Ο Σώζος Λυμπερόπουλος ήρθε σε επαφή με την μουσική σε ηλικία, μόλις, 4 ετών, όταν άρχισε μαθήματα. Τα χρόνια περνούσαν και η μουσική έμενε στη ζωή του. Ο Σώζος είχε καταλάβει ότι η μουσική ήταν το αντικείμενο που ήθελε να ασχοληθεί. Μελέτησε διάφορα μουσικά είδη όπως jazz, blues, rock κ.α. Η μεγάλη του όμως αγάπη είναι το λαϊκό τραγούδι.

«Η ενασχόληση μου με την μουσική ήταν μια επιθυμία που γεννήθηκε μέσα μου χωρίς να το καταλάβω», σημειώνει σε συνέντευξη του στην Karfitsa. «Οτιδήποτε προκαλούσε ήχο, μου κέντριζε το ενδιαφέρον και δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Η οικογένεια μου είδε την κλίση μου και θεώρησε καλή ιδέα να το σπουδάσω , όχι για να ασχοληθώ επαγγελματικά, αλλά για γίνω πιο κοινωνικός, καθώς ήμουν μοναχοπαίδι. Εγώ από την άλλη, όσο πιο βαθειά έμπαινα στη μουσική, τόσο πιο σίγουρος ένιωθα πως αυτό θέλω να κάνω», υπογραμμίζει.

Πού κάνατε τα πρώτα σας live και τι θυμάστε από τότε;

Πέρασα από τα περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, πιάνο μπαρ, αλλά και μουσικές σκηνές όπως ο Μύλος και ο Αυλός. Δυσκολίες υπήρξαν και πάντα θα υπάρχουν. Το σημαντικό είναι να μας χαλυβδώνουν, να μας κάνουν πιο δυνατούς και να μη το βάζουμε κάτω. Πάντως, θυμάμαι πόσο διαφορετική ήταν η νυχτερινή ζωή της πόλης τότε. Δουλεύαμε πέντε και έξι μέρες την εβδομάδα και όλος ο κόσμος ήταν στους δρόμους. Βέβαια η ποιότητα και η αισθητική ήταν ήδη σε κρίση.

Τι είναι η μουσική για εσάς;

Είναι το καταφύγιο μου. Ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Πάντα προσπαθούσα με νότες, να πω εκείνα που δεν μπορούσα να πω με λόγια. 

Ποια είναι τα μουσικά πρότυπα σας;

Θαυμάζω πολλούς ξένους και Έλληνες καλλιτέχνες. Ως πρότυπα όμως, έχω εκείνους που πέρα από τη καλλιτεχνική τους αξία, είναι και σπουδαίοι ως προσωπικότητες. Για παράδειγμα ο David Gilmour ή ο Pat Metheny.

Δισκογραφικά σε τι φάση είστε;

Το νέο μου τραγούδι  με τίτλο «Σαν σκιά» είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει μέσα Φλεβάρη. Είναι σε στίχους της σπουδαίας Λίνας Δημοπούλου και μουσική δική μου. Συνοδεύεται από ένα πολύ όμορφο βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία Θάνου Λυμπερόπουλου και Γιάννη Μαργκετουσάκη. 

Ως Θεσσαλονικιός τι αγαπάτε περισσότερο στην πόλη; 

Αγαπάω τη ζεστασιά που βρίσκει κανείς στην ψυχή των Θεσσαλονικέων. Είμαστε άνθρωποι με ανοιχτή καρδιά, γλεντζέδες και πολύ φιλόξενοι. Ειδικά για το τελευταίο, είμαι ιδιαίτερα περήφανος. «Κανείς δεν μένει χωρίς πατρίδα, όσο υπάρχει η Θεσσαλονίκη» είχε πει ο Νικηφόρος Χούμνος. 

Ποιο ή ποια τραγούδια ταιριάζουν στο background της Θεσσαλονίκης;

Πέρα από τα προφανή , όπως η «Θεσσαλονίκη μου» του Ζαμπέτα που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος και το «Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα» του Χιώτη, το τραγούδι που μου φέρνει αμέσως τη Θεσσαλονίκη στο νου , είναι η «αφύλακτη πόλη» σε στίχους του Μιχάλη Μπουρμπούλη και μουσική Στάμου Σέμση, που ερμήνευσε υπέροχα η Μαρία Σπυροπούλου. Ένα τραγούδι που γράφτηκε για το φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, στο οποίο είχα πάρει και εγώ μέρος το 2005 και είχα κερδίσει το δεύτερο βραβείο. 

Ποιο μουσικό είδος σας κεντρίζει περισσότερο;

Παρακολουθώ όλα τα είδη μουσικής. Από έντεχνο ελληνικό και λαϊκό μέχρι ροκ, τζαζ και μέταλ. Νομίζω πως η progressive rock σκηνή είναι εκείνη που με επηρέασε περισσότερο και αυτό γιατί δεν βαδίζει σε συγκεκριμένα καλούπια, αλλά επηρεάζεται από όλες τις μουσικές του κόσμου. Μου αρέσει αυτή η ελευθερία και ειδικά στην τέχνη, όπου κατά τη γνώμη μου, δεν χωράνε προκαταλήψεις. 

Τι θα ακούσουμε στο live σας, στο Beerfest Live Stage, την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου;

Εκτός από τη δική μου δισκογραφία, θα παίξουμε αγαπημένα τραγούδια από όλο το ελληνικό πεντάγραμμο. Όταν κάνω ακουστικό πρόγραμμα, όπως στο Beerfest, μου αρέσει να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και να συνδέω τραγούδια μεταξύ τους «απροειδοποίητα» , ανάλογα τη διάθεση και μέσα από τη τριβή με το κοινό.

Επόμενα σχέδια;

Σε πρώτο πλάνο είναι η κυκλοφορία του νέου μου τραγουδιού και η επιστροφή στις εμφανίσεις στην Αθήνα, σε ημερομηνίες που ανακοινώνονται συνήθως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.