Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου σήμανε για τους περισσότερους Έλληνες τη λήξη του καλοκαιρινού διαλείμματος -αν, και για όσους τυχερούς, υπήρξε- και την επάνοδο στην καθημερινή ζωή της εργασίας, σε λίγο των σχολείων, των λογαριασμών, της ακρίβειας.

Της ΕΛΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Ακόμα και τις στιγμές της θαλασσινής απόλαυσης, όμως, το φετινό καλοκαίρι, στη σκέψη όλων ήταν σφηνωμένος ο φόβος για τον πρωτόγνωρο χειμώνα που έρχεται.

Δεν χρειάζεται να παρακολουθεί κανείς κατά γράμμα την επικαιρότητα για να αντιληφθεί ότι αυτά που έρχονται μπορεί να αποδειχθούν πιο τρομακτικά και από την πανδημία. Όταν η ισχυρότερη χώρα της ΕΕ, η Γερμανία, προετοιμάζει τους πολίτες της ακόμα και για διακοπή της παροχής ζεστού νερού με τις επικείμενες πολικές θερμοκρασίες στη χώρα, όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προαναγγέλλει το τέλος της αφθονίας και της ανεμελιάς, όταν εν μέσω θέρους ένας στους τέσσερις Βρετανούς αδυνατεί ολοκληρωτικά να πληρώσει τους λογαριασμούς ενέργειας, δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να προβλέψει κανείς τα μελλούμενα.

Υπ’ αυτή την έννοια, είναι μάλλον αναμενόμενο ότι στις πρώτες δημοσκοπήσεις για τη νέα περίοδο, το κυριότερο που καταγράφηκε είναι η αγωνία της κοινωνίας για όσα έρχονται στο πεδίο της ακρίβειας, ενεργειακής αλλά και γενικότερης. Αυτό το στοιχείο, ότι δηλαδή η κοινωνία, όσο και αν ενδιαφέρεται για την ποιότητα της δημοκρατίας και για να δοθούν απαντήσεις στην γκρίζα υπόθεση των παρακολουθήσεων, προκρίνει την αγωνία για τις συνθήκες διαβίωσής της, δεν συνιστά λόγο εφησυχασμού για την κυβέρνηση. Κάθε άλλο. 

Απαιτείται η μέγιστη δυνατή εγρήγορση και ταυτόχρονα οι καθαρές, ειλικρινείς κουβέντες. Δυστυχώς, δυστυχέστατα, η πολιτική χρονιά που ξεκινάει είναι εκλογική και όλα δείχνουν ότι θα κυλήσει μέσα σε ένα κλίμα δυσώδους τοξικότητας. Αν στο τέλος της ημέρας, όμως, για την ακρίβεια του χειμώνα, η ελληνική κοινωνία είναι πλήρως εξουθενωμένη, δεν έχει να κερδίσει κανείς. 

Μαγικές λύσεις και λαγοί στα καπέλα δεν υπάρχουν. Η παγκόσμια κρίση δείχνει ήδη τα δόντια της. Ο πληθωρισμός, αχαλίνωτος και απειλητικός, εκτροχιάζει την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας σε ύφεση, απώλεια θέσεων εργασίας και φτωχοποίηση τα κράτη. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης -και ορθώς, κατά τη γνώμη μας- έκλεισε για πολλοστή φορά τα αυτιά του στην πρόκληση των πρόωρων εκλογών. Το τελευταίο που αυτήν τη στιγμή χρειάζονται η χώρα και οι πολίτες της είναι μια μακρά περίοδο πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Ο κόσμος είναι εξοντωμένος από την πολυετή θηλιά των μνημονίων και τη σκληρή περιπέτεια του κορονοϊού.

Οι Έλληνες δεν καλούνται, όπως ίσως οι Γάλλοι, να ξεχάσουν την εποχή της ανεμελιάς, γιατί έχουν πολλά χρόνια να νιώσουν ανέμελοι. Καλούνται να αντλήσουν ψυχική δύναμη για να αντεπεξέλθουν από τα βάθη της κουρασμένης τους ψυχής. Δεν αντέχουν άναρθρες κραυγές και λαϊκιστικές κορόνες κενές περιεχομένου. 

Θέλουν να γνωρίζουν την αλήθεια για να προετοιμαστούν. Και θέλουν το κράτος και την κυβέρνησή τους δίπλα τους. Να δίνει ακούραστα και ανεξάντλητα τη μάχη για να παραμείνει η κοινωνία όρθια και ενωμένη. 

Ο κ. Μητσοτάκης, από την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ μέχρι σήμερα, πορεύτηκε με οδηγό την προσωπική του αξιοπιστία και τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Αυτό οφείλει να πράξει και τώρα. Προφανώς, στη ΔΕΘ θα ανακοινώσει πακέτο μέτρων για τη στήριξη όσο το δυνατόν περισσότερων κοινωνικών κατηγοριών. Και θα είναι γενναιόδωρο πακέτο, όπως όλα δείχνουν. 

Θα πρέπει, όμως, να προετοιμάσει και την κοινή γνώμη. Να περιγράψει την κατάσταση και να ζητήσει από όλους να δείξουν προσαρμοστικότητα στις απρόβλεπτες συνθήκες της συγκυρίας. Δεν γίνεται αλλιώς. 

Και κυρίως, να θέσει το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης προ των ευθυνών τους για τη στάση τους σε αυτή τη στροφή της ιστορίας, τη δυσκολότερη ίσως από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα κριθούν όλοι αυτόν τον χειμώνα. Η κυβέρνηση πρωτίστως αλλά και η αντιπολίτευση. Και αυτή θα μετρηθεί.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL