Σπάει τα όρια του πόνου και της αντοχής, τα χρονόμετρα και τα ρολόγια. Η κατανόηση των ορίων μας λένε ότι είναι η αρχή της σοφίας και με αυτή την αρχή πορεύεται στη ζωή του ο Αλέξανδρος Βαμβακίδης, Έλληνας αθλητής υπεραποστάσεων.

Ο 44χρονος, αστυνομικός στο επάγγελμα, δεν είναι μόνο υπερμαραθωνοδρόμος αλλά και…υπερκολυμβητής. Τον περασμένο Σεπτέμβριο τερμάτισε πρώτος στον Διάπλου του Τορωναίου Κόλπου, αφιερώνοντας τη νίκη του στην 11χρονη κορούλα του που πάσχει από λέμφωμα, αλλά και στον ΣύλλογοΓονέων Παιδιών με ΝεοπλασματικήΑσθένεια«Φλόγα».

Το ξεκίνημα

«Ξεκίνησα με κλασική κολύμβηση. Το 2010, με αφορμή ένα άρθρο που είχα διαβάσει τότε στο “RunningNews”, πέρασα στο τρίαθλο, όπου έφτασα να κάνω αποστάσεις HalfIronman (2,5χλμ. κολύμβηση – 80χλμ. ποδηλασία – 20χλμ.τρέξιμο). Το2013 έτρεξα τον Σαρωνικό Δρόμο (Ελευσίνα – Μέγαρα, 63χλμ.), κάνοντας μόνος μου προπόνηση και με πρώτοlongrunαγώνα, τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας (Μαραθώνας – Παναθηναϊκό Στάδιο, 42,195χλμ.).Είχακολλήσειήδη το μικρόβιο των υπεραποστάσεων».

Το 2015 ακολούθησε ο Ευχείδιος Άθλος (Δελφοί -Πλαταιές, 107,5χλμ.)και έναν χρόνο αργότερα o Ολύμπιος Δρόμος (Αρχαία Νεμέα – Αρχαία Ολυμπία, 180χλμ.), τον οποίο έτρεξε κάτω από 28 ώρες, πιάνοντας το όριο για το Σπάρταθλον. Τον Ιούνιο του 2017 ήταν1ος Έλληνας αθλητής και 3ος γενικής κατηγορίας στον Διπλό Ευχείδιο Άθλο (Δελφοί -Πλαταιές- Δελφοί, 215χλμ.), όπου εκεί πήρε απευθείας την πρόκριση για το Σπάρταθλον (Αθήνα – Σπάρτη, 245,3χλμ.), αγώναςπου πραγματοποιήθηκε τέσσερις μήνες μετά κατακτώντας την 5η θέση.

Η φιλοσοφία του

«Δεν πηγαίνω ποτέ σε αγώνα για να περάσω τους άλλους ή να κάνω χρόνο. Τρέχω για μένα, για να βρω τα όριά μου, για να ανακαλύψω αυτό το άγνωστο. Γουστάρω να τρέχω και τρέχω όσο μπορώ. Αν ήμουν ανταγωνιστικός, θα έπρεπε να μπω σε καλούπι, σε πρόγραμμα. Για όλους τους αγώνες μου η προετοιμασία μου είναι τρεις μήνες. Είναι δύσκολο άμα έχεις οικογένεια και υποχρεώσεις. Από την άλλη, μου αρέσει να απολαμβάνω και άλλα πράγματα στη ζωή: μια βόλτα, ένα φαγητό, ένα ουζάκι με φίλους».

Το 2019 ο 44χρονος υπεραθλητής κατέκτησε την 1η θέση γενικής στον Δόλιχο Δρόμο (Δελφοί – Ολυμπία, 261χλμ.), τον πιο δύσκολο αγώνα στην Ελλάδα λόγω σκληρού τερέν και απαιτητικής υψομετρικής, ενώ το 2020 ήταν ο πρώτος Έλληνας αθλητής στο «24ωρο Ελληνικό» (στις παλιές εγκαταστάσεις του Ελληνικού) κάνοντας 202 χλμ., απόσταση που δεν έχει ξεπεραστεί από κανέναν άλλον Έλληνα αθλητή μέχρι σήμερα.

