Ενώ βρισκόμαστε στην τελική ευθεία πριν από τους αγώνες τα μέλη της Ολυμπιακής Επιτροπής συνεχίζουν την αντιπαράθεσή τους μέσω ανακοινώσεων με αφορμή τον τρόπο επιλογής των αθλητών που θα κρατήσουν τη σημαία στην τελετή έναρξης.

Η ΕΟΕ όλο το τελευταίο διάστημα έκανε αξιόλογη δουλειά σε ό,τι αφορά στην προετοιμασία των ομάδων και των αθλητών που θα μετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φέρθηκε όμως, τουλάχιστο αφελώς, αν όχι τραγελαφικώς σε ό,τι αφορά στην επιλογή του σημαιοφόρου. Των αθλητών (από το Τόκιο η ΔΟΕ προέτρεψε στις Ομοσπονδίες τις δυάδες στο όνομα της ισότητας των φύλων) που θα μπουν πρώτοι στο στάδιο ανοίγοντας την παρέλαση των αθλητών στην τελετή έναρξης των αγώνων. Τα κριτήρια επιλογής ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια συγκεκριμένη οδηγία για να επιλέξεις το σημαιοφόρο. Ακόμη και ένας μη συμμετέχων στους Αγώνες μπορεί να κρατήσει τη σημαία. Οι Φιλιππίνες το 2008 στο Πεκίνο ανέθεσαν σημαιοφόρο τον θρύλο της πυγμαχίας Μάννι Πακιάο μολονότι δεν μετέσχε στους αγώνες κι αυτό μετά από αίτημα της προέδρου Γκλόρια Αρόγιο και συναίνεση του επιλεγμένου από την ολυμπιακή επιτροπή της χώρας κορυφαίου κολυμβητή της Ν.Α. Ασίας Μιγκέλ Μολίνα ως σημαιοφόρου.

Στην Ελλάδα βάσει εθιμικού δικαίου σημαιοφόρος οριζόταν κάποιος Ολυμπιονίκης. Βάσει διαθεσιμότητας, επιθυμίας και αξιολόγησης κυρίως βάσει διακρίσεων στους προηγούμενους Αγώνες. Η αρχική επιλογή της ΕΟΕ ήταν εύκολη. Μίλτος Τεντόγλου και Κατερίνα Στεφανίδη. Ο Στέφανος Ντούσκος λόγω της συμμετοχής του στους προκριματικούς του αγωνίσματός του την επομένη το πρωί εξαιρέθηκε διότι η διαδικασία διαρκεί περίπου έξι ώρες και η καταπόνηση ήταν μη επιθυμητή. Η Άννα Κορακάκη και ο Λευτέρης Πετρούνιας ήταν σημαιοφόροι στο Τόκιο. Οι Στεφανίδη, Τεντόγλου αρνήθηκαν ευγενικά την τιμή διότι θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το καμπ στο οποίο προετοιμάζονται σε ένα προάστιο της γαλλικής πρωτεύουσας, με υψηλές προσδοκίες για μια διάκριση και η υποβολή τους σε μια εξάωρη ταλαιπωρία θα τους έβγαζε από το ρυθμό της προετοιμασίας.

Από εκείνη την ώρα αρχίζουν τα «προβλήματα». Εξαιρουμένων των αντικειμενικών κριτηρίων που αφορούσαν στους μεταλλιούχους των Ολυμπιακών Αγώνων, έπεσε στο τραπέζι με την πίεση και του προέδρου της ΕΟΚ Βαγγέλη Λιόλιου, το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο με ισχυρούς συμβολισμούς, εφόσον βεβαίως, η εθνική εξασφάλιζε την πρόκριση για το ολυμπιακό τουρνουά. Η ιστορία της ζωής του Γιάννη Αντετοκούνμπο άλλωστε, αποτελεί μια εκπληκτική προσομοίωση μιας χώρας που γνωρίζει τη φτώχεια, το ρατσισμό, το φόβο της απόρριψης και των ταξικών ανισοτήτων για να κατακτήσει μέσα από σκληρή δουλειά μια θέση στην κορυφή του κόσμου. Περίοπτη και αδιαμφισβήτητη. Τουλάχιστο αυτό θα θέλαμε να αναδείξουμε ως χώρα. Ο Γιάννης το πέτυχε. Εμείς, ακόμη τουλάχιστο, όχι… Η επιλογή του Γιάννη ουσιαστικά προαναγγέλθηκε ανήμερα της πρόκρισης της εθνικής ομάδας μπάσκετ και της νίκης επί της Κροατίας. Όχι μόνο από τον πρόεδρο Σπύρο Καπράλο στο post game του συνδρομητικού καναλιού (συγκεκαλυμμένα) αλλά κυρίως από τον πρόεδρο της ΕΟΚ Βαγγέλη Λιόλιο ο οποίος προφανώς και παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό της πρόκρισης της εθνικής μπάσκετ στους Αγώνες μετά από 16 χρόνια. Και λέμε ότι βιάστηκαν διότι η ΕΟΕ δεν είχε συνεδριάσει ακόμη. Βεβαίως, ήταν πρόδηλο ότι η επιλογή του Γιάννη δε θα συναντούσε αντιδράσεις από την Ολομέλεια της ΕΟΕ όπως αποδείχθηκε εξάλλου. Όπως ήταν επίσης, φανερό το θόρυβο που θα ξεσήκωνε η επιλογή του Γιάννη Αντετοκούνμπο από διάφορους υπερπατριώτες των Social Media.

Στις γυναίκες όμως με πρωτοβουλία του προέδρου Σπύρου Καπράλου διοχετεύτηκε η εισήγησή του και μέσω του γραφείου Τύπου το όνομα της Μαρίας Σάκαρη με την οποία μάλιστα υπήρξε επικοινωνία και αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση. Από εκείνη τη στιγμή κι ενώ όλα τα ΜΜΕ και τα sites έγραφαν με σιγουριά ότι σημαιοφόροι της ελληνικής αποστολής θα ήταν το δίδυμο Σάκαρη – Αντετοκούνμπο, στα social media επικράτησε μια άνευ προηγουμένου ανθρωποφαγία βασικά για την επιλογή της Μαρίας Σάκαρη. Κι όχι βεβαίως για τις αδιαμφισβήτητες διακρίσεις της, αλλά για την προσωπική σχέση που έχει με τον υιό του Πρωθυπουργού. Εν προκειμένω η Μαρία Σάκαρη διέθετε όλα εκείνα τα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν την παρουσία της ως σημαιοφόρου καθώς πέραν της προσωπικότητάς της, πρόκειται για αθλήτρια υψηλού ήθους, ποτέ δεν έχει προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα, με σημαντικές διακρίσεις σε ένα από τα πιο δημοφιλή κι ανταγωνιστικά αθλήματα του κόσμου το οποίο με συνέπεια, πολύ κόπο και ταλέντο έβαλε στην καθημερινότητα του Έλληνα μαζί με τον Στέφανο Τσιτσιπά κάτι που ουδέποτε συνέβη στο παρελθόν με ελάχιστες εξαιρέσεις κυρίως χάρη στις προσπάθειες της Λένας Δανιηλίδου. Κι εν τέλει ήταν και 5^η Ολυμπονίκης του Τόκιο στο μικτό διπλό μαζί με τον Τσιτσιπά, άρα είχε την αμέσως μετά τους μεταλλιούχους μεγαλύτερη συγκριτική διάκριση μεταξύ των υπολοίπων αθλητριών (μαζί με την πρωταθλήτρια της κωπηλασίας Χριστίνα Μπούρμπου). Μετά από λίγες ημέρες στην ολομέλεια, το θέμα της επιλογής της σημαιοφόρου ουσιαστικά (ο Αντετοκούνμπο είχε επιλεγεί ήδη), μπήκε τελευταίο στη λίστα των θεμάτων. Εκεί φυσικά, μέτρησε και η αντιπαλότητα των δυο πόλων που ούτως ή άλλως υπάρχουν στην ΕΟΕ (κι ίσως μετρήσει και στις επικείμενες εκλογές στο τέλος της χρονιάς), με τον Ισίδωρο Κούβελο και την δική του ομάδα να φέρνει άλλη πρόταση και εν προκειμένω της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο βάδην Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, 8^ης στους προηγούμενους αγώνες του Τόκιο και η ιστορία της οποίας πριν από δυο χρόνια είχε συγκινήσει όταν στα 38 της τότε ανταμείχθηκαν οι κόποι της. Τότε, προστέθηκαν άλλα δυο ονόματα από τον Υγρό Στίβο (εδώ φαίνεται ο πανικός καθώς δε θα ήταν fair η πρόταση δυο αθλητριών από το χώρο την ίδια Ομοσπονδία) της Ευαγγελίας Πλατανιώτη (καλλιτεχνική κολύμβηση) και της Ελευθερίας Πλευρίτου (πόλο) ενώ στην ψηφοφορία που ακολούθησε υπερίσχυσε με διπλάσιες ψήφους (16-8) η υποψηφιότητα της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη έναντι της Μαρίας Σάκαρη ενώ δυο ψήφους πήρε η υποψηφιότητα μιας εκ των άλλων δυο αθλητριών από το χώρο του Υγρού Στίβου. Την υποψηφιότητα πάντως, της Μαρίας Σάκαρη δεν στήριξε ο εκπρόσωπος του τένις στην ΕΟΕ Σπύρος Ζανιάς προφανώς διότι πρόσκειται στην ομάδα Κούβελου.

Είναι, δε χαρακτηριστικό, ότι και στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΕ το αρχικό λινκ, έγραψε ότι σημαιοφόροι της ελληνικής αποστολής θα ήταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και η Μαρία Σάκαρη, το οποίο έμεινε κι όλας ακόμη και μετά την τροποποίηση του άρθρου με την αλλαγή του ονόματης της Σάκαρη σε Ντρισμπιώτη.

Ελπίζουμε ότι αυτή θα είναι η τελευταία «γκάφα» της ΕΟΕ που κατά τα άλλα είναι αλήθεια ότι επέδειξε υπευθυνότητα σε ό,τι αφορά τη βασική προετοιμασία των αθλητών και τη στήριξή τους ενόψει των αγώνων. Όμως, η ηθική ζημιά που υπέστησαν χωρίς καμία ευθύνη της αθλήτριες υψηλότατου κύρους και ήθους – ελπίζουμε να μην – είναι ανεπανόρθωτη.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

Ένταση στην ΕΟΕ όμως σημειώθηκε και ως προς την απόφαση να εκπροσωπηθεί η Ελληνική αποστολή με δυο σημαιοφόρους. Με δηλώσεις του ο πρόεδρος της ΕΟΕ Σπύρος Καπράλος στο sport24 επίρριψε ευθύνες σε τέσσερα μέλη της ΕΟΕ: «Το να επιθυμεί κάποιος να έχουμε μόνο έναν σημαιοφόρο και άντρα, όταν στόχος μας είναι η ανάδειξη της ισότητας, το θεώρησα οπισθοδρομικό, πολύ περισσότερο όταν όλος ο υπόλοιπος πλανήτης και η Ολυμπιακή κοινότητα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Μάλιστα, μου προκάλεσε ακόμη πιο δυσάρεστη έκπληξη επειδή το άκουσα από μέλη που ανήκουν στο διεθνές Ολυμπιακό κίνημα. Οι κύριοι Ισίδωρος Κούβελος (ΔΟΑ), Μανώλης Κατσιαδάκης (Παγκόσμια ομοσπονδία ξιφασκίας), Κωνσταντίνος Φίλης (Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας) και ο αρχηγός της αποστολής στο Τόκιο Μιχάλης Φυσεντζίδης επέμεναν ότι αυτή είναι η άποψή τους, δηλαδή ο ένας σημαιοφόρος.

Σάστισα και εξήγησα κατά την ψηφοφορία ότι δεν είναι δυνατόν να λάβουμε μια τέτοια απόφαση που θα έπληττε την εικόνα μας ως χώρα. Η Ελλάδα εκπροσωπείται!”

Λίγο αργότερα απάντησε ο εκ των θιγομένων κ. Μανώλης Κατσιαδάκης με επιστολή του προς τον κ. Σπύρο Καπράλο κάνοντας λόγο για διαστρέβλωση της πραγματικότητας: «Η πρόταση για ένα σημαιοφόρο αντί για δύο ψηφίστηκε από τα μισά μέλη της Ολομέλειας (13/26) και μάλιστα σε ψηφοφορία που έλαβε χώρα δύο φορές. Το αδιέξοδο ισόπαλο αποτέλεσμα οδήγησε κάποια μέλη της Επιτροπής, προεξαρχόντων των τεσσάρων που ο κύριος Καπράλος στοχοποιεί στη συνέντευξή του, να προτείνουν να γίνει δεκτή η πρόταση του για δύο σημαιοφόρους, έναν αθλητή και μία αθλήτρια. Η υποστήριξη του εθίμου του ενός σημαιοφόρου δε σημαίνει απαραίτητα την επιλογή ενός αθλητή αντί μίας αθλήτριας. Το αποτέλεσμα της σχετικής ψηφοφορίας, ομόφωνα υπέρ του Γιάννη Αντετοκούμπο και 16/8/2 υπέρ της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, έστειλε μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Προέδρου της ΕΟΕ, ικανοποιώντας την συντριπτική πλειοψηφία του φίλαθλου κόσμου της χώρας μας.

Στην προσπάθειά του να εξηγήσει τα ανεξήγητα, ο Πρόεδρος της ΕΟΕ επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο της παραποίησης και της στοχοποίησης».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA