Την «τεχνογνωσία» Ελλάδας και Ισπανίας εξετάζει να αξιοποιήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιχειρώντας μια άμεση -δεδομένων των επειγουσών αναγκών- απάντηση στην ενεργειακή κρίση που «δείχνει τα δόντια της» σε ευρωπαϊκά νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόθεση της Κομισιόν είναι το νέο μοντέλο να συνδυάζει την επιβολή πλαφόν στο αέριο που προορίζεται για ηλεκτροπαραγωγή, κατά το πρότυπο που έχει εφαρμοστεί σε Ισπανία και Πορτογαλία, και την απόκτηση των εσόδων από τα κράτη-μέλη μέσω συστήματος παρακράτησης των υπερεσόδων ανάλογου αυτού που ισχύει στην Ελλάδα.

Σε αυτή την κατεύθυνση, χθες, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας απέστειλε επιστολή στους Ευρωπαίους ομολόγους του, παρουσιάζοντας:

• Τον ελληνικό μηχανισμό ανάκτησης υπερεσόδων από τις εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
• Τα χρήματα που έχει ανακτήσει η Ελλάδα τις πρώτες 55 ημέρες της εφαρμογής του μηχανισμού.
• Την ελληνική πρόταση για έναν μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό που αποσυνδέει τις τιμές φυσικού αερίου από αυτές του ρεύματος.

«Η Ελλάδα διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο με συγκεκριμένες προτάσεις για μια κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στην αντιμετώπιση της διεθνούς ενεργειακής κρίσης», σημείωσε μέσω Twitter ο κ. Σκρέκας.

Ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος εξήγησε μιλώντας στο Open ότι οι ελληνικές προτάσεις στην ΕΕ περιλαμβάνονται σε επιστολή από την ομάδα Gas Coordination Group της Κομισιόν, στην οποία συμμετέχουν ρυθμιστές από όλες τις χώρες της ΕΕ. Η ομάδα ζητεί από τις 27 χώρες να σχολιάσουν ποιο μέτρο είναι καταλληλότερο να εφαρμοστεί στην Ευρώπη.

Άμεσα αποτελέσματα

Σύμφωνα πάντως με αναλυτές της αγοράς, ο ελληνικός μηχανισμός μπορεί όχι απλώς να αποτελέσει πρότυπο για ανάλογες πρωτοβουλίες από άλλα κράτη-μέλη, αλλά να εφαρμοστεί σε πανευρωπαϊκή κλίμακα -συνδυαζόμενος με την επίσης πανευρωπαϊκή εφαρμογή ενός πλαφόν στο φυσικό αέριο που επεξεργάζεται ήδη η Κομισιόν. Και αυτό γιατί θα έχει άμεσα αποτελέσματα, χωρίς η ενεργοποίησή του να επηρεάζεται από τις ιδιαιτερότητες του ενεργειακού μείγματος κάθε χώρας.

Όσον αφορά το πλαφόν στο αέριο, οι ίδιοι αναλυτές εκτιμούν ότι η πιο πρόσφορη φόρμουλα είναι το ισπανικό μοντέλο, δηλαδή η αποζημίωση των εισαγωγέων για τη διαφορά ανάμεσα στην τιμή προμήθειας και το πλαφόν. Όπως προσθέτουν, το σχήμα αυτό δύσκολα θα μπορούσε να υλοποιηθεί κεντρικά, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν περίπλοκο και χρονοβόρο.

Αντίθετα, η πιο άμεση λύση θα ήταν να εφαρμοστεί από κάθε κράτος-μέλος στην αγορά του, στη βάση της ενιαίας πανευρωπαϊκής μέγιστης τιμής που θα καθορισθεί. Μάλιστα, σε μια τέτοια περίπτωση, κάθε κράτος-μέλος θα μπορούσε να αξιοποιήσει για τις επιδοτήσεις στο αέριο τις χρηματοροές από τις παρακρατήσεις των υπερεσόδων των ηλεκτροπαραγωγών.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL