Χωρίς σχολικό ψυχολόγο λειτουργούν τα σχολεία της Θεσσαλονίκης από την αρχή της χρονιάς και δύο μήνες μετά παραμένει άγνωστο αν και πότε θα γίνουν προσλήψεις.
Ρεπορτάζ: Ελίνα Τουκουσμπαλίδου
Με τα περιστατικά βίας ακόμα και μεταξύ ανηλίκων να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, η εκπαιδευτική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ζητώντας μέριμνα από την πολιτεία και ένα οργανωμένο σχέδιο καταπολέμησης αυτών των φαινομένων.
Η πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, Δήμητρα Τραγάκη επισημαίνει μέσω της Karfitsa.gr ότι πέρυσι προσλήφθηκαν σε κάποια σχολεία της πόλης ψυχολόγοι, οι οποίοι έκαναν καλή δουλειά και ωφέλησαν τους μαθητές, ωστόσο φέτος δεν έγιναν προσλήψεις και δεν υπάρχει καμία σχετική ενημέρωση. Η ίδια τονίζει ότι τα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια ενός ειδικού.
Πέρυσι τέθηκε σε λειτουργία το πρόγραμμα «Μία Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ» (ΜΝΑΕ) ωστόσο φέτος φαίνεται να έχει παγώσει και οι γονείς ρωτούν με ανησυχία για το τι θα γίνει. Η κα. Τραγάκη επισημαίνει ότι αυτοί οι θεσμοί πρέπει να καθιερωθούν σε σταθερή βάση καθώς πέρυσι υπήρξαν ορατά οφέλη στους μαθητές.
«Βλέπουμε ενίσχυση της βίας στην κοινωνία, η οποία κατ’ επέκτασιν έρχεται και στο σχολείο. Μετά από την πανδημία με τον εγκλεισμό και με όλα τα ψυχολογικά προβλήματα που απέκτησαν τα παιδιά, θα έπρεπε να είναι ο κανόνας να υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία. Έπρεπε να βρίσκονται εδώ και χρόνια στα σχολεία αλλά μετά από την πανδημία γίνεται ακόμα πιο αναγκαίο», αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι ο θεσμός του μόνιμου ψυχολόγου θα βοηθούσε στην καταπολέμηση των φαινομένων βίας.
Οι εκπαιδευτικοί επιμένουν ότι ο ψυχολόγος θα πρέπει να βρίσκεται μόνιμα στα σχολεία ώστε να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές. «Παίρνουν αναπληρωτές ψυχολόγους για ένα χρόνο. Μόλις έρθει ο ψυχολόγος, θα πάει αμέσως ο μαθητής να του χτυπήσει την πόρτα; Πρέπει να υπάρχουν μόνιμοι ψυχολόγοι στα σχολεία. Να μπορέσει ο ειδικός να γνωρίσει τα παιδιά και τη σχολική κοινότητα, να συνεργαστεί με τους εκπαιδευτικούς και να μπορέσουμε με βάση ένα σχέδιο να βοηθήσουμε τους μαθητές ώστε να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους», σημειώνει.
Δύσκολο καθίσταται όμως για τους μαθητές να μιλήσουν ανοιχτά και στους ίδιους τους καθηγητές τους. Η κα. Τραγάκη υποστηρίζει στην Karfitsa.gr ότι όταν ο σύλλογος διαρκώς εναλλάσσεται και ένας στους τρεις εκπαιδευτικούς είναι αναπληρωτής, είναι δύσκολο να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές.
Έτσι εκπληρώνεται αποκλειστικά και μόνο το εκπαιδευτικό κομμάτι. Σύμφωνα με την ίδια: «Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί πηγαίνουν σε δύο και τρία σχολεία. Δεν υπάρχει σταθερό προσωπικό ούτε σημείο αναφοράς για τα παιδιά. Όταν οι μαθητές βλέπουν έναν αναπληρωτή εκπαιδευτικό να έρχεται σαν κομήτης για δύο, τρεις ώρες και να φεύγει μετά τρέχοντας για άλλο σχολείο πώς θα προλάβουν να τον εμπιστευτούν;»
Η πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ τονίζει παράλληλα ότι πέραν των κοινωνικών συνθηκών που οδηγούν σε περιστατικά ακραίας βίας μεταξύ ανηλίκων, σημαντικό είναι και το στοιχείο του ίδιου του σχολείου. Τα πολυπληθή τμήματα 28 μαθητών, το μάθημα σε Kibo και οι ελλιπείς υποδομές, μόνο αρνητικά απότοκα φέρνουν στη σχολική κοινότητα.
Όπως υποστηρίζει: «Τα πράγματα οδηγούνται στα άκρα. Δεν υπάρχουν διέξοδοι για τα παιδιά. Ζουν σε ένα σχολείο – κλουβί, δεν έχουν πολιτιστικούς συλλόγους ή αθλητικές ομάδες που να τους κεντρίζουν. Στα σχολεία δεν υπάρχει κάτι που να προτρέπει τους μαθητές -αθλητικές εγκαταστάσεις, θεατρικές ομάδες, ή οτιδήποτε που θα τους βοηθούσε- να διοχετεύσουν την ενέργειά τους. Επίσης τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πρέπει να μπορούν να τα λύσουν οργανωμένα και όχι να επιδίδονται σε ακρότητες».
