελκυστικό προορισμό για city break. Παρ’ όλα αυτά, οι αφίξεις παραμένουν περιορισμένες σε σχέση με τους λοιπούς ελληνικούς προορισμούς.

Η βασική αιτία αυτής της αναντιστοιχίας εστιάζεται κυρίως στις υποδομές. Το δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς της πόλης δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των επισκεπτών. Οι περιορισμένες σιδηροδρομικές συνδέσεις και η ανεπαρκή συνδεσιμότητα του αεροδρομίου με το κέντρο δημιουργούν μια δυσκολία πρόσβασης. Η λειτουργία του Μετρό θα εκτιμηθεί όταν επεκταθεί η λειτουργία του από αεροδρόμιο προς το κέντρο και κυρίως στις δυτικές συνοικίες του πολεοδομικού συγκροτήματος. Επίσης, προβλήματα όπως η διαχείριση αστικών απορριμμάτων και η έλλειψη υποδομών για ΑμεΑ περιορίζουν την ελκυστικότητα της πόλης.

Ο ναυτικός τουρισμός αποτελεί μία αδυναμία που επηρεάζει την τουριστική ανάπτυξη. Παρά τη στρατηγική θέση του λιμανιού και τις υποδομές για κρουαζιέρες, η Θεσσαλονίκη δεν αξιοποιεί το δυναμικό της για να προσελκύσει yachting και πολυτελείς τουρισμό. Οι επενδύσεις στη μαρίνα και στις λιμενικές εγκαταστάσεις καθυστερούν, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός με άλλους μεσογειακούς προορισμούς να παραμένει αδύνατος.

Στον τομέα της γαστρονομίας, η Θεσσαλονίκη ξεχωρίζει, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ελληνική πόλη. Η ένταξή της στο δίκτυο UNESCO Creative Cities of Gastronomy υπογραμμίζει τη διεθνή αναγνώριση του γαστρονομικού της αποθέματος. Παρόλα αυτά, η προώθηση αυτής της μοναδικότητας παραμένει περιορισμένη. Η έλλειψη συντονισμένων ενεργειών για τη διασύνδεση της γαστρονομίας με τον αγροδιατροφικό τομέα στερεί τη Θεσσαλονίκη από έναν σημαντικό μοχλό ανάπτυξης.

Οι φυσικοί πόροι και η εγγύτητα της Θεσσαλονίκης σε προστατευόμενες περιοχές, όπως το Δέλτα Αξιού και η λίμνη Βόλβη, προσφέρουν προοπτικές για οικοτουρισμό. Ωστόσο, η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η έλλειψη επενδύσεων σε βιωσιμες πρακτικές περιορίζουν την αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων.

Είναι προφανές ότι η Θεσσαλονίκη χρειάζεται έναν ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό για να ξεφυγει από τη σκιά των κορυφαίων προορισμών της Ελλάδας. Η ενδύναμωση των υποδομών, η αξιοποίηση των μοναδικών χαρακτηριστικών της και η βελτίωση της τουριστικής της ταυτότητας μπορούν να επανατοποθετήσουν τη Θεσσαλονίκη στον τουριστικό χάρτη. Χωρίς αυτές τις αλλαγές, η πόλη κινδυνεύει να μην συμπεριληφθεί καν στον τουριστικό ιστό της Ελλάδας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA