Όποιος ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο δύσκολα θα πλήξει. Κάθε αγωνιστική, όλο και θα υπάρχει μία εξωαγωνιστική έκπληξη. Το πολύ το κυρ-ελέησον όμως το βαριέται και ο παππάς, λέει μία λαϊκή ρήση. Κι έτσι όπως πάει η ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε λίγο θα το παρακολουθούν μόνο εκείνοι οι οποίοι όταν βλέπουν το χρώμα της φανέλας της αγαπημένης τους ομάδας «τυφλώνονται»και δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο.

Ούτε οι γηπεδικές συνθήκες, ούτε τα εμετικά πανό, ούτε το κακό θέαμα, ούτε τα χημικά που αποτελούν πλέον το μόνιμο τρόπο αντίδρασης της αστυνομίας για τον έλεγχο της οπαδικής βίας. Κι όμως θα έπρεπε να τους νοιάζουν όλα αυτά, όπως νοιάζουν τους φιλάθλους σ’ όλες τις ποδοσφαιρικά πολιτισμένες χώρες.

Το ποδόσφαιρο είναι θέαμα και όχι μία καλή αφορμή για να βγάλει ο καθένας τα απωθημένα του. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα ακόμη συζητάμε για τα αυτονόητα. Αυτά τα οποία σ’ όλα τα κράτη της κεντρικής Ευρώπης έχουν λυθεί. Εκεί όπου προστατεύεται το ποδοσφαιρικό προϊόν, για το οποίο η τηλεόραση πληρώνει εκατομμύρια προκειμένου ν αποκτήσει τα δικαιώματα της εικόνας. Και από δίπλα οι χορηγοί. Αρα θέλουν ένα ιλουστρασιόν προϊόν το οποίο θα τους φέρει ανταποδοτικά οφέλη. Διαφορετικά, όταν δηλαδή το προϊόν αποτελεί δυσφήμιση, δεν έχουν λόγους να επενδύσουν σ’ αυτό.

Στην Ελλάδα όμως ακόμη οι ιδιοκτήτες των ομάδων δεν έχουν μπει σ’ αυτή τη λογική. Πάνω από την αναβάθμιση του ποδοσφαιρικού προϊόντος βάζουν τους εγωισμούς τους και τις κοντόφθαλμες λογικές τους. Σε τέτοιο βαθμό που ο πόλεμος ανακοινώσεων έφτασε στο σημείο να στοχοποιεί και τους ξένους διαιτητές. Αυτοί οι οποίοι προτιμούνται ώστε να υπάρχουν περισσότερο αξιόπιστες διαιτησίες. Από τη στιγμή που οι Ελληνες συνάδελφοι τους, σύμφωνα με την άποψη των παραγόντων και των οπαδών, επηρεάζονται δεν υπήρχε άλλη λύση. Και οι ξένοι όμως πλέον αμφισβητούνται, γιατί πάντα μία ανακοίνωση για τη διαιτησία αποτελεί ένα καλό άλλοθι για την ήττα. Ετσι όμως δεν πάει το ποδόσφαιρο πουθενά. Το μόνο που πετυχαίνουν όλοι όσοι μπαίνουν σ’ αυτή τη λογική είναι να το τραυματίζουν ακόμη περισσότερο. Η πλειονότητα των φιλάθλων πιστεύω ότι θέλει ένα καθαρό ποδοσφαιρικό περιβάλλον και ένα προϊόν προσιτό σ’ όλη την οικογένεια. Γιατί δεν επιλέγουν αυτόν τον δρόμο οι ποδοσφαιροπαράγοντες; Μόνο οι ίδιοι θα μπορούσαν να απαντήσουν, σ’ αυτό το ερώτημα.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA