Μετά την επιτυχημένη 7η διοργάνωση και την ψήφο εμπιστοσύνης των συμμετεχόντων γκαλερί, η 8η Art Thessaloniki Fair παραμένει το σημαντικότερο εικαστικό γεγονός στη Βόρεια Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί από 15-18 Μαΐου 2025 στην ΔΕΘ- HELEXPO, στο μεγαλύτερο εκθεσιακό κέντρο της Ελλάδας, στα περίπτερα 10, 9 και 8.
Η Art Thessaloniki Fair, οργανώνεται στην στρατηγικής σημασίας γεωγραφική θέση, της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, με τις ιδιαίτερες διασυνδέσεις της με τα Βαλκάνια, την Ιταλία, τη Ρωσία, το Ισραήλ και την Τουρκία και την πλούσια και μακρά ιστορία της, η οποία εκτείνεται για περισσότερα από 2.500 χρόνια. Ως σημαντική μητρόπολη, η Θεσσαλονίκη, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βρίσκεται πολύ κοντά σε φυσικής και ιστορικής σημασίας τόπους, όπως το Άγιο Όρος και τα Μοναστήρια του, τους βυζαντινούς ναούς, τον Όλυμπο, το αρχαιολογικό πάρκο Δίον, την Βεργίνα (με τους Βασιλικούς Τάφους) και τον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης.
Για το 2025, ξεκίνησε συνεργασία και ανταλλαγή με τις Art Fair της Ρουμανίας MoBU Bucharest, την Sofia Art Fair της Βουλγαρίας και την OSTEN Biennale Skopje, με σκοπό την ενδυνάμωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, των ανταλλαγών και την διαμόρφωση ενός πολιτισμικού δικτύου στο Ν. Α. άκρο της Ευρώπης. Όπως κάθε χρόνο, στη φετινή διοργάνωση προβάλλεται ο εμπορικός, πολιτιστικός και εκπαιδευτικός χαρακτήρας της τέχνης.
Η 8η Art Thessaloniki Fair παρουσιάζει:
- Γκαλερί από την Ελλάδα, την Ευρώπη, τις Η.Π.Α. και την Ασία.
- Projects ανεξάρτητων καλλιτεχνών για 3η χρονιά
- Τιμώμενος καλλιτέχνης (έκθεση – αφιέρωμα στον Michelangelo Pistoletto & στον P. TANIMANIDIS)
- Μουσειακές εκθέσεις και κορυφαίες ιδιωτικές συλλογές (Hellenic DIASPORA, Μουσείο Ξενάκη, Δημ. Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, OSTEN Museum of Drawing)
- Συνεργασία με διεθνείς Art Fair: Sofia Art Fair (Bulgaria) & MoBU Bucharest Art Fair (Romania)
- Συνεργασίες με Διεθνή Ιδρύματα: Fondazione Burri (Perugia, Italy), Boghossian Foundation (Brussels, Belgium), Greenland National Art Gallery (Greenland/Denmark), Mice Jankulovski Foundation (Skopje)
- Για 5η χρονιά, χρηματικά βραβεία ΜΑΤΑΡΟΑ για 10 νέους καλλιτέχνες έως 33 ετών (ΠΕΕΒΕ)
- 3 βραβεύσεις “OPY ZOYNI” ανεξάρτητων καλλιτεχνών με χρηματικό έπαθλο
- Δημοπρασία με φιλανθρωπικό σκοπό με έργα όλων των συμμετεχόντων γκαλερί
- Perfomance με έργο που θα φιλοτεχνηθεί από τον Χρ. Λαχανά και θα δημοπρατηθεί στη διάρκεια της έκθεσης υπέρ του Οργανισμού «Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδας»
Η διοργάνωση διαθέτει VIP Lounge, Press Office, Art Shop, Χώρους εστίασης, Αίθουσα διαλέξεων και προβολών, Δωρεάν parking, Wi-Fi και VIP προσκλήσεις, αποθηκευτικό χώρο για τους συμμετέχοντες, 24ωρη φύλαξη και δωρεάν ασφάλιση των εκθεμάτων σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης.
ΤΙΜΩΜΕΝΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ:
2016: Thodoros Papadimitriou (1931-2018), Nikos Sachinis (1924-1989)
2017: Costas Tsoclis (1930), Wolf Vostell (1932-1998)
2018: Takis Vassilakis (1925-2019)
2019: Billy Zane (1966)
2021: Yiannis Fokas (1951)
2022: George Zongolopoulos (1901-2004)
2024: Opy Zouni (1941-2008)
2025: Michelangelo Pistoletto (1933) & P. Tanimanidis ( 1958)
ΜΟΥΣΕΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:
2016: Marios Prassinos (1916-1985),
2017: Theodoros Stamos (1986-1994),
2018: Sol LeWitt (1928-2007)
2019: Pablo Picasso (1881-1973), Dennis Oppenheim (1938-2011)
2021: Victor Vasarely (1906-1997)
2022: Ilya & Emilia Kabakov (1933)
2024: THE HELLENIC DIASPORA FOUNDATION (William Baziotes, Chryssa Vardea, Christofer Makos, Philolaos Tloupas, Lucas Samaras, Theodoros Stamos, Takis Vassilakis, Peter Voulkos, Jean Xceron)
2025: Konstantinos Xenakis Museum Serres, Jannis & Zoe Spyropoulou Museum
Οι επισκέπτες της Art Thessaloniki αυξάνονται σημαντικά κάθε χρόνο: 7500 το 2016, 9000 το 2017, 12000 το 2018 και 20000 το 2019 και προέρχονται από την Ευρώπη, Ασία, Αφρική και ΗΠΑ (24 χώρες).