«Δεν υπάρχει προπόνηση που θα σε προετοιμάσει για να τρέξεις 246χλμ. Η ανώτερη προπόνηση που κάνω είναι 30χλμ. Μια φορά έκανα 36χλμ. και αυτό από δική μου ανασφάλεια. Όμως, ο αγώνας, παρότι είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο λόγω πολλών χιλιομέτρων, δεν με τρομάζει, γιατί τον έχω δουλέψει στο μυαλό μου. Για εμένα το δύσκολο είναι η προπόνηση γιατί εκεί είσαι μόνος σου».

«Δουλειά μου να τρέχω»

Τι γίνεται όμως όταν η κούραση και ο πόνος κάνουν την εμφάνισή τους; «Όταν έρχεται η στιγμή του πόνου, δεν τον αφήνω εγκεφαλικά να αναπτυχθεί. Λέω στον εαυτό μου ότι αυτή είναι η δουλειά του, να με κάνει να πονάω. Και εμένα η δουλειά μου είναι να τρέχω και έτσι συνεχίζω και τρέχω μέχρι να φτάσω στον τερματισμό. Τερματίζοντας ο στόχος μου έχει υλοποιηθεί. Τότε πέφτει η αυλαία, κλείνει ο γενικός και φυσικά πονάνε όλα».

Άραγε, γνωρίζει ένας αθλητής υπεραποστάσεων πότε πρέπει να σταματήσει; «Είμαι ο καπετάνιος του πεπρωμένου μου. Δεν εγκαταλείπω το πλοίο στα δύσκολα. Αλλά δεν είμαι τόσο χαζός ώστε να βυθιστώ μαζί με το πλοίο. Θέλω να τερματίζω έναν αγώνα και να είμαι καλά».

Η επέκταση των ορίων μας αποτελεί μια ενεργειοβόρα και ατέρμονη διαδικασία που δοκιμάζει συνεχώς την ανθρώπινη υπόσταση. «Σε κανέναν αγώνα δεν έχω νιώσει ότι ξεπέρασα τα όριά μου. Για αυτό και συνεχίζω αναζητώντας ολοένα καινούργιες εμπειρίες».

Και… θαλασσόλυκος

Μια τέτοια εμπειρία ήταν και ο 52ος Κολυμβητικός Διάπλους του Τορωναίου Κόλπου (Καλλιθέα Κασσάνδρας -ΝικήτηΣιθωνίας, 26χλμ.) τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν ο Αλέξανδρος τερμάτισε πρώτος και στέφθηκε νικητής για μια ακόμη φορά. «Πολύ δυνατή στιγμή ο τερματισμός μου, όπου παιδάκια βούτηξαν στα τελευταία μέτρα και κολύμπησαν μαζί μου δίνοντάς μου κουράγιο». Μια αξέχαστη εμπειρία που ο Έλληνας υπεραθλητής αφιέρωσε στον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα» και στην 11χρονη κόρη του που πάσχει από λέμφωμα. «Όταν το σώμα δεν τραβούσε, η ψυχή έπαιρνε τα ηνία και η σκέψη όλων αυτών των παιδιών και του δικού μου μού έδιναν δύναμη για να συνεχίσω».

Τι είναι όμως αυτό που κάνει την εσωτερική φλόγα τέτοιων αθλητών να εξωτερικευτεί και να σαρώσει στο πέρασμά της; «Ο πρωταρχικός σκοπός είναι να φτάσεις εκεί που σε κατευθύνει η σπίθα μέσα σου. Εκεί βρίσκεται αυτό που βαθιά σε ευχαριστεί να κάνεις στη ζωή σου, αυτό που σε γεμίζει χαμόγελα και αισιοδοξία, κάνοντας παράλληλα την καρδιά σου να χτυπά γρήγορα».

Info

Ο Αλέξανδρος Βαμβακίδης υπηρετεί ως αστυνομικός στην Τροχαία Κορίνθου, είναι παντρεμένος με δύο παιδιά και μαζί με τον αδελφό του, Γιάννη Βαμβακίδη, έχει ιδρύσει το TriathlonClubCorinthCanal(www.triathlonclubcc.com).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL