Σχεδόν όλοι στη ζωή μας έχουμε προσποιηθεί ότι ήμασταν κάποιος άλλος προκειμένου να κατακτήσουμε έναν στόχο ή να βγούμε από μια δύσκολη θέση. Ο καθένας είναι ικανός να υποδυθεί μια περσόνα που δεν είναι, για να κρύψει τις πραγματικές του σκέψεις και τα συναισθήματά του από τους άλλους.
Της ΝΑΝΣΥ ΝΕΝΕΡΟΓΛΟΥ
Από πολύ μικρή ηλικία, τότε που ήμασταν μικρά παιδιά, μας είχαν μάθει ότι δεν ήμασταν αρκετοί όντας απλά ο εαυτός μας. Ο κόσμος, μας είπαν κάποτε, δεν θα μας δεχόταν όπως ήμασταν. Έπρεπε να σκεφτόμαστε, να κοιτάμε και να συμπεριφερόμαστε όπως ήθελαν εκείνοι’. Δηλαδή, με διαφορετικό τρόπο από εμάς. Και επειδή είναι στην ανθρώπινη φύση μας να επιθυμούμε κοινωνικές σχέσεις, οι περισσότεροι από εμάς επιλέξαμε από κάποτε να συμβιβαζόμαστε, φοβούμενοι ότι διαφορετικά θα μείνουμε μόνοι και θα βιώνουμε την αδυναμία.
Έτσι, προσποιούμαστε ότι είμαστε σαν τους γύρω μας για να ταιριάζουμε μαζί τους, συμμορφωνόμαστε στις δικές τους προσδοκίες και δείχνουμε να μας αρέσει, ή προσποιούμαστε ότι μας αρέσει η δουλειά μας επειδή φοβόμαστε την κριτική των άλλων.
Επίσης, παριστάνουμε ότι είμαστε κάποιος που πιστεύουμε ότι θέλει ο σύζυγος ή ο σύντροφός μας κρύβοντας τα λάθη ή τις αδυναμίες μας και προσποιούμαστε τους τέλειους, ή υποδυόμαστε κάποιον άλλο εξαπατώντας κάποιον για να πάρουμε αυτό που θέλουμε.
Φορώντας μία μάσκα ως μηχανισμό αντιμετώπισης της ανασφάλειάς μας, ενεργούμε σαν να μην έχουμε αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό, αγανάκτηση, εχθρότητα, θλίψη ή λύπη, προσποιώντας τους αδιάφορους για κάτι που μας πληγώνει βαθιά. Πολλοί από εμάς υπήρξαμε τόσο μεγάλοι υποκριτές που έχουμε πείσει ακόμη και τους εαυτούς μας για τα ψέματά μας.
Προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τους άλλους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε και τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς. Έχουμε ξεχάσει πώς να εκφραζόμαστε, να είμαστε αυθόρμητοι και να κάνουμε αυτό που πραγματικά μας αρέσει να κάνουμε.
Βεβαίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συμβάλλουν στην επιθυμία μιας τέλειας εικόνας. Κρύβοντας ωστόσο τη θλίψη ή την απογοήτευσή μας που έχουμε εγκαταλείψει τον εαυτό μας ή τα όνειρά μας, βαδίζουμε σε επικίνδυνο έδαφος καθώς νιώθουμε μια αποσύνδεση από την πραγματική μας ταυτότητα και αυτό μας οδηγεί σε ένοχη συνείδηση.
Ποιες είναι οι συνέπειες της προσποίησης;
Εάν έχετε συνηθίσει να προσποιείστε, τότε αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που ζείτε. Πίσω από κάθε μάσκα κρύβεται ένας βαθιά ριζωμένος φόβος: ο φόβος να εκφράσετε τον εαυτό σας και να αποκαλύψετε στους άλλους ποιος πραγματικά είστε.
Όταν όμως κρύβουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, μπορεί να υπάρχει ένα τίμημα. Σκεφτείτε τη ζωή σας: είναι οι σχέσεις σας αυθεντικές; Νιώθετε αυτοπεποίθηση; Νιώθετε ασφάλεια; Είστε χαλαροί; Για τους περισσότερους ανθρώπους, η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι σίγουρα «όχι».
Όταν κάποιος υποδύεται ότι είναι κάποιος άλλος, βάζει αυτομάτως εμπόδια στη σχέση του
με τους άλλους ανθρώπους. Άνθρωποι που μπορεί να είναι σημαντικοί για εκείνον, συμπεριλαμβανομένων της οικογένειας, των φίλων και των συναδέλφων. Είναι
απογοητευτικό για τους ανθρώπους όταν παρατηρούν ότι οι άλλοι κρύβουνε κομμάτια του
εαυτού τους. Βάζουν εμπόδια ανάμεσά τους.
Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι επειδή μεταμφιέστηκε με
άλλο πρόσωπο για πολύ καιρό. Επιπροσθέτως, αισθάνεται εξάντληση από την υποκριτική που ασκεί για καιρό. Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη ενέργειας και κινήτρων.
Συνεχίζοντας ένα κακόβουλο μοτίβο αποφυγής βαθύτερων ζητημάτων, καλύπτεται μια
μάζα αναγκών και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος για συναισθηματική έκρηξη. Εξαφανίζεται η αυτοεκτίμηση. Όταν κάποιος δεν εκτιμά τον εαυτό του, πώς μπορεί να
περιμένει από τους άλλους να τον εκτιμήσουν;
Αν και ο κύριος λόγος για τον οποίο προσποιείται κανείς είναι να χτίζει κοινωνικές σχέσεις, στην πραγματικότητα το να προσποιείται τον αποξενώνει ακόμα περισσότερο. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι σχέσεις του με τους άλλους δεν μπορούν να είναι γνήσιες – είναι ρηχές και κενές.
Δεν μπορεί να υπάρξει ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων σε σχέσεις που χτίζονται γύρω από την προσποίηση. Με το να παριστάνεις κάποιον άλλο, οι άλλοι δεν μπορούν να φτάσουν στην ψυχή σου, δεν μπορούν να σε καταλάβουν. Ως εκ τούτου, κάθε οικειότητα χάνεται. Ξανασκεφτείτε το!
