Την άποψη της πως τα παιδιά πάντα μιλάνε, είτε με λέξεις είτε με σημάδια, αναφέρει σε συνέντευξή της στην Karfitsa η Ειρήνη Ψυχράμη, υπενθυμίζοντας πως, πρώτα εμείς πρέπει να τα αποδεχτούμε και να τα εκτιμήσουμε! Επιπλέον αναφέρει πως η παράσταση αυτή μπορεί να μας φέρει ακόμα πιο κοντά σ’ αυτό που είμαστε!

Συνέντευξη στην ΕΥΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ελένη ψυχράμη πρωταγωνιστεί στη παράσταση «Λάχανα και Χάχανα ο καλός μου Εαυτός». Το νέο μιούζικαλ του Τάσου Ιωαννίδη και έρχεται σήμερα Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στο κινηματοθέατρο «Κολοσσαίον» με ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής, εντυπωσιακά σκηνικά και πολύχρωμα κουστούμια.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και για το τι ακριβώς θα παρακολουθήσει ο κόσμος που θα έρθει να την δει.

Η παράσταση «Λάχανα και Χάχανα ο καλός μου Εαυτός» είναι από τις πιο ωραίες δουλειές που έχω συμμετάσχει. Ένα μουσικό ταξίδι ντυμένο με τις μελωδίες του Τάσου Ιωαννίδη με προορισμό την ελπίδα. Την αναγνώριση και την αποδοχή του εαυτού μας ,αλλά και των γύρω μας, αφορά όλους και ακόμα περισσότερο τους γονείς που είναι οδηγοί στο νησί των παιδιών. Έτσι παρακολουθούμε πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας, με μόνο εφόδιο την θετική σκέψη!

Ποιος είναι ο ρόλος σας και πως συμβάλει στη πλοκή του έργου;

Ο ρόλος που υποδύομαι είναι Η Χαχανένια η μεγάλη αδερφή του Ατσίδα. Η Χαχανένια είναι ένα πλάσμα δοτικό και πάντα πρόσχαρο. Βλέπει τις θετικές πλευρές των γύρω της και με ένα χαμόγελο αντιμετωπίζει την οποία δυσκολία.

Πως είναι να συμμετέχετε σε μια παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά;

Μου αρέσει να βρίσκομαι ανάμεσα στα παιδιά, να παίζω για τα παιδιά. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να στεκόμαστε δίπλα τους σ’ αυτή τη τρυφερή ηλικία, ακόμα και μέσα από μια παράσταση, τα παιδιά αφήνονται, απολαμβάνουν, χειροκροτούν λέμε αλήθεια, μας. βοηθούν να εξελιχθούμε, έτσι θεωρώ πως αυτή η συνεργασία μέσα από μια παράσταση όταν πετυχαίνει είναι ένα υπέροχο συναίσθημα.

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους θεατές και πιο συγκεκριμένα στα μικρά παιδιά;

Η παράσταση απευθύνεται πρώτα στους γονείς κατά την δική μου άποψη, έχοντας κι εγώ ένα μικρό παιδί καταλαβαίνω πως το πιο σημαντικό από όλα είναι να ακούμε και παρατηρούμε. Τα παιδιά πάντα μιλάνε, είτε με λέξεις είτε με σημάδια, εμείς πρέπει να έχουμε μάτια ανοιχτά, εμείς πρώτα πρέπει να αποδεχτούμε, να αγαπήσουμε, να εκτιμήσουμε, τα παιδιά μας παίρνουν τα μηνύματα ακόμα κι αν εμείς δεν πιστεύουμε σ’ αυτά. Η παράσταση αυτή μας φέρνει πιο κοντά σ’ αυτό που είμαστε!