Σαββατόβραδο Σεπτεμβρίου. Το τελευταίο. Ο καιρός δεν λέει να χαλάσει, στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ δεν λένε να βρουν αρχηγό. Προσωπικές ανασφάλειες των πενήντα, γενικές ανασφάλειες της δουλειάς, κενά που προκύπτουν μέσα μου για όσα έκανα, για όσα δεν έκανα, για τις παρέες που κάνω, για τις φιλίες που έχω, για την ανιδιοτέλεια τη δική μου, των κοντινών μου, των μακρινών μου. Τα φώτα της πόλης που ανάβουν λίγο νωρίτερα, και το λιμάνι στο ηλιοβασίλεμα που είναι σαν να παίρνει φωτιά.
Βράζω λίγα λαχανικά ανάβω τα κεράκια μου και αποφασιζω: Όποιος δεν μπορεί να περάσει καλά μόνος του δεν μπορεί να περάσει καλά με κανέναν. Απορρίπτω όλες τις προτάσεις για έξοδο, γυναικείες, αντρικές, οικογενειακές, σοβαρές και σαχλές. Στη Γερμανική σχολή έχει Octoberfest αλλά ακόμα δεν είναι Οκτώβριος. Σκέφτομαι πόσους Σεπτέμβριους θα ζήσουμε ακόμα. Θα ζήσω ακόμα.
Και ενώ οι συνθήκες αρχίζουν να γίνονται ιδανικές συμβαίνει κάτι επαγγελματικό, επείγον και τσιτώνομαι. Μιλάω με δέκα ανθρώπους στο τηλέφωνο, φωνάζω, χαλιέμαι, δεν ακούω τη τζαζ. Κάτι μυρίζει, κάηκαν τα φασολάκια. Ακόμα να ακούσω τη τζαζ, δυναμώνω, ξαναχαλαρώνω.
Σκέφτομαι το τραγούδι του Παύλου, το πιο mainstream, το λιωμένο παγωτό, κάποιος στον δρόμο τρέχει, κι όμως είμαι ακόμα εδώ. Κάποτε μία καλή μου φίλη μου είχε πει πως μέσα της βρίσκει την παρηγοριά που χρειάζεται. Μου είχε φανεί αδιανόητο τότε. Και θυμάμαι, ότι πριν από μία εβδομάδα, σκεφτόμουν τι θα κάνω σε περίπτωση που ένα σχέδιο φιλόδοξο που έχω, δεν πραγματοποιηθεί. Τα σενάρια multiple choice έλεγαν 1. Θα καταστραφώ 2. Θα απογοητευτώ 3. Κάτι θα κάνουμε. Αυτό το “κάτι θα κάνουμε”, όπως κάνουμε κάθε φορά που τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε ή τα σχεδιάζουμε, αυτό το “κάτι θα κάνουμε” έχει μέσα του τόση ελπίδα, όση δεν του φαίνεται.
Όλο το μυστικό είναι νομίζω , αυτό το Σάββατο βράδυ, που μπορεί να μην έχω πυρετό έξαψης, που μπορεί να κάηκαν τα φασολάκια, που μπορεί να τσατίστηκα με τη δουλειά, κάτι να κάνω.
Και νομίζω πως επειδή το κατάφερα, μπορώ να το εξηγήσω και να σας το προτείνω. Σβήστε αυτά που δεν είστε και κρατήστε αυτά που είστε. Ξεκινήστε να επενδύετε από αυτά. Και αναζητήστε την παρηγοριά εκεί που δεν την φτάνει κανείς καλύτερα. Μέσα σας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