Προφίλ επισκεπτών:
- 5 – 18 ετών, με ξενάγηση και συνοδεία δασκάλων και καθηγητών, μαθητές δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου.
- 18 – 24 ετών, φοιτητές από όλες τις σχολές.
- 22 ετών και άνω. Εργαζόμενοι, έμποροι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, φιλότεχνοι, συλλέκτες, art advisors, επώνυμοι καλλιτέχνες, ηθοποιοί, celebrities
Michelangelo Pistoletto: Ένας ζωντανός μύθος στην 8η Art Thessaloniki Fair
Ο Michelangelo Pistoletto είναι σήμερα, στα 92 του χρόνια, ο κορυφαίος, εικαστικός δημιουργός του δυτικού κόσμου κι ένας από τους λίγους εκείνους που άλλαξαν δραματικά το αισθητικό παράδειγμα της εποχής μας προτείνοντας ως τέχνη αυτό που η μικροαστική μυωπία θεωρούσε απόρριμμα και δημιουργώντας έναν αλλόκοτα θαυμαστό κόσμο από τα σκουπίδια .Όπως εξάλλου συμβαίνει και με το έργο του δικού μας, του Γιάννη Κουνέλλη, ισότιμου με τον Πιστολέτο μύθου της Arte Povera, της έκφρασης εκείνης που ολοκληρώνει το μεγάλο όραμα της αβανγκάρντ όπως αυτό διατυπώθηκε στις αρχές του 20ου αι.
Είναι λοιπόν η ιδιαίτερα σημαντική πρωτοβουλία της 8ης Art Thessaloniki Fair να παρουσιάσει αυτή είναι ακριβώς τη στιγμή και σε αυτή την κρίσιμη, κοινωνικοπολιτική συγκυρία, έναν τέτοιο καλλιτέχνη το έργο του οποίου αποτελεί σταθερή κραυγή διαμαρτυρίας τόσο για την φύση που καταστρέφεται αλόγιστα όσο και για τον κόσμο που εξακολουθεί να ματώνει κατακερματισμένος και ανερμάτιστος, χωρίς ιδεολογική πυξίδα. Αλλά και για μία καλλιτεχνική έκφραση που αρκείται στο να είναι διακοσμητικό γεγονός και απεμπολεί τόσο εύκολα χάρη του πιο ξεδιάντροπου τεχνεμπορίου και της πιο προκλητικής, διαφημιστικής προπαγάνδας, την σταθερά επαναστατική της δυνατότητα.
Ο Πιστολέτο θέλει μία τέχνη απ’ όλους για όλους χωρίς διαχωρισμούς που να είναι συγχρόνως πολιτική αλλά και βαθύτατα άνθρωπιστική, μια τέχνη που να σκύβει με ταπεινοφροσύνη εμπρός στο θαύμα της φύσης και να αξιοποιεί την τεχνολογία όχι επιθετικά αλλά αμυντικά. Με φρόνηση και φειδώ προς εκείνους τους πόρους που δεν αντικαθίστανται. » Όχι άλλο το εγώ, ήρθε η ώρα του εμείς» όπως δηλώνει εμφαντικά ο ίδιος. Βαθύτατα πολιτικός αλλά όχι κομματικοποιημένος υπερασπίζεται μιαν αριστερά που προσπάθησε, τουλάχιστον, να εξορκίσει από την τέχνη τον αφόρητο μικροαστισμό της καθημερινότητας.
Έτσι, εδώ και χρόνια βάλθηκε να κατασκευάζει έναν «Τρίτο Παράδεισο», έναν αντίποδα της ρομαντικής Ουτοπίας, το opus magnum του, με χειροποίητα υλικά, με «κλασικό φρόνημα» και εκτός της όποιας, θρησκευτικής μεταφυσικής. Αλλά και μέσα στον πυρήνα της πιο βαθιάς πνευματικότητας, της πιο ουσιαστικής ευαισθησίας. Ίσως για αυτό και το όνομά του είναι ανάμεσα σε αυτά που προτείνονται για το Nobel Eιρήνης 2025.
