Συγκλόνισαν πριν από λίγο οι γονείς των αδικοχαμένων παιδιών στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης με τίτλο “Μαμά Έφτασα” στο πνευματικό κέντρο Γιαννιτσών.

Στο χώρο όπου λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας για το πολύνεκρο δυστύχημα μετά την προβολή βίντεο με τα ονόματα των θυμάτων πρώτος στο βήμα ανέβηκε ο “οικοδεσπότης” πατέρας της Ιφιγένειας Μήτσα. Μιώντας εκ μέρους της κόρης του όπως είπε απευθύνθηκε σε όλους τους υπευθύνους λέγοντας “Τα ουρλιαχτά της μάνας μου δε θα σας αφήσουν σε ησυχία. Η οργή του πατέρα μου θα σας λιώσει. Είμαι η Ιφιγένεια και είμαι όλοι. Δε θα επιτρέψουμε να έρθει εδώ άλλο παιδί. Έτσι. Τόσο νωρίς, τόσο άδικα. Είχαμε όνειρα δε θέλαμε να τελειώσει έτσι η ζωή μας”.

Μίλησε για σχόλια βουλευτών της κυβέρνησης που ενώ αρχικά “έσκυβαν το κεφάλι στο πόνο μας” στη συνέχεια τους ακούμε να λένε “καλώς σκορπίστηκαν τα απομεινάρια των παιδιών μας. Σας ευχομαι να έχετε το ίδιο τέλος” είπε και φώναξε. “Κάτω τα χέρια από τις μάνες τις αδελφές και τις συζύγους των παιδιών μας. Κάτω τα χέρια κι από τις ψυχές των παιδιών μας”.

Όταν πήρε το λόγο ο Φάνης Ξανθόπουλος επιβάτης της αμαξοστοιχίας και συντροφος της Ιφιγένειας Μήτσκα την οποία την είδε να πεθαίνει αβοήθητη, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. “Είμαι ο Φάνης Ξανθόπουλος επιβάτης του τρένου που πάγωσε τον χρόνο” είπε και συνέχισε “Ανήκω στους τυχερούς που πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και την είπα ότι δεν έφτασα αλλά είμαι καλά” και τόνισε “Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τρομάζει μετά από εκείνη τη νύχτα, την έκρηξη, τη φωτιά την Ιφιγένεια που δεν μπορούσα να τη βοηθήσω, το μπάζωμα, την απομάκρυνση των βαγονιών. Όλα πήγαν λάθος. Όλα. Το έγκλημα είναι συνεχόμενο” κι έπειτα μίλησε για το πως ζει εδώ και δυο χρόνια κλαίγοντας “ Και μετά πήρα τα συντρίμια μου και γύρισα σπίτι, στον εφιάλτη, στο σκοτάδι, Ελπίζω και ευχομαι στο έγκλημα να αποδοθεί δικαιοσύνη, ελπίζω και εύχομαι η Ιφιγένεια να με συντροφεύει πάντα. Ελπζίω κι ευχομαι πως όταν ανταμώσω με την Ιφιγένεια θα της πω πως κάτι καταφέραμε, πως οι ενοχοι μπήκαν φυλακή. Ελπίζω κι ευχομαι να μην τους ξεχάσουμε. Να γίνουμε η φωνή των νεκρών που έφυγαν αβοήθητοι”.

Ο Νίκος Πλακιάς που έχασε στο δυστύχημα τις δίδυμες κόρες του και την ανιψιά του ανέβηκε στο βήμα και είπε ”Βρισκόμαστε εδώ που μεγάλωσε η Ιφιγένεια. Γνωρίσαμε την οικογένειά της και τις άλλες οικογένεις που τις αποκτήσαμε στις 1/3/2023 μετά το δυστύχημα. Οικογένειες που έγιναν δικές μας” είπε και αναφέρθηκε στους παρευρισκόμενους “Ηρθαμε να σας ευχαριστήσουμε, να ζητήσουμε να είστε πάντα δίπλα μας. Ήμασταν λίγοι, γίναμε χιλιάδες και μετά εκατομμύρια. Μετά από την πίεση που ασκήσαμε στις 28 του μηνός το μήνυμα θα είναι ηχηρό και θα είναι ένα” είπε. “Να σταθείτε δίπλα στις οικογένειες και σε κανέναν άλλον” και συνέχισε “Ένα γιατί με καίει; γιατί; γιατί θυμώνουν όταν ακούνε τη λέξη συγκάλυψη; γιατί πετάξαν τα οστά των παιδοών μου; 13 χλμ μακριά από τον τόπο του δυστυχήματος. Λες κι ήταν τα κλειδιά του αυτοκινήτου μας;” τόνισε και ζήτησε “ Για αυτό θα είστε δίπλα μας για να μην είστε ποτέ στη θέση μας. Μπορεί να κερδίσουμε πολλά μπορεί και τίποτα. Με σας μαζί μας έχουμε κερδίσουμε πολλά. Ασχετα με το τι θα γίνει στα δικαστήρια. Εκεί είναι η ύστατη μάχη. Όταν ο ελληνικός λαός ήταν ενωμενος δεν έχασε ποτέ” προσθεσε “Βλέπω πολλούς νέους εδώ. Δεν έχω να σας πω κάτι. Όπως φαίνεται απαγορεύονται στην Ελλάδα τα όνειρα. Να είστε ταπεινοί ηθικοί και αξιοπρεπείς. Σταθείτε μαζί μας. Τα παιδιά εχουν ονόματα. Οι ψυχές έχουν ονόματα. Να μη χαθεί ποτέ κανείς από έλλειψη οξυγόνου”.

Ο πατέρας της Μάρθης Ψαροπούλου ξεκίνησε λέγοντας: Πριν δυο χρόνια συνέβη το πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη χώρα. Ο κρατικός μηχανισμός έπενεβη άμεσα. Εφαρμόστηκαν τα πρωτόκολλα, αποκλείστηκε ο χώρος, οι αρχές επέδειξαν τα απαραίτητα αντανακλαστικά, κατέσχεσαν το υλικό και διόρισαν πραγματογνώμονες για την έρευνα, οι έρευνες επεκτάθηκαν σε όλες τις πτυχές του συμβάντος. Κανένα σημείο της υπόθεσης δεν είχε μείνει ανεξερεύνητο. Οι ευθύνοντας οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης όποια θέση κι αν κατείχαν” και εξήγησε “Όλα τα ανωτέρω αποτελούν φυσικά αποκύημα της φαντασίας μας ωστόσο θα αποτελούσε μια πρώτη δικαίωση για μας. Αντιθέτως ο χώρος αλλοιώθηκε, μπαζώθηκε, εισήλθε απροσδιόριστος αριθμός ατόμων, τα συντρίμμια και τεράστιος όγκος χώματος μεταφέρθηκαν, το οπτικό υλικό δεν κατασχέθηκε, το ηχητικό υλικό ακόμη ερευνάται, το ηχτικό των κλήσεων στο 112 διερευνήθηκε μετά από ένα έτος και ακόμη αξιολογείται, ορθή ιατροδικαστική έρευνα δεν έγινε ποτέ, άτομα που ελέγχονταν για ποινικές ευθύνες ακόμη έχουν θέσεις κλειδιά στην υπόθεση αντί να απομακρυνθούν” και προσθεσε “Τα ζητήματα αυτά αντί να προβληματίσουν τους ταγούς της δικαιοσύνης μάλλον του φόβισαν. Άλλοι λειτουργούν ως επιταχυντές της συγκάλυψης, Οι πολίτες αυτής της χώρας και οι συγγενείς των θυμάτων έχουν ως καταφύγιο τη δικαστική εξουσία το να αποδίδονται ποιινικές ευθύνες σε έναν μόνο αριθμό υπευθύνων εκθέτει όσους εμπλέκονται στην υπόθεση”.

Στην εκδήλωση προβλήθηκαν βίντεο με τους συγγενεις τους θυμάτων που μιλούσαν για τα όνερα των αδικοχαμένων παιδιών τους. Όλοι έδωσαν ραντεβού για τις 28 Φεβρουαρίου ημέρα που συμπληρώνονται δυο χρονια από το δυστύχημα.