, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Η τεράστια αποθήκη που νοίκιασαν αντί… πινακίου φακής

Ο κ. Θανάσης Ζηλιασκόπουλος κάνει λόγο και για άλλα παρακλάδια της περίφημης «Προόδου» και αποκαλύπτει: «Ο ίδιος, δηλαδή, ο άνθρωπος ο οποίος είχε εμπλακεί σε όλη αυτή την ιστορία που την είχε αποκαλύψει ο Κωστής Χατζηδάκης, είχε νοικιάσει την αποθήκη του Θριασίου, των 50 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, εκεί που πρακτικά έγιναν και όλες οι δοκιμές των Ολυμπιακών το 2004.

Είναι το μεγαλύτερο, η μεγαλύτερη αποθήκη των Βαλκανίων, την είχε νοικιάσει για ένα ευτελές ποσό. Δεν θυμάμαι, 200-300 ευρώ τον μήνα. Με κάποιους τρόπους που ήταν όμως ευφυείς. Ήταν ενδιαφέρον να τους αποκαλύπτεις. Γελάμε βέβαια τώρα, αν και εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά τραγική. Πήραν, απομόνωσαν ένα κομμάτι, του γραφείου της αποθήκης 200 τετραγωνικά μέτρα, και σου λέει αυτός, το νοικιάζω για 200 ευρώ τον μήνα και σου δίνω τα κλειδιά, αλλά δεν δίνω σε κανέναν άλλον, δεν νοικιάζω τίποτα. Με αποτέλεσμα να αποκτάς τα κλειδιά του κτιρίου, των 50 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και το αξιοποιείς όλο. Αυτά γίνονταν».

Βαγόνια-φαντάσματα από Βουλγαρία

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν στήσει ένα δικό τους μαγαζάκι μέσα στον ΟΣΕ. Ακόμα πιο εξωφρενική η αποκάλυψη ότι… χανόντουσαν βαγόνια για μεγάλα χρονικά διαστήματα! Και το εξηγεί ως εξής: «Έρχονται βουλγαρικά τρένα στην Ελλάδα, χρεώνονται σε εμάς, περίπου είναι 20 ευρώ την ημέρα, σαν να νοικιάζεις ένα αυτοκίνητο περίπου. Αυτό είναι το κόστος λίγο πολύ το να νοικιάσεις ένα βαγόνι. Αυτά τώρα έρχονταν στην Ελλάδα με εμπορεύματα για διάφορες εταιρείες, καταστήματα, παράδειγμα λιανικής, εμπορεύματα. Αυτά έχεις από τον κανονισμό 48 ώρες να τα αδειάσεις και να τα επιστρέψεις στα σύνορα για να τα παραδώσεις πίσω. Αλλιώς χρεώνεσαι. Αυτά πολλές φορές πήγαιναν σε κάποιες ιδιωτικές παρακαμπτηρίους στη Σίνδο και χάνονταν για κάνα μήνα. Υπήρχε ένα κατάστημα λιανικής και σου έλεγε: Ωραία, εγώ δεν θέλω όλο το εμπόρευμά τώρα, φέρε μου δύο παλέτες. Το βαγόνι χωρούσε 40 ή 60 παλέτες. Πήγαινες δύο παλέτες, το κλείδωνες το βαγόνι μέσα στην ιδιωτική παρακαμπτήριο, σου ζητούσε μετά από 10 μέρες άλλες 10 παλέτες, τις έδινες και ούτω καθεξής. Όταν άδειαζε το τρένο, το επιστρέφανε στον ΟΣΕ». Μαύρα βαγόνια, δηλαδή! «Τα μαύρα βαγόνια ήταν βαγόνια τα οποία έφυγαν χωρίς παραστατικά, κάθε τρένο για να φύγει, όπως και κάθε φορτηγό θα πρέπει να έχει τα δηλωτικά. Υπήρχανε βαγόνια τα οποία δεν υπήρχαν αντίστοιχα δηλωτικά. Φορτώνονταν από κάποιους, μεταφέρονταν, αδειάζονταν και δεν εισέπραττε ποτέ η ΤΡΑΙΝΟΣΕ χρήματα για αυτή τη μεταφορά».

Και λαθρεμπόριο καυσίμων

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα μαύρα βαγόνια έκαναν και λαθρεμπόριο καυσίμων, όπως καταγγέλλει ο κ. Ζηλιασκόπουλος: «Αυτό ήταν μια άλλη μεγάλη πληγή. Ήταν από τα πρώτα που είδα, γιατί είχα κάνει μια απλή άσκηση. Ως μηχανικός έκανα μια ανάλυση ωραία, είδα το κόστος των καυσίμων, ήταν κάπου στα 50 εκατομμύρια, 50 και κάτι. Διαίρεσα, ρώτησα τους τεχνικούς του τροχαίου υλικού ποια είναι η μέση κατανάλωση του diesel και πόσα χιλιόμετρα κάνουμε. Έκανα πολλαπλασιασμό και έβγαινε πιο κοντά στα 20 με 25 εκατομμύρια. Και λέω, μα εδώ έχουμε τιμολόγια για 50+ εκατομμύρια, πού πήγαν τα υπόλοιπα καύσιμα, δεν ήξερε κανείς να μου απαντήσει.

Στον δρομολόγιο από Θεσσαλονίκη για Προμαχώνα πολλά τρένα καίνε 5 λίτρα το χιλιόμετρο diesel και κάποια τρένα καίνε 30 λίτρα το χιλιόμετρο. Λοιπόν, είδαμε τα 30 λίτρα, ποιος μηχανοδηγούσε, βρήκαμε ότι ήταν ένας μηχανοδηγός που συγκεκριμένα όταν μηχανοδηγούσε ξόδευε 30 λίτρα το χιλιόμετρο. Τέλος πάντων, το διερευνήσαμε κάποια στιγμή μαζί με την Ελληνική Αστυνομία, ακολουθήσαμε αυτό το τρένο και είχε σταματήσει κάπου στη μέση, μετά το Κιλκίς κάπου πριν από τον Προμαχώνα, σε ένα χωράφι και είχε έρθει ένα βυτίο, ο ξάδερφός του, και τραβούσαν από τη δεξαμενή του τρένου, που είναι μεγάλη δεξαμενή. Το τρένο παίρνει, δεν θυμάμαι τώρα, 2.000-3.000 λίτρα. Και αντλούσαν το καύσιμο για να το πουλήσουν στην αγορά, προφανώς. Συνελήφθη και απολύθηκε, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες».

Επιδόματα και μισθοί Golden Boys

Ο κ. Ζηλιασκόπουλος αναφέρεται και στα επιδόματα που έπαιρναν οι υπάλληλοι στα τρένα, τα οποία προσδιόρισε σε 50 με 60 διαφορετικά επιδόματα… «Μπορεί να ήταν και 30 και 60. Δηλαδή, υπήρχαν επιδόματα για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Θυμάμαι, όταν ανέλαβα διευθύνων σύμβουλος, την επόμενη μέρα ακριβώς φώναξα τον οικονομικό διευθυντή και του λέω, φέρε μου όλη τη λίστα της μισθοδοσίας του προηγούμενου έτους και του προηγούμενου μήνα. Και ήξερα και τον μισθό αυτό που είχαν συμφωνήσει με την τρόικα να μου δίνουν και συνειδητοποίησα ότι είναι 130 τόσο ξέρω ’γώ στα χίλια τόσα άτομα. Υπήρχαν 130 τουλάχιστον άτομα που πληρώνονταν πιο πολλά από εμένα. Λέω, να τους γνωρίσω, ρε παιδιά, να έρθουν, να καθίσουμε εδώ, θα είναι αξιόλογοι άνθρωποι. Ανικανότητα. Απίστευτη ανικανότητα. Είχαν ανθρώπους διαχρονικά οι οποίοι ήταν άτομα κομματικά τα οποία όχι μόνο δεν ήξεραν από σιδηρόδρομο. Δεν ήξεραν ούτε από διοίκηση, δεν ήξεραν από μάρκετινγκ, δεν ήξεραν από εμπορεύματα, δεν ήξεραν από επιβάτες. Έκαναν μια κομματική διαχείριση. Ήταν όλη μέρα με τους συνδικαλιστές στα τηλέφωνα, με τους πολιτικούς, με τους δημάρχους, κανένα ρουσφετάκι από δω, κανένα ρουσφετάκι από κει, εξυπηρετήσεις και στον ιδιωτικό τομέα και υπήρχε ένα ψιλοχαλαρό κλίμα».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.