Το 2014 ευρισκόμενος Ελευσίνα, ανάμεσα στις αρχαιότητες και την αποβιομηχάνιση, τον Μύθο και την σύγχρονη, αποκαρδιωτική εικόνα του ιερού τόπου, δήλωνε σταθερά οπτιμιστής:
«Ο μικρός λόφος της Ελευσίνας μπορεί να ληφθεί ως σύμβολο της ανάπτυξης και της επακόλουθης παρακμής δύο πολιτισμών, της αρχαίας και της σύγχρονης Ελλάδας. Μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο λόφος γίνεται το σύμβολο του νέου μύθου, αυτού του Τρίτου Παραδείσου που γεννιέται από την ένωση του αρχαίου και του μοντέρνου παρελθόντος… ως καλλιτέχνης ενώνω την τέχνη και τη ζωή ξεκινώντας με τα έργα – καθρέφτες της δεκαετίας του ’60. Ο καθρέφτης μάς θέτει ενώπιον του εαυτού μας και του κόσμου. Οι πολιτισμοί είναι το αποτέλεσμα της ανθρώπινης θέλησης, ατομικής και συλλογικής. Αυτή η βούληση πρέπει να ανανεωθεί». Ο Πιστολέτο γίνεται, με το πολυσήμαντο έργο του και την προσωπική του στάση, ο καθρέφτης όλων μας όχι μόνο για να δούμε τον κόσμο αλλιώς αλλά, κυρίως, τον εαυτό μας, τον ίδιο…
Τανιμανίδης: Σήμαντρα θητείας, γλώσσες μαθητείας
Τα «σήμαντρα θητείας» είναι οι εσωτερικές φωνές μας που κάποια στιγμή εκπαραθυρώνονται, γίνονται όρκος, σκοπός, πατρίδα· λεπτομέρειες μιας αδάκρυστης εικόνας, το ψιχάλισμα της αύρας ανόητων πολέμων, η ψηλάφιση της αλλαγής των συνόρων της ελπίδας, τα καμένα τετράδια της γνώσης, το κομποσχοίνι αυτών των εικόνων χτυπούν τα σήμαντρα της απώλειας, της οργής των κυττάρων, της παρηγοριάς μιας θεϊκής βροχούλας, και ξανασκαλίζω στο θρανίο του ουρανού μου με τον διαβήτη, την ομάδα μου που χάνει…
Κάψε τα εφησυχασμένα πλοία του εαυτού σου· το χρυσό μην το ψάχνεις στα χασμουρητά των δειλινών, στο λόξυγγα των θυρίδων των τραπεζών, στα χειροκροτήματα στο βάθρο των Ολυμπιονικών, περπατάει δίπλα σου και ρίχνει ψιχουλάκια στο λαβύρινθο του γυμνού κατόπτρου του Αρχιμήδη…
Ανάστησες το λάθος στον καθρέφτη που αναπνέει μέσα μου, και έκανα πατρίδα μου τις μάλλινες κάλτσες της φωνούλας σου· στον τελευταίο βομβαρδισμό στη Γάζα ένα κοριτσάκι 4 χρονών μιλούσε στο σκοτωμένο αδελφάκι του, και το σκέπασε με το «αρκουδάκι» του να μην κρυώνει· αυτό έχω για πατρίδα σήμερα. Σ’ αυτό ορκίστηκα να χτυπάω σήμαντρα πένθους, σήμαντρα κρούσης και παράκρουσης, σήμαντρα ανατροπής της μέρας τώρα που γεμίσανε οι γειτονιές του πολέμου με παναγιές της λύπης, με όνειρα 3ης Εθνικής, χτυπάω σήμαντρα, του όρθρου σου εικονογλύπτης.
Είπα να βάλω στυπόχαρτο στ’ αυτιά μου, να μην ακούσω τις μελάνες από αυτά τα δάκρυα, μα μου χτυπούν την πόρτα μου σαν λαϊκό τραγούδι, και βρήκαν στασίδι να προσευχηθούν σ’ αυτά τα σήμαντρα· ξέρεις πόσα δάκρυα χάθηκαν στη μετάφραση του «εγώ», στην παράθλαση του «ενώ», σαν τους ήρωες κι αυτά, μπέρδεψαν τα κεφαλαία με τα κεφάλαια και την περικεφαλαία, μπέρδεψαν κύκλους με τετράγωνα, χέρσα κορμιά με άγονα, και το στασίδι πήραν για άμβωνα…
Αλμυρή η εικόνα σ’ αυτή την φωτογραφία, είναι από το δάκρυ σου που δεν ξαλμύρισε στο φως της…
Με κοινό παρονομαστή το φόβο μας, και τι δεν κρύψαμε κάτω από το χαλί της Ιστορίας, κι όταν αποφασίζει να το τινάξει, πάντα βάζει έναν μικρό θεό παρκαδόρο για να υποστείλει τραγούδια ουρανούς, παλιούς αγίους, παππούδες των σημερινών δολοφόνων.
Σ’ αυτή την μαύρη του Πολέμου σαρακοστή, υπάρχει κι ένα σήμαντρο στον «μαυροπίνακα» του υπολογιστή που πρέπει να μας αθωώσει μετρώντας τις παιδικές ψυχές στον ουρανό μας…
Τα δύσκολα θέλουν νεροπίστολα, γιατί υπάρχουν πινελιές που αυτοκτόνησαν στην λεπτομέρεια του κάλλους τους…
Χώρα, χωριά, χωρία, μια σαρδελίτσα καταπίνει καρχαρία.
Απρίλιος 2024
 |  |
